Bructeren
Zie ook 
De Bructeren (Latijn: Bructeri of Boructuari) waren een oude West-Germaanse stam, waarvan de mensen leefden in het tegenwoordige Münsterland, zuidelijk van het Teutoburger Woud van omstreeks 100 v.Chr. tot 350 na Chr. Later is deze stam opgegaan in de grotere Frankische gemeenschap.
Op de Peutinger kaart (3e/4e eeuw na Chr.) worden de Burcturi genoemd in het gebied rechts van de Rijn tegenover de steden Bonn en Keulen, net over de grens bij Venlo.
Ze hadden het geregeld aan de stok met de Romeinen. Ze werden in 12 voor Chr. verslagen door Drusus en behoorden tot de Germaanse stammen die deelnamen aan de Slag om Varus in 9 na Chr. De Bructeren werden opnieuw onderworpen door Tiberius in een opstand in de jaren 1 tot 5 na Christus (herfst 4 na Christus). In 15 na Christus verwoestte Germanicus het Bructeriaanse grondgebied op grote schaal (Germanicus-campagnes), waarbij de gevangengenomen legioenarend weer in Romeinse handen viel. Onderzoekers zien de Bructeren als een van de gevaarlijkste Germaanse vijanden van Rome. In de jaren 69/70 namen de Bructerianen deel aan de Bataafse opstand onder Civilis.