Verboden Stad
| Keizerlijke paleizen van de Ming-en Qing-dynastieën in Peking en Shenyang | |
|---|---|
| Land |  China
|
| Werelderfgoedsoort | Cultuur |
| UNESCO-Volgnummer | 439 |
| Andere naam | Verboden Stad |
| UNESCO-regio | Azië en ppPacific]] |
| Criteria | I, II, III, IV |
| Inschrijving UNESCOde | 1987 |
| Coördinaten | 39°54'N, 116°23'O |
De Verboden Stad (Chinees: 紫禁城; pinyin: Zǐjinchéng; letterlijk "Purperen Verboden Stad")) was de plaats van waar de keizers van China van de Ming- en de Qing-keizers hun rijk bestuurden. De stad werd gebouwd door de Yongle-keizer, in 1422. De Verboden Stad heeft een oppervlakte van 72 000 m². de verboden stad is ontworpen door een Vietnamese architect
Wanneer en waarom werd de Verboden Stad gebruikt?
De Verboden Stad ligt in China en is een deel van Peking. De Verboden Stad (ook wel genoemd het Keizerlijk Paleis), is gebouwd tussen 1406 en 1420. Voor 1406 was Nanjing de hoofdstad van China, maar in 1406 gaf de derde Ming keizer (keizer uit de Ming-dynastie) de opdracht om het eerste Paleis te bouwen. Het verzamelen en bijeenbrengen van de materialen voor het bouwen van de Verboden Stad duurde 10 jaar, terwijl het eigenlijke bouwen 3 jaar in beslag nam. Aan de bouw van de Verboden Stad hebben in totaal een miljoen arbeiders, inclusief 100 kunstenaars, aan de bouw gewerkt. De stad is vijf eeuwen lang in gebruik geweest, de laatste keizer heeft er tot 1912 geregeerd en is tot 1924 met zijn hele familie in de Verboden Stad blijven wonen. Sinds dien is de Verboden Stad te bezichtigen en zijn er vele schatten tentoongesteld.
De Verboden Stad was het belangrijkste gebouwencomplex uit China, hiervandaan regeerde de keizer het land. In dit complex woonde de keizer samen met zijn vele vrouwen en zijn gehele hofhouding.
De Verboden Stad werd hoog gebouwd en geen enkel gebouw in Peking (Beijing) mocht hoger liggen dan de Verboden Stad. De reden hiervan was dat het volk de Keizer nooit in de ogen mocht kijken. Om diezelfde reden werd de keizer ook altijd rondgedragen in een stoel, zodat de mensen omhoog moesten kijken om hem te kunnen zien en dat de mensen hem dus niet recht in de ogen konden kijken.
Alleen de leden van de keizerlijke familie en de hofhouding mochten de Verboden Stad betreden.
De bedienden van de verboden stad werden zeer slecht behandeld, de mannelijke bedienden werden al sinds 2000 jaar geleden gecastreerd. Hun testikels werden bewaard en werden mee begraven als ze overleden waren. Veel bedienden werden werden ‘per ongeluk’ geëxecuteerd. Corruptie, kratsmetingen en vendetta’s waren heel gewoon in de Verboden Stad
Hoe zag de Verboden Stad eruit?
De Peking is een heel heilige stad, de hoofdstad van China. Maar in het middelste gedeelte van Peking was het allerheiligste, de Verboden Stad genaamd. Hoe ziet zo’n heilige stad eruit? En wat voor gebouwen staan er nou in de Verboden Stad?
De kleuren van de Verboden Stad waren heel belangrijk. De kleur van de keizer was geel (deze traditie stamt uit de Ming dynastie) en daarom was er een heleboel geel, praktisch alles wat rondom de keizer was en lag was geel: van de vloertegels tot de wandkleden; van het servies tot zijn bedlakens en kussenslopen. Het ging zelfs zo ver dat er een wet is opgezet dat niemand anders de kleur geel mocht gebruiken en wie dat wel deed, kreeg de doodstraf.
Er was een ding dat niet geel was in de Verboden Stad, dat was het dak van de koninklijke bibliotheek. Het idee daarachter was dat de kleur zwart het water moest voorstellen dat het vuur kon doven.
Alle gebouwen uit de Verboden Stad zijn gemaakt van hout, en om de kans op brand te voorkomen stonden er heel veel bronzen containers in de Stad.
Niemand mocht de Verboden Stad binnen komen en daarom is er een heel sterke muur omheen gebouwd. Op een speciale manier, de onderkant van de muur heeft een doorsnee van 8.6 meter en de bovenkant heeft een doorsnee van 6.6 meter. Deze vorm voorkomt dat de muur kon worden beklommen. De stenen die ervoor gebruikt zijn zijn handgemaakt van plakkerige rijst en cement, het cement bestond weer uit eiwitten met plakkerige rijst. Deze materialen maken de muur buitengewoon sterk en extra goed bestand tegen allerlei tegen slagen. De kleur van de muur was rood, de kleur rood zou geluk brengen en was daarom ook een veel gebruikte kleur. De muur is 10 meter hoog en had een omtrek van 6 kilometer. Aan de buitenzijde was nog meer bescherming aan gebracht, namelijk een 6 kilometer lange, meters diepe gracht. Deze gracht wordt de keizerlijke gracht genoemd. De afmetingen van de Verboden Stad is 750 meter bij 960 meter en heeft in totaal 9999 vertrekken. In elke muur om de stad zit een poort. De bezoekers kwamen altijd binnen in de zuidelijke poort (middags poort), gezien vanaf het Tiananmen-plein. Vanaf deze poort las de keizer ook altijd de nieuwe kalender voor en hij inspecteerde daar de arbeiders.
Tussen alle grootse gebouwen lagen geweldige pleinen. Het zuidelijke gedeelte werden keizerlijke ceremoniën uitgevoerd. De keizer met zijn enorme hofhouding en familie woonden in het noordelijke deel van de stad. In totaal woonden er zo’n duizend mensen in de Verboden Stad.
Het belangrijkste gedeelte uit het complex bestaat uit 3 paleizen die achter elkaar zijn gebouwd op de zogenaamde Middaglijn. Aan de noordkant van het complex zijn de Keizerlijke tuinen te vinden.
Het plein voor de Poort van de Hemelse Vrede is het grootste plein ter wereld. De noordgrens van dit plein heeft een rode muur, in het midden staat de Poort van de Hemelse Vrede, deze poort heeft vijf doorgangen, ieder van deze doorgangen zijn bereikbaar via een kleine marmeren brug over het kleine kronkelende riviertje dat daar loopt. Het aantal vijf hebben ze bewust gekozen, vijf was namelijk een heel belangrijk getal in China; er waren vijf deugden, vijf heilige bergen, vijf kleuren en vijf windrichtingen. Om in de eigenlijke Verboden Stad te komen moeten nog twee poorten door worden gelopen. De Zuidelijke Poort en de Middags Poort. De Middags Poort is een machtig groot en harmonieus gebouw met een groot plein ervoor. De Middags poort wordt bekroond door vijf paviljoens.
Op het grote plein staan ook drie marmeren trappen, deze lijden naar de drie hallen van de harmonie; de hal van de hoogste harmonie , de hal van de volmaakte harmonie en de hal van de instandhouding van de harmonie. Deze gebouwen zijn sierlijk, maar simpel van stijl. Op de hoeken van de daken staan kleine beeldjes, van meestal 10 stuks: draken, feniksen, eenhoorns, gevleugelde paarden en andere fabelwezens (zie bron 3). Deze dienen om boze geesten te verjagen. Het eerste paviljoen (hal van de hoogste harmonie) heeft al vele restauraties ondergaan. Het is gebouwd op een plein van marmer. In het midden van het gebouw staat de drakentroon (keizerlijke troon). Op deze plaats worden veel ceremonies en feesten gehouden.
Ook in het midden van de hal van de volmaakte harmonie staat een troon naar het zuiden gericht, net als in de hal van de hoogste harmonie. In de herfst kreeg de keizer in dit paviljoen de vruchten ‘des velds’ overhandigd, van de akker die rondom de tempel van de Akkerbouw ligt.
Ook in het derde paviljoen, de hal van de instandhouding van de harmonie stond een belangrijke troon. In deze zaal werden tijdens de laatste dynastie (Qing-dynastie) keizers en koningen uit verre landen ontvangen.
Hoe was het dagelijks leven in de Verboden Stad?
We weten dat de keizer samen met de gehele hofhouding in de Verboden Stad woonde, maar hoe was het om daar te leven en wat voor feesten werden er gevierd?
In Peking lag de keizerlijke stad (de keizerlijke stad was net als de Verboden Stad verboden voor onbevoegden) en in de keizerlijke stad lag de Verboden Stad, de stad waar de keizer woonde met zijn arbeiders. Maar in de keizerlijke stad bevonden zich onder meer het naaiatelier voor de kleren van de keizer, de bakkerij, de wapenzaal, de stallen en de drukkerij, ook woonde vaak de familie van de keizer in de keizerlijke stad. Op deze manier waren de keizer en de rest van de Verboden Stad heel zelf voorzienend en hadden ze alles dicht bij huis, zodat ze niet Peking uithoefden.
Niet alleen voor buitenstaanders was het verboden om de stad binnen te komen, ook de keizer en de hofhouding moesten zo veel mogelijk binnen de Verboden Stad blijven. De arbeiders van de keizer werden al op heel jonge leeftijd deel van de hofhouding alleen bereikte bijna niemand een hoge positie aan het hof.
De keizers uit de Qing-dynastie vonden een oplossing op het feit dat niemand in de Verboden Stad de stad mocht verlaten, ze bouwden paleizen buiten Peking en gingen daar in de zomermaanden wonen. Een voorbeeld van een zomerpaleis is het Zomerpaleis tien kilometer ten noorden van Beijing, of de jachtverblijven in Chengde. (provincie Jehol)
Monogamie
Sinds de 20e eeuw is de monogamie (de man mocht maar één vrouw hebben en andersom ook) in China ingevoerd. Voor die tijd kon elke Chinees meerdere vrouwen hebben. In de keizerlijke familie was er één echtgenote, de keizerin (huanghou) met daarnaast een heel aantal tweede vrouwen en keizerlijke concubines. (fei of pin) hierdoor hadden de keizers vaak ook heel veel kinderen. Keizer Kangxi (1662-1723) had 25 zonen en 20 dochters.
Literatuur
Literatuur was erg belangrijk tijdens de laatste dynastie. De heersers van de laatste dynastie stimuleerden literaire gebeurtenissen en ondernemingen. In 1716 werd in het paleis het woordenboek Kangxi zidian gedrukt. Dit woordenboek bevatte meer dan 49.000 Chinese tekens. In 1925 werd daar ook de eerste uitgave van de in het Chinese encyclopedie uitgebracht. De Guijin Tushu jicheng.
Feesten en rituelen
In de Verboden Stad werden regelmatig religieuze rituelen en feesten gehouden.
‘Oudjaar’ (Chuxi) was een belangrijk feest.
Een nog belangrijker feest was het nieuwjaarsfeest (Yuanden) waarbij de Chinezen heel veel vuurwerk afstaken om de geesten uit te nodigen om op aarde neer te dalen. De keizer zat dan op de drakentroon omringd door prinsen, edelen en andere mensen van het keizerlijke hof. Bij het nieuwjaarsfeest schonk de keizer aan allen kleine tasjes met daarop de 8 symbolen van het boeddhisme gestikt. (wetswiel, mosselschelp, parasol, baldakijn, lotusbloem, kruik, vis, mystieke knoop)
Andere ceremonieën werden gehouden tijdens de winterzonnewende, de verjaardag van de keizer (zie bron 4 op de bladzijde hiernaast) en militaire overwinningen. Verder was er het feest van de lente (Drachun); feest ter ere van de klassieke auteurs en het feest van de negen (Yanjiu) en bruiloften. (zie bron 5, z.o.z.)
De regering
De Verboden Stad was het middelpunt van het rijk en ook de residentie van de keizer Tianxia was betekend ‘alles wat onder de hemel is’.
De Chinese keizer was een heersend en geen regerend soeverijn er waren 6 ministers en verder was er een raad van persoonlijke adviseurs van de keizers en de staatsraad (die bestaat sinds 1729).
Toch leefde er in de Verboden Stad een heel andere machtige groep tegen de staatsbestuurders in: De eunuchen.
Welke keizers woonden er in de Verboden Stad en hoe?
Dat er in de Verboden Stad keizers woonden is duidelijk, maar welke keizers hebben er gewoond en welke hebben belangrijke veranderingen gemaakt, dit ga ik onderzoeken in deze deelvraag.
De oorsprong van de keizerlijke vorm van bestuur is al eeuwen oud. China kent al vele legendarische keizers zoals de Gele Keizer (Huangdi), doe als voorvader van het Chinese volk wordt beschouwd, hij was de eerste keizer van China, althans, volgens de legende. De eerste echte bewijzen van keizers die machtig waren zijn die uit de Shang-dynastie. (circa 16e eeuw tot de 11e eeuw voor Christus)
In totaal hebben er 24 keizers geregeerd in China vanuit de Verboden stad.
De eerste echte keizer was uit de Qin-dynastie (221-207 voor Christus), deze keizer heette Qin Shi Huangdi. Hij slaagde er als eerste in om zo streng te regeren dan de staten die al jaren lang allemaal om de macht streden te onderdrukken. Zodat hij zelf alle macht kreeg en sinds dien heeft is de Chinese regering autocratisch geweest. Tot de val van de laatste Qing-dynastie in 1911.
Beijing was in de Liao- (931-1125) en in de Yin-dynastie (1210-1234) al de hoofdstad van China maar dan onder de naam Dadu. Toen de Ming-dynastie begon hebben de Ming-keizers de hoofdstad verplaatst naar Nanking. De derde keizer uit de Ming-dynastie, Yongle (1493-1424 aan de macht), verplaatste de hoofdstad weer terug naar Beijing. Hij pakte de wederopbouw van de stad groots aan, hij liet verschillende paleizen bouwen en zo kwam de Purperen (=de kleur van de keizer) Verboden Stad, zoals de volledige Chinese naam luidt. Maar in China noemen de mensen de Verboden stad gewoon Gugong, wat het keizerlijk paleis betekend. De wederopbouw van Beijing begon in 1407. Yongle was ook de eerste keizer die woonde in de Verboden Stad. Sinds Yongle is er niet veel gebeurt aan de Verboden Stad, op wat restauraties na, de meeste gebouwen die je nu kunt zien komen uit de 18e eeuw.
De laatste keizer Puyi besteeg de troon als tiende en laatste keizer van de Qing-dynastie op 2 december 1908, toen hij 3 jaar oud was. Op 12 Februari 1912 werd hij gedwongen af te treden door de nieuwgevormde revolutionaire regering. Na zijn aftreden bleef hij tot 1924 met zijn hele hofhouding in de Verboden Stad wonen. Over het leven van de laatste keizer, Puyi, is een film gemaakt: The Last Emperor