Turkse Onafhankelijkheidsoorlog
| Turkse Onafhankelijkheidsoorlog | ||
|
| ||
|---|---|---|
| Datum | 19 mei 1919 - 11 oktober 1922 | |
| Locatie | Anatolië en Thracië | |
| Overwinning voor |  Turkije
| |
| Strijdende partijen | ||
Turkije .svg){kind=small} Sovjet-Unie (steun in geld en materiaal)
|
.svg){kind=small} Griekenland .svg){kind=small} Frankrijk .svg){kind=small} Armenië .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk .svg){kind=small} Italië .svg){kind=small} Georgië
|
|
| Leiders | ||
| Mustafa Kemal Atatürk Fevzi Pasja Kâzım Karabekir Pasja Ali Fuat Pasja İsmet Pasja |
Anastasios Papoulas Georgios Hatzianestis Henri Gouraud Louis Franchet d'Espérey Drastamat Kanayan Movses Silikyan Somerset Arthur Gough-Calthorpe Charles Harington Harington Giorgi Kvinitadze |
|
| Troepensterkte | ||
| 35.000 - 312.000 | 31.1050 - 481.050 | |
| Verliezen | ||
| 13.000 doden | + 20.500 doden | |
Portaal  Geschiedenis
| ||
De Turkse Onafhankelijkheidsoorlog is de strijd tussen Turkije en de Geallieerden na de Eerste Wereldoorlog. De onafhankelijkheidsoorlog vond plaats tussen 1919 en 1922 en in 1923 werd er formeel vrede gesloten. Het resultaat van de oorlog was een overwinning door de Turken, waarna de Republiek Turkije werd gesticht en het Ottomaanse Rijk officieel ten val kwam. Ook werden er talloze hervormingen doorgevoerd. Tijdens de onafhankelijkheidsoorlog voerde Turkije ook een oorlog met Griekenland, die bekend staat als de Grieks-Turkse Oorlog.
Oorzaak
De voorloper van het huidige Turkije was het Ottomaanse Rijk. Dit land bestond al eeuwenlang en was ooit een groot en machtig land. Echter, het Ottomaanse Rijk was in verval aan het raken gedurende de 19e eeuw. Ondanks pogingen van de Ottomaanse sultan, lukte dit niet. Ondertussen kromp het rijk ook en verloor onder andere veel gebieden op de Balkan. Rusland deelde een gelijke cultuur met veel van deze landen en bovendien spraken ze haast dezelfde taal. Rusland was een opkomende macht en wilde meer invloed op de Balkan. Het Ottomaanse Rijk was bang voor Rusland, dat steeds sterker werd. Het voerde verschillende oorlogen met het land zonder succes. Ook Duitsland en Oostenrijk-Hongarije waren bang voor Rusland. Nadat de Oostenrijks-Hongaarse prins in Sarajevo door een Serviër werd vermoord ontstond een kettingreactie. Oostenrijk-Hongarije en Duitsland waren bondgenoten en verklaarden samen de oorlog aan zowel Frankrijk als Rusland. Het Ottomaanse Rijk besloot mee te vechten in de oorlog en zag het als kans om het rijk weer machtig maken. Een overwinning op aartsvijand Rusland zou hierbij helpen!
Het punt is dat de oorlog anders afliep. Het Ottomaanse Rijk verloor de oorlog, net als Duitsland. In het verdrag van Sèvres werd in 1920 vrede getekend met de Geallieerden. Veel gebieden in het zuiden, zoals Syrië, gingen werden mandaatgebieden (gebieden gecontroleerd door andere landen). Ook gingen er veel gebieden naar het Verenigd Koninkrijk en Griekenland. Er werd flink gekort op het Turkse leger en de financiën van het land kwamen onder toezicht van een internationale commissie. Het Ottomaanse Rijk bestond slechts uit een klein deel van Anatolië, rond de stad Ankara. Zelfs de voormalige hoofdstad van het land, Istanboel, behoorde tot Griekenland. De Grieken hadden tevens het idee om hun grondgebied uit te breiden, wat woede veroorzaakte bij de Turken. Toch waren de Turken nog minder blij met de Fransen en Italianen die het land controleerden. Dit stond namelijk niet in het verdrag.
Verloop en einde
De legerofficier Mustafa Kemal Atatürk besloot op te komen voor Turkije. Hij stichtte in Ankara een nieuw parlement, de Grote Nationale Assemblee van Turkije. Hier werd besloten dat men niet meer de Ottomaanse sultan erkende en ook niet de verdragen die hij had getekend. Hiermee erkenden ze niet meer het verdrag van Sévres. De strijd begon toen de Geallieerde troepen de Turkse steden probeerden in te nemen. Atatürk organiseerde een leger onder leiding van het parlement. Hoewel er pas sinds 1920 werd gevochten, zei Atatürk dat deze al in 1919 begon. Het leger was erg succesvol en wist de Geallieerden en Grieken terug te drijven. Heel Anatolië en Oost-Thracië waren weer onderdeel van Turkije.
De Geallieerden kwamen erachter dat Turkije te sterk was en besloten in oktober 1922 een wapenstilstand te houden. Vanaf toen werd er niet meer gevochten. In 1923 werd uiteindelijk de vrede van Lausanne getekend. Dit verdrag zorgde ervoor dat er formeel een einde kwam aan het Ottomaanse Rijk en Turkije internationaal werd erkend. Atatürk werd de president van het land en begon Turkije te moderniseren. Atatürk wordt tegenwoordig nog steeds in Turkije beschouwd de vader van Turkije. Tot op de dag van vandaag wordt de overwinning op de Geallieerden groots gevierd.