Thomas J. Jackson
Thomas Jonathan "Stonewall" Jackson is een zuidelijke generaal tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Hij was een van de beste generaals en de rechterhand van Lee. Hij sneuvelde enkele dagen na de Slag bij Chancellorsville wanneer zijn linkerarm af werd geschoten. Enkele dagen later stierf hij.
Leven en Carrière
Naast Robert E. Lee zelf, was Jackson de meest gerespecteerde generaal van de Geconfedereerde Staten van Amerika. Hij was heel goed in de Militaire academie van West Point en diende in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog in de artillerie. Hij behaalde 2 brevetten voordat hij zijn ontslag aanbood en als hoogleraar in het Virginia Military Institute ging werken. Hij dacht vreemd over de cadetten en kreeg daar voor de bijnamen "Tom Fool Jackson" en "Old Blue Light". Bij het uitbreken van de burgeroorlog werd hij als kolonel aangenomen in troepen die bij Virginia waren. Hij werd daarna verder gestuurd naar Harpers Ferry. Daar moest hij nieuwe rekruten opleiden totdat hij werd afgelost door Joe Johnston. Verder kreeg hij nog commando's:
- 1ste Brigade, Army of the Shenandoah (mei - 20 juli 1861) als Brigadegeneraal
- 1ste Brigade, II Korps, Zuidelijk Army of the Potomac (26 juni - 1862 - 2 mei 1863) als Majoor-Generaal
- Valley District, Ministerie van Noordelijk Virginia (4 november 1861 - 26 juni 1862)
- II Korps, Army of Northern Virginia (26 juni 1862 - zijn verwonding en dood, 2 mei 1863) als Luitenant-Generaal
Nadat hij werd afgelost bij Harper's Ferry marcheerde hij met zijn brigade naar Joseph E. Johnston, in Manassas. Daar vochten ze samen de Eerste Slag bij Bull Run tegen de noordelijke generaal Irvin McDowell uit. McDowell lanceerde indringende aanvallen, maar Jackson kon ze allemaal afslaan en daarover zij Barnard Lee:
|
He stands there like a stone wall. |
|
Daardoor kreeg hij de bijnaam "Stonewall", wat "Stenen muur" betekend. Dat was een beetje vreemd want Bee had daarvoor nog net geklaagd dat Jackson hem geen steun zou geven. Door die goede reeks verdedigingen kreeg Jackson het commando over enkele troepen in The Valley (De vallei) en werd hij gepromoveerd tot Majoor-Generaal. In de winter lanceerde Jackson een bloedige campagne tegen William Loring en die campagne bracht Jackson op het idee van zijn ontslag bij het leger aan te dienen. In maart lanceerde hij een aanval op de unionistische achterhoede bij Kernstown. Hoewel hij er niet erg zeker van was dat dat de unionistische achterhoede was. Door een aantal "domme" dingen van zijn cavaleriecommandant Turner Ashby verloor hij de slag. Jackson was ook niet echt voor het gebeuren van die slag, want hij weigerde altijd te vechten op een zondag. Maar hoewel hij de slag had verloren, had de slag toch zijn doel bereikt. De unionistische versterkingen die marcheerden naar het leger van McLellan waren volledig teruggetrokken naar het andere deel van de VS. In mei versloeg Jackson ook John C. Fremont's brigade. Maar een maand later lanceerde McLellan een briljante campagne die het voor de unie wseer mogelijk maakte om de oorlog te winnen. Verder won hij nog de slagen bij Front Royal, 1ste Winchester, Cross Keys en Port Republic. Hij voegde zich vervolgens bij Lee in de verdediging van Richmond, maar kon geen briljante acties tonen bij de Zevendagenslag. Toen hij terug uit Lee's leger was, trok hij met zijn troepen naar de noordelijke generaal John Pope. Hij had meteen al een slecht voorgevoel na de Slag bij Cedar Mountain, waar veel van zijn soldaten gevangen werden genomen. Hij verborg zijn troepen langs een spoorlijn en wachtte op versterking van Lee en Longstreet. Toen ze aankwamen, gebeurde de Tweede Slag bij Bull Run. Een bloedige slag, waarschijnlijk nog erger dan de Eerste Slag bij Bull Run. Hij voegde zich later nog eens bij Lee's leger. Hij vocht onder Lee bij Harper's Ferry en Antietam. Na deze slag werd hij bevorderd en kreeg nu het officiële commando over het II Korps. Maar hij had toch enkele teleurstellingen over de voorbije veldslagen. Zoals de Slag bij Fredericksburg. Nu kwam zijn belangrijkste dag. Hij leidde zijn korps tegen de unionistische rechterflank bij Chancellorsville. Hij trok terug in de nacht omdat hij dodelijk gewond was geraakt (per vergissing) door zijn eigen mannen. Enkele dagen later stierf hij. En Lee zij:
|
|
He lost his left hand, and my right. An superb commander, he have several faults. Hij verloor zijn linkerhand, en ik mijn rechter. Een heel goede commandant, ook al maakte hij verschillende fouten — Robert E. Lee, 10 mei 1863
|
|
Na de dood van Jackson geen het slecht met Lee. Hij verloor veel en één van zijn ondercommandanten Robert S. Garnett sneuvelde in de West Virginia-veldtocht. Zijn opvolger, Richard S. Ewell was ook niet bepaald een briljante generaal. Jackson werd begraven in Lexington, Virginia.