Tasmaanse duivel: verschil tussen versies
k (replaced: [[File: → [[Bestand: (2)) |
|||
| (Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
|Naam= Tasmaanse duivel |
|Naam= Tasmaanse duivel |
||
|Wetenschappelijke naam=Sarcophilus harrisii |
|Wetenschappelijke naam=Sarcophilus harrisii |
||
| − | |Afbeelding= [[ |
+ | |Afbeelding= [[Bestand:Sarcophilus harrisii taranna.jpg|300px]] |
|IUCN-status= Bedreigd |
|IUCN-status= Bedreigd |
||
|Leefgebied= [[Tasmanië]] |
|Leefgebied= [[Tasmanië]] |
||
|Leefomgeving= Rotsachtige gebieden |
|Leefomgeving= Rotsachtige gebieden |
||
|Familie= Echte roofbuideldieren (''Dasyuridae'') |
|Familie= Echte roofbuideldieren (''Dasyuridae'') |
||
| − | |AfbeeldingLeefgebied= [[ |
+ | |AfbeeldingLeefgebied= [[Bestand:Leefgebied Tasmaanse duivel.png|300px]] |
}} |
}} |
||
De '''Tasmaanse duivel''' is een [[buideldier]], dat alleen voorkomt op [[Tasmanië]], een [[eiland]] ten zuidoosten van [[Australië]]. |
De '''Tasmaanse duivel''' is een [[buideldier]], dat alleen voorkomt op [[Tasmanië]], een [[eiland]] ten zuidoosten van [[Australië]]. |
||
| − | De Tasmaanse duivel ziet er vaak gevaarlijk uit. |
+ | De Tasmaanse duivel ziet er vaak gevaarlijk uit. Het kan zijn bek ver open doen, waarbij je zijn tanden kunt zien. Ook maakt hij een hard krijsend geluid. |
== Lichaamsbouw == |
== Lichaamsbouw == |
||
| − | de Tasmaanse duivel is ongeveer 70 tot 110 |
+ | de Tasmaanse duivel is ongeveer 70 tot 110 cm lang, exlusief zijn staart. Hij heeft zwakke achterpoten. |
==Met uitsterven bedreigd== |
==Met uitsterven bedreigd== |
||
Versie van 13 feb 2021 09:42
| Tasmaanse duivel Sarcophilus harrisii | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Bedreigd | |||
| Leefgebied | Tasmanië | ||
| Leefomgeving | Rotsachtige gebieden | ||
| Behoort tot de | Echte roofbuideldieren (Dasyuridae) | ||
|
| |||
| |||
De Tasmaanse duivel is een buideldier, dat alleen voorkomt op Tasmanië, een eiland ten zuidoosten van Australië.
De Tasmaanse duivel ziet er vaak gevaarlijk uit. Het kan zijn bek ver open doen, waarbij je zijn tanden kunt zien. Ook maakt hij een hard krijsend geluid.
Lichaamsbouw
de Tasmaanse duivel is ongeveer 70 tot 110 cm lang, exlusief zijn staart. Hij heeft zwakke achterpoten.
Met uitsterven bedreigd
De Tasmaanse duivel eet vlees van dode dieren. Op Tasmanië worden veel kangoeroes aangereden door auto's. De kangoeroes grazen graag in de berm omdat het gras daar goed groeit. Dat komt omdat het regenwater van de straat de bermen inloopt. De Tasmaanse duivel komt hier op af, maar kan zo wel omkomen in het verkeer.
Daarnaast is er een ziekte onder deze dieren: een speciale vorm van kanker. Ze krijgen dikke bulten (tumoren) in de mond en wangen. Daardoor kan het dier moeilijker eten en verhongert het uiteindelijk. Naar de oorzaak ervan wordt onderzoek verricht. Vermoedelijk heeft het te maken met de wijze waarop houtkap van de bossen wordt uitgevoerd. De dieren levend in het bos worden vergiftigd, alvorens met houtkap begonnen wordt.
Pas geleden stond in de krant dat er cartoons gemaakt wordt over de Tasmaanse duivel. De opbrengst zal voor het onderzoek worden bestemd, om het dier te helpen.