Syrische Burgeroorlog

In het nieuwsDit artikel bevat onderwerpen die in het nieuws zijn. De informatie in dit artikel kan dus al snel verouderd zijn! Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.

Burgeroorlog in Syrië
Datum	Vanaf 2011 -
Locatie	Syrië
Overwinning voor	n.v.t.
Resultaat
Strijdende partijen
Syrische overheid (Steun van andere landen met wapens)	Gewapende oppositie (Steun van andere landen/groepering moreel/materieel) Islamitische Staat
Regeringsleger van Assad (landmacht, luchtmacht) Rusland (met wapens en bombardementen) Iran (met wapens en voetvolk) Hezbollah (met voetvolk)	Vrije Syrische Leger Syrische Nationale Raad Islamitisch Front Jabhat al-Nusra (Al Qaida)
Leiders
Bashar al-Assad (President van Syrië, opperbevelhebber) Rusland (President van Rusland, opperbevelhebber)  Maher Al-Assad (Commandant 4de panserdivisie)	Abu Bakr al-Baghdadi (Kalief van IS) Abdul-Ilah al-Bashir (Generaal van rebellen)
Troepensterkte
Syrische leger hulp van luchtaanvallen van Rusland	Diverse rebellengroepen, IS-Strijders
Verliezen
niet bekend	niet bekend
Portaal Geschiedenis

De Syrische Burgeroorlog is een burgeroorlog in Syrië tussen enerzijds president Bashar al-Assad en het regeringsleger (moreel gesteund door Rusland en China) en anderzijds de rebellen (moreel gesteund door het Westen en de Verenigde Staten) die tegen zijn regime vechten. De oorlog begon in 2011 en duurt tot op de dag van vandaag voort. De oorlog speelt zich voornamelijk af in het oosten van het land.

Rusland steunt Assad ook met wapens.

Achtergrond

In maart 2011 begon de Syrische bevolking te protesteren tegen het strenge bewind van president Assad. De demonstratie was onderdeel van de zogenaamde "Arabische Lente".

Het leger trad hard op tegen deze protesten en er vielen duizenden doden. Op 29 juni richtten de tegenstanders van president Assad het Vrije Syrische Leger op. Zij pakten de wapens op en veroverde veel grondgebied. Verschillende landen, bijvoorbeeld Turkije, Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten, kozen de kant van de rebellen, maar geen enkel land wilde daadwerkelijk ingrijpen.

Dit leek te veranderen in augustus 2013, toen er in de hoofdstad Damascus chemische wapens werden gebruikt tegen burgers. Chemische wapens zijn verboden volgens het internationale recht en daarom kwam er veel kritiek. De Verenigde Staten dreigden met militaire acties tegen het regeringsleger. President Assad heeft er daarna mee ingestemd om de voorraad chemische wapens, waarover het Syrische leger beschikte, te laten vernietigen.

Ondertussen zijn ook verschillende groepen rebellen tegen elkaar gaan vechten. In het oosten van het land bijvoorbeeld heeft IS (Islamitische Staat), een groep strenggelovige moslims die erg strenge regels oplegt aan de bevolking, veel gebied veroverd. Een andere streng islamitische groepering is het Al-Nusra Front. Al-Nusra is verbonden aan de terroristische organisatie Al-Qaida. Ook de Koerden, een volk dat in het noordoosten van Syrië woont, hebben een eigen leger dat strijdt voor een onafhankelijke staat.

Er vechten aan de kant van de tegenstanders van het regime ook jihadisten uit Nederland en België mee.

Op 30 september begonnen bombardementen door Russische F-16's op gebieden in Syrië. Hun doel was naar eigen zeggen het vernietigen van stellingen van Islamitische Staat. Er was al een internationaal bondgenootschap opgericht onder leiding van de VS om deze terroristische organisatie te verjagen.

De Russen bombarderen echter niet (alleen) IS, maar ook de rebellengroepen. Hiermee willen ze het Syrische regeringsleger steunen, wat in 2014 tamelijk was uitgedund. Met de hulp van Rusland wint het leger van president Assad veel terrein.

Belangrijke keerpunten

• De steden die het meest van de oorlog hebben gemerkt zijn Aleppo en Homs. Vele inwoners zijn deze steden intussen ontvlucht. Het historische centrum van Aleppo is door de oorlog totaal verwoest.
• In augustus 2013 werd een voorstad van Damascus aangevallen door het regeringsleger, waarbij ook chemische wapens werden ingezet. President Obama had een jaar eerder verklaard dat het gebruik van dergelijke wapen zou betekenen dat er een "rode lijn" was overschreden. Toch heeft hij op dat moment geen verdere actie tegen Syrië ondernomen.
• Eind oktober 2014 besloten verschillende landen de situatie in Syrië uitgebreid te bespreken in Wenen. Namens de Europese Unie zou een delegatie aanwezig zijn, maar ook Frankrijk zond een afgevaardigde. Verder waren ook Saoudi-Arabië, Libanon, Egypte, Turkije en Rusland van de partij. De Iraanse regering maakte bekend eveneens een afgezant te sturen, tot woede van de Syrische oppositie. Eind oktober 2015 werd bekend dat de vredesbesprekeingen niets opleverde.
• In 2015 zijn de tweede vredesbesprekingen in Genève wederom afgelast, omdat ze maar niet willen vlotten. De partijen willen geen compromissen maken.

Strijdende partijen

Doordat er inmiddels meerdere partijen in het conflict betrokken zijn geraakt, is de oorlog alleen maar ingewikkelder geworden.

• In eerste instantie hebben andere landen zich niet in het conflict gemengd. Later hebben de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk openlijk hun steun uitgesproken voor de opstandelingen.
• Iran en Rusland betuigden hun steun aan president Assad. Rusland bombardeert de rebellen ook.
• Doordat de rebellen onderling ook (gewapende) conflicten hebben is er sprake van een meervoudige burgeroorlog.
• President Assad en de commandanten van zijn leger sluiten bondgenootschappen met diverse groeperingen om de oorlog te winnen. Zo worden zij al gesteund door de gewapende tak van de Libanese partij Hezbollah.
• In het verleden hebben de Koerden een stuk grondgebied geclaimd. Hier had president Assad geen problemen mee. De troepen van de Koerden en het regeringsleger ontlopen elkaar en voeren geen oorlog. Turkije beschuldigt de Koerden samen te spannen met president Assad. Maar de Koerden zijn juist ook een bondgenoot van de VS en de VS is weer bondgenoot van Turkije.
• De groep opstandelingen viel uit elkaar waardoor er verschillende groepjes gewapende rebellen zijn ontstaan. Eerst werkten zij samen in het zogenaamde Syrische Vrije Leger.
• Een aantal strenggelovige islamitische rebellen werkt samen in het Islamitisch Front. Binnen al de groepjes rebellen zijn zij de belangrijkste partij. Daarnaast bestaan er vele andere groeperingen die samenwerken tegen Assad.
• Veel landen van Europa staan achter de rebellen. Eerder koos de Verenigde Staten al de kant van de opstandelingen. Libië, Qatar, Saoedi-Arabië en Turkije deden dat eveneens. Inmiddels heeft ook Israël hun steun aan de rebellen betuigd. De Europese Unie, de NAVO en de Arabische Liga zijn ook tegen Assad. Daar tegenover staat weer dat Rusland, Noord-Korea, Iran, Cuba, Algerije en Soedan Assad steunen.

Slachtoffers

In januari 2015 waren er volgens schattingen van de Verenigde Naties in Syrië door de burgeroorlog al meer dan 200.000 doden gevallen. Door de bombardementen die het regeringsleger uitvoert, komen ook veel burgers om of raken gewond. Daarnaast worden woningen gebombardeerd, waardoor mensen al snel dakloos zijn. Veel mensen ontvluchten het geweld en de ellende in Syrië massaal en reizen af naar Europa.

Bronnen

• Nederlandstalig Wikipedia-artikel
• Engelstalig Wikipedia-artikel