Sophie van Oostenrijk (1805-1872)
Aartshertogin Sophie Friederike Dorothea Wilhelmine (München, Duitsland, 27 januari 1805 – Wenen, Oostenrijk, 28 mei 1872), was de moeder van Keizer Franz Joseph I van Oostenrijk.
Sophie werd geboren als Prinses Sophie van Beieren als een dochter van Maximilian I Joseph van Beieren en Karoline van Baden. Ze was de tweelingzus van Maria Anna van Beieren.
Op 4 november 1824 trouwde ze met Aartshertog Franz Karl van Oostenrijk. Ze kregen zes kinderen:
- Franz Joseph Karl (18 augustus 1830 - 21 november 1916)
- Ferdinand Maximilian Joseph (6 juli 1832 - 19 juni 1867)
- Karl Ludwig Joseph Maria (30 juli 1833 - 19 mei 1896)
- Maria Anna Karolina (27 oktober 1835 - 5 februari 1840)
- Doodgeboren zoon (24 oktober 1840 - 24 oktober 1840)
- Ludwig Viktor Joseph Anton (15 mei 1842 - 18 januari 1919)
Haar ambitities om haar oudste zoon op de Oostenrijkse troon te krijgen was een constant thema in de Oostenrijkse politiek. In die tijd werd ze "de enige man aan het hof" genoemd. Tijdens de Revolutie van 1848 haalde ze haar man over om zijn rechten op de troon op te geven zodat hun zoon Franz Joseph keizer zou worden. Nadat die op de troon zat, oefende Sophie steeds haar invloed, die ze had op haar zoon, uit zodat ze mee kon beslissen.
Sophie werd ook herinnerd door haar slechte relatie met haar schoondochter en nichtje Elisabeth. In veel musicals, films en series wordt ze neergezet als de "slechte schoonmoeder", die als doel heeft het leven van haar schoondochter te verwoesten. Dit is vaak ook een van de hoofdonderwerpen van het verhaal.
Ze hield, voor het grootste deel van haar leven, een gedetailleerd dagboek bij waarin veel dingen staan over het leven aan het Oostenrijkse hof. Na de executie van haar zoon Maximilian trok ze zich terug uit het publieke leven. In 1872 stierf ze aan een hersentumor.