Maximilien de Robespierre
Robespierre leefde van 1758 tot 1794. Als de Franse Revolutie in 1789 niet was uitgebroken, dan had hij een onbekende jurist gebleven. Toen in 1792 een beslissing moest worden genomen over het leven van koning Lodewijk XVI, stemde hij voor onthoofding onder de guillotine. Mede daardoor werd hij opgenomen in het hoogste beslissingsorgaan. Robespierre geloofde dat de mens beter zou worden als instituten zoals de Rooms-Katholieke Kerk, de adel en de koningsgezienden waren opgeruimd. Veel kerken werden geplunderd, veel priesters en bisschoppen vermoord. In de Vendee werden tienduizenden mensen vermoord. In Parijs maakte de guillotine veel overuren. Iedereen die niet voor de Revolutie was, liep gevaar te worden onthoofd. De basis van de ideeën van Robespierre werd gelegd in de geschiften van Jean-Jacques Rousseau.
De val van Robespierre
Om het christendom te vervangen organiseerde hij op 8 juni 1794 een festival voor het Opperwezen, waarin de Godin van de Rede centraal zou staan. Robespierre zou als een soort hogepriester optreden. Dit festival viel door een regenbui in het water. Toen op 26 juli 1794 Robespierre een nieuwe golf van terreur wilde aankondigen, werd hem het woord ontnomen. Hij werd gevangengezet. Een dag later lag hij zwaar bebloed op de grond. Waarschijnlijk heeft hij zichzelf door het hoofd geschoten, maar het is ook mogelijk dat een van zijn wachters dan heeft gedaan. Nog dezelfde dag werd Robespierre samen met zijn vrienden onder de guillotine gelegd en onthoofd. Daarmee was de terreur beëindigd, maar de chaos zou pas weg zijn als Napoleon Bonaparte zou verschijnen.