Racisme
Racisme betekent dat sommige mensen vinden dat mensen met een andere huidskleur of afkomst minder waard zijn, alleen maar omdat ze een andere huidskleur of afkomst hebben. Volgens het racisme zouden er verschillende mensenrassen zijn en zou het ene ras belangrijker dan het andere ras zijn. Iemand beoordelen op geloof, geslacht, seksualiteit of een overtuiging is geen racisme, maar discriminatie. Racisme is een vorm van discriminatie op basis van huidskleur en/of genetische oorsprong (afkomst). Slavernij is in de geschiedenis gedeeltelijk veroorzaakt door racisme, maar ook antisemitisme (Jodenhaat) is een vorm van racisme.
Volgens geleerden gaat racisme vaak samen met discriminatie. Racisme zou hier tot leiden. Door de geschiedenis heen zijn er diverse bekend gevallen van racisme, zoals het racisme in de Verenigde Staten, tijdens de Tweede Wereldoorlog of in Zuid-Afrika. Tegenwoordig hebben veel westerse landen wetgeving om racisme en discriminatie tegen te gaan. Toch komt racisme vandaag de dag nog altijd voor.
Geschiedenis van racisme
Herkomst en de slavernij
Gedurende de hele menselijke geschiedenis is er racisme geweest. Sommige volkeren beschouwden andere volkeren als barbaren, maar dit was meer vanwege de cultuur dan vanwege het ras. Andere volkeren werden juist als gelijk of zelfs hoger ontwikkeld beschouwd. De Romeinen maakten bijvoorbeeld onderscheid tussen volkeren. Ze zagen de Oude Grieken als meer ontwikkeld, terwijl ze de Germanen als barbaren zagen. Ook bij de Romeinen ging het meer om de cultuur en het verschil tussen de culturen dan het onderscheid tussen rassen. Het was daarom normaal voor Romeinen om slaven te hebben. Ongeveer de helft van Rome waren slaven. Soms werden slaven goed behandeld, maar soms ook niet. Men zag de volkeren uit het Oosten van Europa ook als minder. juist daar werden slaven gehaald. Vandaar dat men spreekt van Slavische volkeren.
In de Middeleeuwen was slavernij vooral buiten Europa normaal. Vooral Afrika werd gezien als een continent waar slaven konden worden gehaald. Vooral toen de Arabieren in de 7e eeuw het Noorden van Afrika veroverden, kwamen er vele routes voor Afrikaanse slaven vrij. Afrikaanse stamhoofden die in oorlog waren met anderen stammen verkochten graag deze slaven. Ze konden er goed geld mee verdienen. Omdat Joden in veel landen een minderheid waren met eigen gebruiken moesten ze steeds goed opletten. Soms konden ze goed samenleven, maar soms werden ze gediscrimineerd. De eerste moderne pogrom vond plaats in Marokko in 1033. Er vielen enkele duizenden doden. In de periode van de Zwarte dood van 1347-1351 vielen ook veel slachtoffers. In 1492 moesten alle Joden Spanje uit. Dat was niet vanwege hun geloof, maar vanwege hun afkomst, een duidelijk racistisch motief. Ook tot het christendom bekeerde joden moesten weg. In de 15e eeuw ontdekten ook veel Europeanen, voornamelijk de Spanjaarden en Portugezen, nieuwe gebieden. De mensen die in deze gebieden woonden werden gezien als een ander ras, aangezien ze niet-blank waren. Daarnaast was er een groot verschil in cultuur en religie. In sommige van deze gebieden bestond de slavernij al. In Afrika werden bijvoorbeeld slaven aan een andere stam gegeven om ze te vriend te houden. Ook de Arabieren, en eeuwen terug de Romeinen, hadden slaven. De slaven werden voor diverse dingen gebruikt. Ze werkten op het land of deden klusjes in huis. Ze werden hiervoor niet betaald. De behandeling van slaven verschilde per cultuur en per plek. Soms werden slaven goed behandeld, maar veel vaker ook niet. Racisme speelde soms een rol in deze slavernijen, maar ook dit verschilde per cultuur. Soms waren slaven namelijk van "hetzelfde ras".
Europese landen deden ook mee aan de slavernij. Zij brachten slaven uit voornamelijk Afrika om te werken op de plantages in voornamelijk Amerika. Ze kochten deze Afrikaanse slaven in ruil voor gewilde Europese producten en verkochten deze aan blanke plantagehouders in Amerika. In Amerika werkten deze slaven op plantages waar producten als suiker, tabak en koffie vandaan kwamen. Dit werd de trans-Atlantische slavenhandel. Hierbij komt racisme kijken. De Europese landen beschouwden de slaven als minderwaardig en veel slaven werden uitgebuit. Ze moesten hard werken, kregen weinig en slecht eten en kregen ook vaak te maken met mishandeling. De plantagehouders waren altijd blank, terwijl de slaven altijd niet-blank waren. Er was dus een onderscheid in rassen en mensen werden op hun ras beoordeeld.
In de Europese landen en koloniën nam in de 19e eeuw het abolitionisme toe. Deze beweging verzette zich tegen de slavernij. Veel abolitionisten zagen de niet-blanke slaven ook als hun gelijken. Zij vonden dat de slaven bevrijd moesten worden en dat de slaven dezelfde rechten moesten krijgen als niet-blanken. Vooral dankzij het werk van William Wilberforce werd de slavernij in Groot Brittannië afgeschaft. Het Verenigd Koninkrijk schaftte de slavernij in 1833 af en werd één van de belangrijkste voorvechters van abolitionisme. Nederland schafte de slavernij af in 1863 en België kende tot 1908 slavernij in Belgisch-Kongo. In de Arabische landen werd de slavernij nog later afgeschaft. De afschaffing van de slavernij betekende echter niet dat iedereen dezelfde rechten had en ook bleef racisme bestaan.
Racisme en het sociaal darwinisme
In de 19e eeuw kwam de Britse bioloog Charles Darwin met zijn evolutietheorie. Volgens Darwin ontstaan nieuwe diersoorten en dierenrassen door natuurlijke selectie. Dieren sterven uit door de "Survival of the Fittest", oftewel het overleven van de sterkste. Darwin zelf paste dit enkel toe bij dierensoorten en heeft niets geschreven over mensen.
Het sociaal darwinisme is bedacht door Herbert Spencer. Volgens het sociaal darwinisme is er een onderscheid tussen diverse mensenrassen. Hieruit stelden sommige mensen dat bepaalde van deze rassen beter zijn dan andere rassen. Vaak werd het Europese blanke ras als beter gezien dan andere rassen. Dit leidde uiteindelijk tot racisme, aangezien er onderscheid tussen rassen gemaakt werd. Soms werd het sociaal darwinisme gebruikt om slavernij en discriminatie goed te praten.
Overigens zijn veel wetenschappers er tegenwoordig over eens dat er geen meerdere mensenrassen bestaan.
Racisme in Amerika
In Noord-Amerika was er een godsdienstige sekte: "de Quakers". Zij waren fel tegen de slavernij. Zij waren vastbesloten om aan de uitbuiting en de marteling van de Afrikaanse slaven een eind te maken. Ze preekten zonder ophouden tegen de slavernij en met succes. Overal in Amerika luisterden mensen naar "de Quakers". Leden van de sekte hielpen de slaven te ontsnappen naar de Noordelijke Staten. Ze verborgen de vluchtelingen en gaven de doodvermoeide bruine mensen onderdak en eten. Maar niet alleen "de Quakers" waren tegen de slavernij. Veel mensen die geen lid waren van de sekte, vonden dat de slavernij afgeschaft moest worden. Hun beweging wordt de "Abolition" (de afschaffing) genoemd en de aanhangers abolitionisten. In die tijd van onrust, toen Amerika zich losmaakte van Engeland, kwamen er nieuwe wetten. Daarbij waren wetten die de slaven in vrijheid stelden. In de Verenigde Staten schafte de ene staat na de andere de slavernij af. Dit twistpunt tussen het noorden en het zuiden van Amerika was één van de oorzaken van het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog in 1861. In deze oorlog moest het zuiden het afleggen tegen het noorden. Het leger van de Noordelijken trok naar de zuidelijke staten. Overal waar die troepen kwamen, werden slaven bevrijd. Ze waren vrij, maar voor veel slaven was dit niet altijd een zegen. Groepen Afro-Amerikanen trokken langs de wegen zonder te weten waar ze heen moesten gaan, zonder werk, zonder een dak boven hun hoofd. Ze moesten een nieuw leven beginnen en dat was niet altijd gemakkelijk. In elk geval was er aan de vreselijke uitbuiting, die honderden jaren had geduurd, een einde gekomen.
Hoewel de Afro-Amerikanen nu vrij waren, was hun situatie nog steeds belabberd. De blanke Amerikanen hadden veel meer rechten en veel vonden zich nog steeds beter dan de Afro-Amerikanen. De Afro-Amerikanen werden toentertijd negers genoemd; een racistische en ouderwetse term, die tegenwoordig niet meer gebruikt wordt. Ze moesten naar aparte zwarte scholen, ze moesten naar aparte zwarte toiletten, enzovoorts. De zwarte scholen waren minder goed dan witte scholen en de zwarte toiletten waren minder schoon. In de jaren 60 begon dit te veranderen. Dat kwam door de Afro-Amerikaanse dominee Martin Luther King en Rosa Parks, een Afro-Amerikaanse vrouw die weigerde haar plekje in de bus af te staan aan een witte man. Veel racistische wetten werden vervolgens afgeschaft.
Inmiddels is er een stuk minder racisme in de VS dan 60 jaar geleden. Zo is voormalig president van de Verenigde Staten, Barack Obama, Afro-Amerikaans. Toch is racisme niet helemaal verdwenen. De laatste jaren is vooral politiegeweld tegen Afro-Amerikanen veel in het nieuws. In 2020 braken grootschalige protesten uit tegen politiegeweld en racisme tegen Afro-Amerikanen na de dood van George Floyd. Naast racisme tegenover Afro-Amerikanen is er ook racisme tegenover Latino's en Aziatische Amerikanen.
Racisme in de Tweede Wereldoorlog
Al voor de Tweede Wereldoorlog was er al eeuwenlang racisme en discriminatie tegenover Joden. Hiervoor waren diverse redenen. Volgens de racisten hadden de Joden Jezus Christus verraden en ook waren ze erg gierig of waren ze revolutionair. Dit laatste kwam doordat Joden in de Middeleeuwen vaak een handelsbedrijf of bank hadden en dat een groot aantal joden het communisme aanhing in de 19e en 20e eeuw, aangezien het communisme geen onderscheid tussen rassen zag.
In het Nazi-Duitsland onder Adolf Hitler werden de Joden als de zondebok gezien en kregen zij overal de schuld van. Hitler probeerde door middel van de evolutietheorie te laten zien dat Joden minderwaardig waren. Overigens was er niet alleen racisme ten opzichte van de Joden, maar ook naar zigeuners, homoseksuelen en Oost-Europese volkeren, zoals Russen en Polen. Het Germaanse volk werd door de nazi's als superieur gezien. Toen Hitler aan de macht kwam werden diverse wetten ingevoerd om de rechten van Joden te beperken. Een voorbeeld zijn de rassenwetten van Neurenberg. Ook kregen Joden te maken met discriminatie en later werden de Joden en andere volkeren vervolgd. Deze volkerenmoord wordt de Holocaust genoemd.
De Holocaust stopte nadat nazi-Duitsland door onder meer de Amerikanen, Russen, Fransen en Britten verslagen was. De hoofdverantwoordelijken werden in de Neurenberger Processen veroordeeld; vaak door middel van lange gevangenisstraffen of de doodstraf. Later werden nog meer verantwoordelijken vervolgd. Hoewel het racisme naar de volkeren in veel Europese landen, waaronder Duitsland, nu verboden is, vindt dit nog steeds plaats.
De Apartheid in Zuid-Afrika
Zie Apartheid voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Een bekende vorm van racisme van na de Tweede Wereldoorlog is de rassensegregatie in Zuid-Afrika; de Apartheid. De Apartheid duurde officieel van 1948 tot 1990, maar al voor 1948 was er een scheiding tussen rassen.
In Zuid-Afrika leefden al voor de komst van de kolonisten diverse volkeren, zoals de Zoeloe. Later kwamen er blanke kolonisten uit vooral Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De blanke bevolking van Zuid-Afrika bestuurde het land en zag zich als superieur ten opzichte van andere niet-blanke volkeren. Dit gold niet alleen voor de oorspronkelijke bevolking, maar ook voor de Indische en Aziatische bevolking in Zuid-Afrika. In 1948 werd de Apartheid officieel in Zuid-Afrika en was vergelijkbaar met de rassensegregatie in de VS. Niet-blanke inwoners mochten niet naar bepaalde plekken toe voor blanke inwoners. Ook waren er speciale (vaak slechtere) voorzieningen voor niet-blanke Zuid-Afrikanen en was er sprake van discriminatie.
Vanaf 1960 kreeg Zuid-Afrika vanwege de Apartheid te maken met een boycot vanuit vele landen. Het land had moeite om producten te verkopen in de Verenigde Staten en Europa. Vooral het Verenigd Koninkrijk was actief in de strijd tegen de Apartheid. In Zuid-Afrika zelf was er vrijheidsstrijder Nelson Mandela. Mandela werd in 1963 opgepakt en op Robbeneiland gevangengezet. In 1990 werd de Apartheid officieel afgeschaft en in 1994 wist Mandela zelfs president van Zuid-Afrika te worden. Mandela wordt hierdoor als de vader gezien van het moderne Zuid-Afrika. Hoewel de Apartheid officieel werd afgeschaft en racisme in zekere mate afnam, is er nog steeds racisme in Zuid-Afrika.
Het racisme nu
Racisme in Nederland en België
Je hoort mensen vaak zeggen: "Ik discrimineer niet, hoor! Het maakt me helemaal niks uit of iemand zwart, geel, rood, bruin, blank of pimpelpaars is. Nee, voor mij is iedereen precies hetzelfde. Alle mensen zijn voor mij gelijk." Maar denkt iedereen er zo over? En worden mensen met een andere huidskleur, of mensen die uit een ander land komen wel hetzelfde behandeld als blanke Nederlanders en Belgen?
Racisme komt nu nog voor, maar dan vooral in vooroordelen. Dat wil zeggen dat we soms slecht denken over anderen, zonder daar een goede reden voor te hebben. Veel mensen groeien op met vooroordelen en weten niet beter. Je kunt niet alles weten. Dan is het wel normaal dat je fouten maakt. Vooroordelen hebben meestal ook te maken met dingen die je eng, vreemd of gek vindt, omdat je ze niet kent of ze niet zo 'gewoon' vindt! Maar als je daarover meer en betere informatie krijgt, dan moet je kunnen toegeven dat je het fout had. Maar, je mag best je eigen mening zeggen, als je elkaar dan maar niet kwetst.
Negatieve vooroordelen zijn een probleem omdat die eigenlijk zeggen dat we ons een tikkeltje beter voelen dan die ander die een beetje anders is.
- Negatieve vooroordelen houden je tegen om 'die ander' beter te leren kennen en te leren waarderen.
- Ze bepalen je gedrag en je houding tegenover 'die ander' en dat is zeker niet fijn voor de personen of groepen waarover ze gaan. Uiteindelijk hebben we toch allemaal hetzelfde ras: de mens.
Er zijn ook veel racistische termen.
Wat doe je aan racisme?
Je mag mensen wel beoordelen op hun karakter, maar niet op huidskleur, geslacht, enzovoort. Het beste is om te beginnen bij jezelf, want iedereen heeft zo zijn eigen goede en slechte kanten. Niemand op aarde heeft alleen goede eigenschappen. Als je zelf iets te maken krijgt met racisme, kun je het beste naar de politie gaan. De politie heeft dat al veel vaker meegemaakt dan jij en weet hoe hij of zij ermee om moet gaan. Iedereen is anders mensen hebben een andere huidskleur of een valt op iemand anders maar dat maakt ons niet uit ze bepalen voor zich zelf zij bepalen welk geloof ze hebben niet andere mensen. Wij mogen niet over andere mensen bepalen zij doen dat over hun zelf.
Videoclips
- William Wilberforce en zijn strijd voor de afschaffing van de slavernij
- Racisme en de evolutietheorie
- De strijd van Martin Luther King tegen het racisme
- https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2016/december/wit-is-ook-een-kleur.html