Prerafaëlieten

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De Pre-Raphaelite Brotherhood (later bekend als de Pre-Raphaëlieten ) was een groep Engelse schilders, dichters en kunstcritici, opgericht in 1848 door William Holman Hunt, John Everett Millais, Dante Gabriel Rossetti, William Michael Rossetti, James Collinson, Frederic George Stephens en Thomas Woolner die een zevenkoppige "Brotherhood" (club) vormden, gedeeltelijk nagedaan naar de Nazarener-beweging (groep Duitse romantische schilders uit het begin van de 19e eeuw). The Brotherhood was altijd maar een losse club en hun ideeën werden gedeeld door andere artiesten uit die tijd, waaronder Ford Madox Brown, Arthur Hughes en Marie Spartali Stillman. Latere volgelingen van de Broederschap waren Edward Burne-Jones, William Morris en John William Waterhouse.

De groep zocht een terugkeer naar de overvloedige details, intense kleuren en moeilijkere vlakverdelingen van de 15e eeuwse Italiaanse kunst. Ze verwierpen wat zij zagen als de mechanistische benadering die voor het eerst werd aangenomen door maniëristische kunstenaars die Raphael en Michelangelo opvolgden. De Broederschap geloofde dat vooral de klassieke poses en elegante composities van Raphael een slechte invloed hadden gehad op het academische kunstonderwijs, vandaar de naam "Pre-Raphaëlieten". De groep maakte met name bezwaar tegen de invloed van Sir Joshua Reynolds, oprichter van de Engelse Royal Academy of Arts, die ze "Sir Sloshua" noemden. Voor de Pre-Raphaëlieten betekende "slodderig" volgens William Michael Rossetti "alles wat laks of slordig was in het schilderproces".  De groep associeerde hun werk met John Ruskin, een Engelse criticus die werd gedreven door zijn religieuze achtergrond. Christelijke thema's waren er in overvloed.

De groep bleef de ideeën van historieschilderkunst gebruiken, imitatie van de natuur, accepteren als centraal in het doel van kunst. De pre-rafaëlieten beschreven zichzelf als een hervormingsbeweging, creëerden een duidelijke naam voor hun vorm van kunst en publiceerden een tijdschrift, The Germ, om hun ideeën te promoten. De discussies van de groep werden opgenomen in het Pre-Raphaelite Journal. De Broederschap ging na bijna vijf jaar al weer uit elkaar.