Paus Pius VII
Paus Pius VII heette eigenlijk Barnaba Graaf Chiaramonti. Hij leefde van 1742 tot 20 augustus 1823. Hij was paus van 1800 tot 1823. Hij staat bekend als de paus die het toeliet dat Napoleon Bonaparte zich zelf tot keizer kroonde. Omdat zijn voorganger paus Pius VI in 1798 door Napoleon was ontvoerd uit Rome en werd overgebracht naar Valence, waar ook hij stierf, moest Pius VII voorzichtig handelen. Door toe te staan dat Napoleon zichzelf tot keizer kroonde, hoopte hij in Rome te kunnen blijven en nog iets te redden van de Rooms-Katholieke Kerk in Frankrijk. Door de Franse Revolutie was er niet veel meer van over, omdat massaal priesters werden vermoord en kerken en kloosters werden geplunderd of neergehaald.
Nadat Napoleon zichzelf in 1804 had gekroond tot keizer, hield hij zich niet aan de afspraken met de paus. Eerst zorgde Napoleon ervoor dat de paus niet naar Rome kon. Vervolgens zette hij de paus onder druk met allerlei voorwaarden. In april 1805 mocht de paus eindelijk terug naar Rome. Er kwamen steeds meer meningsverschillen. In 1808 bezette Napoleon Rome en de hele pauselijke staat. De paus zei daarop dat Napoleon geen katholiek meer was. Hij zette hem uit de kerk (excommunicatie). Daarop liet Napoleon de ook deze paus ontvoeren. Hij werd naar Fontainebleau gedeporteerd. In de pauselijke staat heerste daarna de Franse terreur. Ook in Frankrijk werden alle kardinalen en bisschoppen gevangen gehouden. Dat was in Parijs. De terreur was niet zo erg als tijdens de Franse Revolutie. Pas na de nederlaag in Rusland in 1812 kon de paus weer terug naar Rome. Daar is hij tot 1823 paus gebleven.