Menapiërs

Zie ook Tijdlijn van cultuurvolkeren in de Lage Landen

Het gebied van de Menapii op een huidige kaart

De Menapiërs of Menapii waren een Keltische stam die in het westen van het huidige België en het huidige Zeeland leefden in de eerste eeuw voor Christus. Hun oosterburen waren de Eburones en hun zuiderburen de Morini en de Nervii.

Gereconstrueerde Gallische hoeve bij Destelbergen.

Hun woongebied was onherbergzaam. Het land waarin ze leefden was overdekt met bossen, venen en moerassen. Ze hadden de beschikking over boten. Ze deden aan zoutwinning en konden goed textiel maken. De meeste informatie over de Menapiërs komt van Julius Caesar. Dit beschreef hij in namelijk in de Bello Gallico. Hij beschrijft hun gewoontes en houding ten opzichte van de Romeinen. Hier vermeldt Caesar dat de Menapii met 9000 waren. Het verschil met de Nervii bijvoorbeeld, die met 50.000 soldaten waren, is aanzienlijk. De Menapii werden uiteindelijk overwonnen in 53 v. Chr., maar dit was pas gelukt na verschillende pogingen van de Romeinen omdat ze zich konden terugtrekken in het onherbergzame gebied. Doordat de Romeinem hun akkers en huizen platbrandden, moesten ze zich gewonnen geven en werden ze later 'geromaniseerd'. Zo werden ze ook gerekruteerd als hulptroepen die werden toegevoegd aan de legioenen. Ze kregen een eigen hoodstad hoofdstad Turnacum, dat we vandaag de dag kennen als Doornik.

Na de val van het Romeinse rijk komen ze onder de Franken te vallen.