Mathieu van der Poel: verschil tussen versies
k |
(Gecorrigeerd: behoud de opsplitsing 'veldrijden' en 'niet-veldrijden'.) |
||
| Regel 32: | Regel 32: | ||
Een jaar later kon Van der Poel in Valkenburg opnieuw geen wereldkampioen worden. Hij heerste dat seizoen als nooit tevoren, maar juist toen het erop aankwam ging het weer fout. Geen domme pech dit keer, maar – zo leek het – mentale malheur. Hij behaalde slechts brons, waar goud vanzelfsprekend leek. Niet dat het seizoen daardoor mislukt was, want met 32(!) overwinningen evenaarde hij het record van de Belgische veldritlegende Roland Liboton. |
Een jaar later kon Van der Poel in Valkenburg opnieuw geen wereldkampioen worden. Hij heerste dat seizoen als nooit tevoren, maar juist toen het erop aankwam ging het weer fout. Geen domme pech dit keer, maar – zo leek het – mentale malheur. Hij behaalde slechts brons, waar goud vanzelfsprekend leek. Niet dat het seizoen daardoor mislukt was, want met 32(!) overwinningen evenaarde hij het record van de Belgische veldritlegende Roland Liboton. |
||
| − | In 2019, vier jaar na zijn eerste wereldtitel, lukte het Van der Poel dan toch opnieuw om wereldkampioen veldrijden te worden. In het Deense Bogense bleef hij de Belgische titelhouder Van Aert ruim voor. |
+ | In 2019, vier jaar na zijn eerste wereldtitel, lukte het Van der Poel dan toch opnieuw om wereldkampioen veldrijden te worden. In het Deense Bogense bleef hij de Belgische titelhouder Van Aert ruim voor. Aan het einde van dat jaar werd hij in het Italiaanse Silvelle ook voor de derde opeenvolgende keer Europees kampioen. |
| − | == |
+ | == Ook succesvol op de weg en in het mountainbiken == |
Naast zijn successen als veldrijder werd Van der Poel in 2018 ook Nederlands kampioen op de weg. Dat niet alleen: hij veroverde in 2018 ook nog de Nederlandse titel in het mountainbiken. Zodoende behaalde hij dat jaar een unieke hattrick: NK veldrijden, NK op de weg en NK mountainbiken. |
Naast zijn successen als veldrijder werd Van der Poel in 2018 ook Nederlands kampioen op de weg. Dat niet alleen: hij veroverde in 2018 ook nog de Nederlandse titel in het mountainbiken. Zodoende behaalde hij dat jaar een unieke hattrick: NK veldrijden, NK op de weg en NK mountainbiken. |
||
| − | == 2019: zeges op de weg, Europees kampioen mountainbiken |
+ | === 2019: zeges op de weg, Europees kampioen mountainbiken === |
| − | Na zijn wereldtitel |
+ | Na zijn wereldtitel in het veld reed Van der Poel in 2019 voor het eerst enkele voorjaarskoersen op de weg. Hij was meteen succesvol met een vierde plaats in de Ronde van Vlaanderen, en winst in Dwars door Vlaanderen en de Brabantse Pijl. Deze prestaties werden evenwel nog overtroffen door zijn overwinning in de klassieker de Amstel Gold Race. Hier presteerde hij het schier onmogelijke door in de laatste kilometers een achterstand op de koplopers van bijna een minuut goed te maken en vervolgens naar de zege te sprinten. |
| − | Tijdens de zomer van 2019 reed Van der Poel verschillende wedstrijden op de mountainbike. Hij werd in juli Europees kampioen in het Tsjechische Brno. |
+ | Tijdens de zomer van 2019 reed Van der Poel verschillende wedstrijden op de mountainbike. Hij werd in juli Europees kampioen in het Tsjechische Brno. Op het WK op de weg gold Van der Poel als de grote favoriet. In de eindfase van de onder barre weersomstandigheden verreden koers maakte hij deel uit van een kopgroep, maar bevangen door de kou of als gevolg van een zogeheten hongerklop, viel hij plotseling stil. Hij zakte terug en finishte uiteindelijk als 43e op bijna 11 minuten van de winnaar, de Deen Mads Pedersen. |
| − | |||
| − | Op het WK op de weg gold Van der Poel in 2019 als de grote favoriet. In de eindfase van de onder barre weersomstandigheden verreden koers maakte hij deel uit van een kopgroep, maar bevangen door de kou of als gevolg van een zogeheten hongerklop, viel hij plotseling stil. Hij zakte terug en finishte uiteindelijk als 43e op bijna 11 minuten van de winnaar, de Deen Mads Pedersen. |
||
| − | |||
| − | Niet lang daarna werd het crossseizoen weer geopend. In november 2019 greep Van der Poel In het Italiaanse Silvelle voor de derde keer in successie de Europese titel veldrijden. |
||
== Palmares == |
== Palmares == |
||
| Regel 62: | Regel 58: | ||
|- |
|- |
||
|[[Bestand:European champion jersey 2016.svg|20px|Europese kampioenstrui]] Europees kampioenschap |
|[[Bestand:European champion jersey 2016.svg|20px|Europese kampioenstrui]] Europees kampioenschap |
||
| − | |align="center"|''' |
+ | |align="center"|'''3''' |
|2017, 2018, 2019 |
|2017, 2018, 2019 |
||
|- |
|- |
||
Versie van 19 dec 2019 14:52
| Mathieu van der Poel | |||||||
.jpg)
| |||||||
| Mathieu van der Poel in 2015 | |||||||
| Persoonlijke informatie | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nationaliteit |  Nederlandse
| ||||||
| Geboren | 19 januari 1995 | ||||||
| Geboren te | Kapellen, België | ||||||
| Lengte | 184 cm | ||||||
| Gewicht | 75 kg | ||||||
| Specialisme | Veldrijden | ||||||
| Prestaties | |||||||
| |||||||
Portaal  Sport
| |||||||
Mathieu van der Poel (Kapellen, 19 januari 1995) is een zeer talentvolle – en ook succesvolle – Nederlandse veldrijder, die al twee keer wereldkampioen (2015 en 2019) bij de eliterenners is geworden. Hij is de zoon van Adrie van der Poel, die ook een keer wereldkampioen veldrijden (1996) werd, en de kleinzoon van Raymond Poulidor, die drie keer net naast de overwinning in de Ronde van Frankrijk greep en daarom de bijnaam Eeuwige Tweede kreeg.
Heerser in het veld
Gezien de manier waarop Mathieu van der Poel momenteel "huishoudt" in het veldrijden lijkt zijn talent dat van zijn vader zelfs te overtreffen, want die was veel minder dominant. Het is zelfs zo dat Mathieu op dit ogenblik "heerst". Hij wint eigenlijk zowat alles wat er te winnen valt. Steeds is hij zijn grote concurrent, de Belg Wout van Aert, te vlug af. Denk nu niet dat hij dat kan doen omdat er nauwelijks tegenstand is, want de cross wordt sinds jaar en dag beheerst door oersterke Belgen. Nu ja, tegenwoordig vooral vanaf plaats twee dan.
De beste, maar niet altijd wereldkampioen
Niet dat het niet een keer mis kan gaan. In 2016 tijdens het WK veldrijden bijvoorbeeld. Toen haakte op een ongelukkig moment het stuur van Van Aert in het voorwiel van Mathieu. Per ongeluk natuurlijk, maar Van der Poel was meteen uit zijn ritme en kwam er ook niet meer in. Hij werd pas vijfde en haalde dus niet eens het podium, of wilde het niet meer halen. "Ik kwam hier voor goud", zo sprak hij na afloop teleurgesteld.
Tijdens het WK in 2017 bouwde Matje steeds aan wat een beslissende voorsprong leek, maar telkens – tot vijfmaal toe – werd hij teruggeslagen door een lekke band. Zijn concurrent Van Aert had kennelijk een betere bandenkeus gemaakt en reed slechts één keer lek.
Een jaar later kon Van der Poel in Valkenburg opnieuw geen wereldkampioen worden. Hij heerste dat seizoen als nooit tevoren, maar juist toen het erop aankwam ging het weer fout. Geen domme pech dit keer, maar – zo leek het – mentale malheur. Hij behaalde slechts brons, waar goud vanzelfsprekend leek. Niet dat het seizoen daardoor mislukt was, want met 32(!) overwinningen evenaarde hij het record van de Belgische veldritlegende Roland Liboton.
In 2019, vier jaar na zijn eerste wereldtitel, lukte het Van der Poel dan toch opnieuw om wereldkampioen veldrijden te worden. In het Deense Bogense bleef hij de Belgische titelhouder Van Aert ruim voor. Aan het einde van dat jaar werd hij in het Italiaanse Silvelle ook voor de derde opeenvolgende keer Europees kampioen.
Ook succesvol op de weg en in het mountainbiken
Naast zijn successen als veldrijder werd Van der Poel in 2018 ook Nederlands kampioen op de weg. Dat niet alleen: hij veroverde in 2018 ook nog de Nederlandse titel in het mountainbiken. Zodoende behaalde hij dat jaar een unieke hattrick: NK veldrijden, NK op de weg en NK mountainbiken.
2019: zeges op de weg, Europees kampioen mountainbiken
Na zijn wereldtitel in het veld reed Van der Poel in 2019 voor het eerst enkele voorjaarskoersen op de weg. Hij was meteen succesvol met een vierde plaats in de Ronde van Vlaanderen, en winst in Dwars door Vlaanderen en de Brabantse Pijl. Deze prestaties werden evenwel nog overtroffen door zijn overwinning in de klassieker de Amstel Gold Race. Hier presteerde hij het schier onmogelijke door in de laatste kilometers een achterstand op de koplopers van bijna een minuut goed te maken en vervolgens naar de zege te sprinten.
Tijdens de zomer van 2019 reed Van der Poel verschillende wedstrijden op de mountainbike. Hij werd in juli Europees kampioen in het Tsjechische Brno. Op het WK op de weg gold Van der Poel als de grote favoriet. In de eindfase van de onder barre weersomstandigheden verreden koers maakte hij deel uit van een kopgroep, maar bevangen door de kou of als gevolg van een zogeheten hongerklop, viel hij plotseling stil. Hij zakte terug en finishte uiteindelijk als 43e op bijna 11 minuten van de winnaar, de Deen Mads Pedersen.
Palmares
Overwinningen
Een gedetailleerd overzicht van Van der Poels overwinningen is hier te bekijken.| Kampioenschap | Aantal | Jaar |
|---|---|---|
| Veldrijden | ||
 Wereldkampioenschap
|
2 | 2015, 2019 |
 Europees kampioenschap
|
3 | 2017, 2018, 2019 |
 Nederlands kampioenschap
|
5 | 2015, 2016, 2017, 2018, 2019 |
| Wegwielrennen | ||
| Nederlands kampioenschap
|
1 | 2018 |
| Mountainbiken | ||
| Europees kampioenschap
|
1 | 2019 |
| Nederlands kampioenschap
|
1 | 2018 |
Prestaties
Een gedetailleerd overzicht van Van der Poels prestaties is via onderstaande links te bekijken.