Margaret Thatcher
Barones Margaret Hilda Thatcher, geboren als Margaret Hilda Roberts (13 oktober 1925 - 8 april 2013), ook wel bekend met haar bijnaam The Iron Lady, dat vertaald kan worden als De IJzeren Dame, was de eerste vrouwelijke Britse Minister-president.
Levensloop
Jeugd
Haar vader, Alfred Roberts, was een kruidenier en had twee winkels. Hij was ook actief in de lokale politiek, en in de christelijke kerk. Margaret en haar zus, Muriel, woonden in een appartement boven de grootste kruidenierswinkel van hun vader.
Middelbare en universiteit
Ze bezocht de Huntingtower Road Primary School, en toen won ze de beurs voor Kesteven en Grantham Girl's School. Ze verbeterde zich steeds en ze werkte hard, dat was wat haar rapporten lieten zien. In haar vrije tijd speelde ze piano, deed ze aan poëzie, maar ze sportte ook; ze deed aan hockey en zwemmen, maar ze wandelde ook vaak. Ze wou een beurs, om scheikunde te kunnen studeren. Ze werd eerst afgewezen, maar iemand anders haakte af waardoor ze hem toch kreeg. In 1946 werd ze voorzitter van de Oxford University Conservative Assocation.
Werkzaam leven
Toen ze in 1947 afstudeerde verhuisde ze, naar Colchester (dat ligt in Essex). Daar werd ze onderzoekschemicus. Later, in 1948 woonde ze een partijconferentie bij, waar ze University Graduate Conservative Assocation.
Politiek
Kandidate voor het Lagerhuis
Één van haar vrienden was bevriend met de voorzitter de Dartford Conservative Assosociation in Kent. Daardoor kwam ze er in aanraking mee, en ze maakte zo'n indruk dat ze wouden dat ze zich als kandidate opstelde voor het Britse Lagerhuis. Zij werd in januari 1951 geselecteerd. Dit was dan ook het beign van haar politieke carrière.
Campagnes
Tijdens een diner als kandidate voor Dartford, in 1951, ontmoette zij Denis Thatcher, een rijke en succesvolle, maar gescheiden man. Hij zette haar af in een station om haar trein te halen. Ter voorbereiding van de verkiezing verhuisde ze naar Dartford. Zij trok tijdens de verkiezingen de meeste aandacht van de media, omdat ze de jongste was, en een vrouwelijke kandidate. In februari 1950 en oktober 1951 verloor zij twee keer van dezelfde van dezelfde persoon; Norman Dodds. Tijdens die campagnes werd ze steeds gesteund door Denis Thatcher, en ze trad met hem in het huwelijk in december 1951. Hij betaalde ook haar studies zodat ze kon toetreden in de Orde van Advocaten. Ze specialiseerde zich in belastingrecht als advocaat, zodat ze in 1953 advocaat werd. In 1953 kregen Margaret en Denis een tweeling, Carol Thatcher en Mark Thatcher.
Lid van Lagerhuis
Ze was van 1959 tot 1970 lid van het Lagerhuis, waar zij pas na een harde strijd al lid werd verkozen.
In oktober 1961 steeg ze in politieke rang, omdat zij voortaan op de eerste rij van het Lagerhuis mocht plaatsnemen. Ze werd in Harrold Macmillans regering tot parlementaire secretaris van het ministerie van Pensioenen en Nationale verzekeringen benoemd. Maar in 1964 verloor ze de verkiezingen, waardoor ze woordvoerster voor huisvesting en grondpolitiek. ze verhuisde in 1966 naar het schaduw Treasury team. Ze verzette zich als financieel woordvoerster tegen de verplichte prijs en inkomencontroles in Labour, met als argument dat deze controles onbedoelde effecten zouden produceren. Deze zouden dan ook de economie wringen.
Minister
In het kabinet van Edward Heath was zij van 1970 tot 1974 staatssecretaris van Onderwijs.
Minister-President
Leidster Conservatieve Partij
Nadat zij in 1975 Heath uitdaagde voor de titel van leider van de Conservatieve Partij (die ze won), won ze ook nog is in 1979 de parlementaire verkiezingen, waardoor ze Eerste Minister werd. Ze werd 2 keer herverkozen, in 1983 en in 1987. Ze is dan ook sinds 1988 de langst dienende Britse Premier (sinds 1827). Ze had om precies te zijn elf jaar, zes maanden en 26 dagen de titel Eerste Minister van Groot-Britannië. Toen zij aantrad, stond het Verenigd Koninkrijk er slecht voor in de economie; de industrie was erg verouderd, en door de vele conflicten verhinderden de noodzakelijke vernieuwing. Hierdoor was het nationale zelfvertrouwen heel hard gedaald.
Oorlog om de Falklandeilanden
Argentinië wou al langer de Falklandeilanden, en viel daarom op 2 april 1982 dit Britse eilandenrijk binnen. Margaret beantwoorde de bezetting direct met tegenaanval, en na tweeënzeventig waren de eilanden terug veroverd. Voor de oorlog was ze de minst populaire Britse Premier sinds de Tweede Wereldoorlog, hierna werd zij zeer geliefd. In totaal vielen er tijdens de oorlog 891 doden, waarvan 236 Britten. Zij maakte van haar populariteit gebruik, ze vervroegde de verkiezingen en won die zo heel gemakkelijk.
Mijnwerkersstaking
Ze had zichzelf en het hele land voorgenomen om tientallen mijnen te sluiten, daarom deed ze dit ook. Niet zonder gevolgen: vele mensen zouden hun job verliezen. Hierdoor gingen de mijnwerkers ook staken. De politie greep in, en uiteindelijk gingen negen maanden later de mijnen dicht. dit hielp dan wel voor de economie, veel mensen waren wel hun job kwijt.
Net aan de dood ontsnapt
Zie Bomaanslag in Brighton 1984 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Ze ontsnapte net aan de dood toen de IRA een bomaanslag pleegden, op 12 oktober 1984 om 2:54. Zij verbleef in een hotel, met vele andere kopstukken van haar partij. Ze zat te werken in haar suite op de eerste verdieping en kwam net uit de badkamer. Deze werd erg beschadigd. Later vertelde ze dat ze niet aan het werk was, maar in de badkamer was. Ze had wel alleen maar snijwonden en kneuzingen. In totaal vielen er 5 doden. Zij deed wel de dag erna gewoon haar toespraak, om 14:30.
Wantrouwen Europa
Zelfs toen het Verenigd Koninkrijk lid werd van de Europese Gemeenschap, bleef Margaret Europa niet vertrouwen. Daarentegen kon ze het wél goed vinden met de toenmalige Amerikaanse president Ronald Reagen.
Rellen om Poll tax
Toen ze in 1990 haar poll tax (een inkomensonafhankelijke belasting) wou invoeren, braken er rellen uit. Hierdoor trad ze af; haar partij wilde ook van haar af en vele andere daagden haar uit als leid(st)er. Ze besloot dat aftreden eervoller was dan verslagen worden. Toen ze aftrad moest ze huilen van emotie; dit was niet de eerste keer dat ze huilde. Haar eerste keer was toen haar zoon Mark verdwenen was.
Later leven
Tot 2001
Tot 2001 gaf ze ook lezingen. Niet alleen in het Verenigde Koninkrijk, maar in de hele wereld. Ze moest van haar dokter in 2001 stoppen.
2002 - 2005
In 2005 vierde ze haar 80e verjaardag. Hier kwam zelfs The Queen naar toe (Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk), met nog zo'n 650 anderen mensen. Nadat ze zich onwel begon te voelen bij de kapper, werd ze op 7 december 2005 een nacht ter observatie genomen in het ziekenhuis.
2006 - 2012
Toen Pinochet in 2006 overleed, was ze bedroefd, zei ze. In 2008 ontstond er een twist of ze nu een staatsbegrafenis zou krijgen of niet. Ook maakte dochter Carol bekend dat Margaret aan de ziekte van Alzheimer leed.
Dood en begrafenis
Ze stierf aan een beroerte. Zij kreeg een staatsbegrafenis, deze werd dus betaald met de belastingen. Later werd ze in een besloten kring gecremeerd. In de zelfde maand als haar dood werd bekend dat ze een eigen museum/bibliotheek krijgt, die de Margaret Thatcherbibliotheek gaat heten.