Maasmechelen

Stadhuis van Maasmechelen

Maasmechelen is een gemeente gelegen aan de Maas in de Belgische provincie Limburg.

Het bestaat uit de voormalige gemeenten Mechelen-aan-de-Maas, Vucht, Leut, Meeswijk, Uikhoven, Eisden, Opgrimbie, Boorsem en Kotem.

Als gevolg van de ligging van Maasmechelen bij de grens en de kolenmijn geschiedenis zijn nogal een aantal van de huidige bewoners van Maasmechelen buitenlanders. Er komen o.a. mensen uit Nederland, Duitsland, Oost-Europa (bijvoorbeeld Polen) en de omgeving bij de Middellandse Zee (voornamelijk Italië).

Geschiedenis

Het plateau van Campine is opgebouwd tijdens de ijstijd met zandafzettingen en ander materiaal dat de rivier de Maas in de stroomopwaartse Ardennen- regio heeft uitgehold. De hogere hoogte en de nabijheid van vruchtbare rivierklei maakte deze locatie aantrekkelijk voor de prehistorische stammen die zich daar vestigen in het 2e millennium v.Chr. en voor de Keltische volkeren die in het 1e millennium voor Christus.

In de Romeinse tijd was deze regio aan de grens tussen de provincies Gallia Belgica en Germania Inferior. De belangrijkste Romeinse weg was de rivier in de buurt van Maastricht, naar het zuiden. Er werden vestigingen gevestigd waar Maasmechelen vandaag ligt om de garnizoen te onderhouden die werd gehandhaafd om de brug in Maastricht te beschermen.

De eeuwen die volgden op de val van het Romeinse Rijk werden gekenmerkt door een scherpe daling in reizen en handel. De Franken waren nu de nieuwe meesters van het land. Internationale commerciële activiteiten hervat op de rivier rond de 7e eeuw. Dit was ook een tijd toen de rivier geleidelijk naar het oosten verplaatste. De Romeinse koloniën die werden oorspronkelijk gebouwd op de rechteroever van de rivier nu bevonden zich op de linkeroever. De overvloed van beken en wetlands begunstigde veeteelt over landbouw. Het feodale systeem en de praktijk van het betalen van ambtenaren met land resulteerde in eindeloos grondgebied onderverdelingen. Sommige percelen, met inbegrip van Mechelen-aan-de-Maas en delen van Opgrimbie, werden gegeven aan de abdij van Sint-Servaas in Maastricht. Andere percelen kwam in handen van lokale heren, die trouw verpand aan het Heilige Roomse Rijk. Nog kwam andere delen van het grondgebied in het bezit van lokale religieuze gemeenschappen. Kerken en kloosters werden gebouwd en uitgebreid geschikt voor een groeiende bevolking.

De nasleep van de Franse Revolutie bracht een aantal dramatische veranderingen die de ontmanteling van de meeste religieuze organisaties, de sluiting van de kerken en de reorganisatie van het grondgebied in nieuwe administratieve entiteiten bevatten. Tijdens de 19e eeuw had het gebied nog steeds een onmiskenbare landelijke karakter.

Op 20 mei 1901, heeft André Dumont in het naburige als commerciële-grade steenkool gevonden. Dit leidde tot de exploitatie van kolenmijnen in Eisden van 1923 tot 1987. De stad van een tuin en een nieuwe kerk gewijd aan Sint Barbara, ook bekend als de mijnbouw kathedraal, werden er gebouwd. De industriële ontwikkeling aangetrokken werknemers uit heel Europa, die goed is voor de vele internationale restaurants nog steeds vandaag in Eisden gevonden.