Letterkunde

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Letterkunde of Filologie is de studie of wetenschap van taal in mondelinge en schriftelijke historische bronnen; het is de mix van tekstkritiek, literaire kritiek, geschiedenis en taalkunde (met bijzonder sterke banden met etymologie). Letterkunde wordt meer algemeen gedefinieerd (omschreven) als de studie van literaire teksten (die te maken hebben met verhalen, gedichten enzovoorts), zowel mondelinge als schriftelijke vastleggingen. Het gaat ook om het vaststellen van hun authenticiteit (origineel zijn) en hun oorspronkelijke vorm en het bepalen van hun betekenis. Iemand die dit soort studie nastreeft, staat bekend als een letterkundige of filoloog.

Klassieke letterkunde bestudeert de klassieke talen. De klassieke letterkunde is voornamelijk ontstaan ​​uit de bibliotheek van Pergamum en de bibliotheek van Alexandrië  rond de vierde eeuw voor Christus. Deze teksten zijn voortgezet (overgeschreven en bewaard) door Grieken en Romeinen in het hele Romeinse Rijk en Byzantijnse Rijk. De teksten werden uiteindelijk herontdekt en vertaald in het latijn door Europese geleerden van de Renaissance, waar ze al snel werden vergezeld en vergeleken door teksten in andere Europese (Germaanse, Keltische), Euraziatische (slavistieken, enz.), Aziatische (Arabisch, Perzisch, Sanskriet, Chinees) en Afrikaanse (Egyptisch, Nubisch, enz.) talen. Indo-Europese studies hebben betrekking op de vergelijkende letterkunde van alle Indo-Europese talen.

Letterkunde heeft iets met 'liefde voor leren en literatuur'. In de 19e eeuw werd dit uitgebreid naar "de studie van de historische ontwikkeling van talen". Hierbij wordt ook gekeken naar de uitspraak (geluid) en taalverandering. Hierdoor is het mogelijk om talen te groeperen. Denk aan de Germaanse talen als Duits (D), Engels (En) en Nederlands (NL), waarbij woorden als Tor (D), Door (En) en Deur (NL) best veel op elkaar lijken.

In deze studie is bijvoorbeeld de bijbel bestudeerd. Er is gezocht naar zo origineel mogelijke teksten en er is gekeken hoe die in de loop van de tijd zijn vertaald, ook naar het Nederlands. De tekst in de eerste gedrukte Nederlandse statenbijbel is op details anders dan het laatste uitgegeven exemplaar (Nieuwe Bijbelvertaling). Woorden van vroeger die nu niet meer begrepen worden, zijn vervangen door hedendaagse woorden.