Koninkrijk Italië (1805-1814)
| Koninkrijk Italië Regno d'Italia
| |
|---|---|
| Hoofdstad | Milaan |
| Taal | Italiaans |
| Religie | Rooms-katholicisme |
| Bestuursvorm | Monarchie |
| Adellijk huis | Huis Bonaparte |
Portaal  Italië en Geschiedenis
| |
.jpg)
Het Koninkrijk Italië was een land dat tussen 1805 en 1814 bestond en het huidige Noord-Italië besloeg. Het koninkrijk was een zogeheten vazalstaat van Frankrijk en de Franse keizer Napoleon was er koning van. De hoofdstad van het land was Milaan.
Napoleon had het land gevormd uit verschillende vazalstaten van Frankrijk, namelijk de Italiaanse Republiek, de Ligurische Republiek en de Republiek Venetië. Napoleon wilde zijn broer Jozef Bonaparte koning maken van het nieuwe land, maar deze weigerde. Hierdoor besloot Napoleon om zelf koning te worden. In 1805 kroonde hij zich daarom zelf in de Dom van Milaan. Aangezien Napoleon vaak in Frankrijk of op veldtocht was, werd zijn stiefzoon Eugène de Beauharnais onderkoning van het nieuwe land.
In 1813 kwam er veel druk op het Koninkrijk Italië te staan. In 1814 wist Oostenrijk het land te veroveren. Op het Congres van Wenen werd besloten dat een deel van het koninkrijk aan de Kerkelijke Staat werd gegeven en dat uit de overige gebieden het Koninkrijk Lombardije-Venetië en het Hertogdom Modena en Reggio werden gecreëerd.