Jimmy Carter

Bestand:James E. Carter - portrait.gif

Jimmy Carter

James Earl (Jimmy) Carter jr. (in de volksmond: Jimmy Carter) (Plains (Georgia), 1 oktober 1924 - ) was de 39ste president van de Verenigde Staten, gedurende een periode van vier jaar (tussen 1977 - 1981). Carter was een Democratisch politicus, die bemiddelde.

Carter was een eigenaar van een pindaplantage en gouverneur, toen hij zich kandidaat stelde als president. Bij "het grote publiek" was hij zodoende een onbekende verschijning. Carters uiterlijk wekte bij de Amerikanen echter vertrouwen, die wel genoeg van de politici in Washington hadden, na het rampzalige Watergateschandaal, de voortslepende Vietnamoorlog en de moord op John F. Kennedy, eerder.

In 2002 werd Carter onderscheiden met de Nobelprijs voor de Vrede.

Presidentschap

Carter erfde gigantische problemen van zijn voorganger. De unie zat door de Vietnamoorlog, die lang had geduurd, diep in de rode cijfers, terwijl het zelfvertrouwen van de bevolking (en het vertrouwen in de overheid) zeer zwaar was aangetast. Er waren problemen in het bedrijfsleven, evenals in de olie-industrie, wat ook op Carters bordje kwam te liggen.

Buitenland

Carter had meer succes in het buitenlands beleid, toen hij trachtte te bemiddelen in een conflict wat Israel had met Egypte. Het leidde tot een aantal akkoorden, die gesloten werden in Camp David (het vakantiehuis van de president). Deze akkoorden worden de "Camp David-akkoorden" genoemd.

Jimmy Carter zag, lijnrecht tegen het beleid van voorganger Richard Nixon in, het beleid van mensenrechten. Ook in het buitenland. Nixon kneep regelmatig een oogje dicht als de buitenlandse bevolking door een machtshebber geteisterd werd. Carter stopte bijvoorbeeld de steun die de VS jarenlang aan de dictator Somoza had verleend. De regering die na Somoza zetelde kreeg miljoenen dollars aan steun van Carter.

Na zijn presidentschap

Carter werd over het algemeen gewaardeerd vanwege het belang wat hij hechtte aan mensenrechten. Zo richtte hij in 1982 het Carter Center op, wat zich specialiseerde in het bewaken van rechten van de mens, maar ook de verbreiding van de Democratie, het tegengaan van (ernstige, internationale) conflicten en armoede.

Carter schreef jaren later nog een boek over de langdurige onderhandelingen en de voortdurende bemiddeling tussen Israel en Egypte. Het boek werd bekritiseerd, omdat critici van mening waren dat Carter selectief met de feiten omsprong in zijn boek.

In 1994 ontving hij samen met Juan Carlos I van Spanje de Félix Houphouët-Boigny-Vredesprijs van de UNESCO. In 2002 werd hij onderscheiden met de Nobelprijs voor de Vrede. In 2011 ontving hij in het Egmontpaleis te Brussel, België, het Grootkruis in de Kroonorde (België).