Jan Peter Balkenende: verschil tussen versies
| Regel 43: | Regel 43: | ||
Het [[Kabinet-Balkenende II|tweede kabinet]] van Balkenende werd geïnstalleerd, nadat het CDA opnieuw de grootste werd bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 2003]]. Het CDA probeerde een meerderheid te vormen met een andere grote partij, de [[PvdA]]. Maar de partijen bereikten geen akkoord. Het CDA besloot daarom in zee te gaan met de VVD en D66. Hiermee hadden zij toch een krappe meerderheid in de Tweede Kamer. Op 27 mei 2003 maakte de tweede regering van minister-president Balkenende zijn aanvang. |
Het [[Kabinet-Balkenende II|tweede kabinet]] van Balkenende werd geïnstalleerd, nadat het CDA opnieuw de grootste werd bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 2003]]. Het CDA probeerde een meerderheid te vormen met een andere grote partij, de [[PvdA]]. Maar de partijen bereikten geen akkoord. Het CDA besloot daarom in zee te gaan met de VVD en D66. Hiermee hadden zij toch een krappe meerderheid in de Tweede Kamer. Op 27 mei 2003 maakte de tweede regering van minister-president Balkenende zijn aanvang. |
||
| + | Het kabinet slaagde erin moeilijke [[dossier]]s, die de voorgaande kabinetten wat hoofdbrekens had gekost, af te handelen. Het ging om de verlaging van [[belasting]] voor bedrijven. Een plan hiervoor van het kabinet werd vrij snel goedgekeurd door de Eerste- en Tweede Kamer der Staten-Generaal. Veel mensen waren echter niet tevreden met de bezuinigingen die het kabinet invoerde. Maar de regering van Balkenende benadrukte dat dit absoluut noodzakelijk was. Volgens het kabinet-Balkenende zou Nederland dan gemakkelijker en sneller uit de economische crisis raken. |
||
| + | Premier Balkenende kreeg kritiek vanuit de Tweede Kamer om zijn steun voor de [[Irakoorlog]]. Dat was een [[invasie]] van de [[Verenigde Staten]] en het [[Verenigd Koninkrijk]] om [[Saddam Hussein]] definitief te verslaan. De regering van Balkende sprak zijn volledige steun uit voor de oorlog. De partijen in de Tweede Kamer meenden daarom dat Balkenende veel te veel de Amerikaanse president [[George W. Bush]] achterna liep. |
||
Versie van 9 aug 2016 13:58
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
| Jan Peter Balkenende | |
|---|---|
 | |
| Geboren | 7 mei 1956 |
| Geboren te | Biezelinge |
| Partij | CDA |
| Aantreden | 2002 (als premier) |
| Aftreden | 2010 (idem) |
| Voorganger | Wim Kok |
| Opvolger | Mark Rutte |
| Functie(s) | |
| Gemeenteraadslid Amstelveen Politiek leider CDA Minister-president van Nederland | |
Portaal  Politiek
| |
Jan Peter Balkenende was minister-president van Nederland. Zijn partij is het CDA: Christen Democratisch Appèl. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen. Balkenende zat meer dan tien jaar in de politiek en was meer dan acht jaar minister-president van Nederland.
Jeugd en vroeg leven
Jan Peter Balkenende werd geboren in een christelijk gezin en zou deze religie behouden. Zijn vader, Jan Pieter, was graanhandelaar. Balkenende volgde de basisschool in Kapelle en het atheneum in het Christelijk Lyceum voor Zeeland. Later studeerde hij met succes Rechten aan de universiteit.
In 1982 ging Balkenende de politiek in. Hij werd lid van de Amstelveense gemeenteraad voor het CDA. Daar werd hij bekend om zijn "krokettenmotie". Dat hield in dat Balkenende ervoor zorgde dat ieder raadslid in Amstelveen een kroket mocht eten als de vergadering uitliep. De "krokettenmotie", die hij in 1993 deed, geldt nu nog steeds.
Vanaf 1982 tot 1984 werkte Balkenende als medewerker bij het bureau van de Academische Raad. In 1984 ging hij bij het wetenschappelijk instituut van het CDA. In 1992 behaalde hij de doctorsgraad. In 1993 werd hij hoogleraar aan de Vrije Universiteit. Intussen werkte hij nog steeds bij het CDA.
In de politiek
In 1998 werd Jan Peter Balkenende verkozen tot lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal namens het CDA. Het CDA was toen nog een oppositiepartij. Er was een "paars" kabinet aan de macht. Dat betekent dat in het kabinet geen enkele christelijke partij zit. Balkenende werd woordvoerder bij het CDA. Maar hij hield zich ook bezig met Veiligheid en Binnenlandse Zaken.
Nadat de fractievoorzitter van het CDA, Jaap de Hoop Scheffer, na een strijd om de macht binnen het CDA was vertrokken, werd Balkenende op 1 oktober 2001 zelf fractievoorzitter van het CDA. Hoewel Balkenende bij het Nederlandse volk nog niet bekend was, werd hij wel als lijsttrekker verkozen door het CDA.
Balkenende I
Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2002 was Jan Peter Balkenende lijsttrekker en voorman van het CDA. Intussen was er ook een nieuwe partij, Lijst Pim Fortuyn (LPF), in opkomst. De lijsttrekker van de LPF, Pim Fortuyn, stond bekend om zijn uitspraken over buitenlanders en werd hard aangevallen door zijn tegenstanders. Hij was ook niet geliefd bij zijn politieke opponenten.
Maar het maakte Balkende populair dat hij Fortuyn niet zo hard aanviel. De Nederlanders, die het "paarse kabinet" zat waren, kozen massaal voor het CDA en de LPF. Echter, vlak voor de verkiezingen werd Pim Fortuyn vermoord op het Mediapark in Hilversum.
Hoewel Fortuyn was vermoord, had zijn partij bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2002 vanuit het niets een groot aantal zetels behaald. Het CDA koos ervoor om een samenwerkingsverband aan te gaan met de LPF én de VVD. Daarmee had het kabinet een meerderheid in de Tweede Kamer. Op 22 juli 2002 werd Balkende geïnstalleerd als minister-president.
Al sinds het begin stond de regering van Balkenende voor grote problemen. De economische crisis had Nederland hard geraakt. Er dienden moeilijke beslissingen genomen te worden wat betreft de toekomst van Nederland. Tijdens zijn regering gaf Balkenende zijn ministers veel vrijheid. Dit zorgde er helaas voor dat er veel ruzies optraden tussen de ministers van de LPF. Soms waagden LPF-ministers zelfs in het openbaar te bekvechten.
De LPF raakte steeds meer verstrikt in ruzie. Dit zorgde ervoor dat de regering van Balkende op 16 oktober 2002 ten einde kwam.
Het tweede kabinet van Balkenende
Het tweede kabinet van Balkenende werd geïnstalleerd, nadat het CDA opnieuw de grootste werd bij de Tweede Kamerverkiezingen 2003. Het CDA probeerde een meerderheid te vormen met een andere grote partij, de PvdA. Maar de partijen bereikten geen akkoord. Het CDA besloot daarom in zee te gaan met de VVD en D66. Hiermee hadden zij toch een krappe meerderheid in de Tweede Kamer. Op 27 mei 2003 maakte de tweede regering van minister-president Balkenende zijn aanvang.
Het kabinet slaagde erin moeilijke dossiers, die de voorgaande kabinetten wat hoofdbrekens had gekost, af te handelen. Het ging om de verlaging van belasting voor bedrijven. Een plan hiervoor van het kabinet werd vrij snel goedgekeurd door de Eerste- en Tweede Kamer der Staten-Generaal. Veel mensen waren echter niet tevreden met de bezuinigingen die het kabinet invoerde. Maar de regering van Balkenende benadrukte dat dit absoluut noodzakelijk was. Volgens het kabinet-Balkenende zou Nederland dan gemakkelijker en sneller uit de economische crisis raken.
Premier Balkenende kreeg kritiek vanuit de Tweede Kamer om zijn steun voor de Irakoorlog. Dat was een invasie van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk om Saddam Hussein definitief te verslaan. De regering van Balkende sprak zijn volledige steun uit voor de oorlog. De partijen in de Tweede Kamer meenden daarom dat Balkenende veel te veel de Amerikaanse president George W. Bush achterna liep.
|
Christen-Democratisch Appèl · (CDA) | 
| |
|---|---|---|---|
| Partijleiders: Van Agt · Lubbers · Brinkman · Heerma · De Hoop Scheffer · Balkenende · Verhagen · Van Haersma Buma · De Jonge · Hoekstra · Bontenbal Fractievoorzitters Tweede Kamer: Van Agt · Aantjes · Lubbers · Van Agt · Lubbers · De Vries · Brinkman · Enneüs Heerma · De Hoop Scheffer · Balkenende · Verhagen · Van Geel · Van Haersma Buma · Pieter Heerma · Hoekstra · Pieter Heerma · Henri Bontenbal |
|||
