Italiaans-Libië
Sjabloon:Infobox land Italiaans-Libië (Italiaans: Libia Italiano, Arabisch: ليبيا الإيطالية) was van 1912 tot 1946 een kolonie van het koninkrijk Italië. Het lag op het gebied van het huidige Libië.
Geschiedenis
Rond 1900 was Italië op zoek naar koloniën, en puur omdat het koloniën wilde verklaarde het in 1911 de oorlog aan het Ottomaanse Rijk: de Italiaans-Turkse Oorlog was begonnen. De zwakke Ottomanen verloren en de Dodekanesos plus de provincies Cyrenaica, Tripolitanië en Fezzan. Samen werden Italiaans-Libië. Italië moest deel worden van het nieuwe Romeins Italiaanse rijk dat er nooit is gekomen. In de Tweede Wereldoorlog vielen de Fransen en Britten de Italianen in Libië aan. Italië wist geen stand te houden en Libië kwam onder de geallieerden. Cyrenaica en Tripolitanië werden Brits en Fezzan Frans. In 1951 werden die gebieden wéér samengevoegd. Het koninkrijk Libië met als koning Idris I was geboren, en het koninklijk paleis werd het voormalige paleis van de Italiaanse gouverneur.
Provincies
- Tripoli (provincie), hoofdplaats Tripoli.
- Benghazi, hoofdplaats Benghazi.
- Derna, hoofdplaats Derna.
- Misrata, hoofdplaats Misrata.
- Territorio Sahara Libico ("Zuidelijk Militair Gebied"), hoofdplaats Houn.
Gouverneurs
- Emilio De Bono (1925-1929)
- Pietro Badoglio (1929-1934)
- Italo Balbo (1934 - 1940)
- Rodolfo Graziani (1940 - 1941)
- Italo Gariboldi (1941)
- Ettore Bastico (1941 - 1943)
- Giovanni Messe (1943)
Galerij
Een geperfectioneerde afbeelding van Italië dat Libië bezet.
Groen omrand is Italië op z'n grootst. Dit moest het begin zijn van een Nieuw Romeins Rijk.
De kathedraal van Tripoli en een fabriek van Fiat. De Italianen introduceerden het rooms-katholicisme en de Fiat in Libië.
