IJzeren Gordijn
Het IJzeren Gordijn is een term voor de afscheiding die verwijst naar splitsing van Europa in een oostelijk communistisch deel en een westelijk, kapitalistisch deel. Nadat Duitsland de Tweede wereldoorlog had verloren, werd de macht van de communistische Sovjet-Unie snel vergroot. De legers van Stalin hadden immers het oostelijk deel van Europa op de legers van Hitler en zijn bondgenoten veroverd. Vanaf 1946 werd in deze landen de communistische atheïstische visie opgelegd. De Sovjet-Unie was een reeks landen in Oost-Europa die samen een geheel vormden, het Oostblok genoemd. Aan de andere zijde van "het gordijn" lagen de landen die niet communistisch waren.
Het einde van het IJzeren Gordijn
Sinds 1946 hebben de mensen in Oost-Europa geen vrijheid gekend. De wil van de leiders van de Sovjet-Unie moest worden uitgevoerd. Men geloofde dat het communistische systeem beter was dan het kapitalisme. Daar ging men na een enthousiast begin steeds minder in geloven. Bovendien gingen juist arbeiders in Polen op straat om te demonstreren voor meer vrijheid. Dat was vanwege paus Johannes Paulus II, die het Poolse volk moed gaf. Hij protesteerde tegen het voortdurende atheïstische onderwijs en het gebrek aan solidariteit tussen de communistische leiding en de Poolse arbeiders. Na ruim 10 jaar van stakingen en demonstraties ging de communistische leiding in Hongarije delen van het hek met Oostenrijk weghalen. Het gevolg was dat Oost-Duitsers via die gaten naar het westen gingen vluchten. De achtergebleven Oost-Duitsers gingen ook demonstreren, waarna de verwarde communistische leiding in Oost-Duitsland hun landgenoten op 9 november 1989 de kans gaf om zonder visum naar West-Duitsland te gaan. De Oost-Duitsers, verleidt door het kapitalistische westen, wilden hierdoor een einde aan het communistische systeem.