Grote Brand van Rome
De Grote Brand van Rome was een stadsbrand in de hoofdstad van het Romeinse Rijk; Rome. De brand ontstond in de nacht van 18 op 19 juli 64 n.Chr. in een winkel onder houten tribunes van het Circus Maximus. Het vuur verspreidde razendsnel, aangezien de meeste huizen in Rome van hout waren gemaakt. Drie wijken brandden tijdens de brand volledig af en zeven wijken werden beschadigd. Veertien wijken vertoonden echter geen tekenen van de brand.
De keizer op dat moment was Nero. Nero was op het moment van de brand net buiten Rome in zijn paleis. Volgens het verhaal zou Nero een toneelkostuum hebben aangetrokken en een lied over de vernietiging van Ilium. De Romeinse consul Publius Cornelius Tacitus stelde echter dat dit onwaar was. Nero zou volgens hem naar Rome zijn gegaan, hulpacties op hebben gezet en zijn paleis hebben geopend voor voedsel en onderdak. Historici twijfelen hieraan, aangezien Tacitus op het moment van de brand negen jaar oud was.
Een ander gerucht is dat Nero de brand heeft laten aansteken. Het is niet helemaal duidelijk of dit ook echt waar was, maar na de brand liet hij op de verwoeste wijken een nieuw paleis voor hemzelf plaatsen. Nero zelf gaf de christenen de schuld, waarna de christenvervolgingen in Rome toenamen. Na de brand stelde Nero nieuwe bouwregels op. Zo mochten huizen niet meer te dicht op elkaar staan en moesten er portieken komen bij de ingangen van de gebouwen. Door middel van de portieken kon de brandweer makkelijk naar de hogere verdiepingen bij brand.