Germanen
|
Dit artikel moet nog een beetje verbeterd worden. Wil jij WikiKids helpen? Het zou fijn zijn als je het verbetert. |
De Germanen woonden vroeger in Nederland. Nederlanders zijn afstammelingen van de Germanen, en van de Friezen en de Kaninefaten. Het waren bepaald geen mietjes. Het waren ruige mannen die alles zelf deden. De Germanen werden vaak aan gevallen door de Romeinen maar de Germanen en de Friezen waren te sterk ze konden dus niet verder dan de Rijn want daar leefden de Germanen. De Germanen spraken Germaans. De Germanen bestonden zo'n 2000 geleden.
Talen
De talen Nederlands, Fries Duits en Engels noemen we nog altijd Germaanse talen. Talen als het Frans en het Spaans en Italiaans noemen we Romaanse talen, die stammen van de taal van de Romeinen af, het Latijn.
Scheppingsverhaal
In het begin was er niets, behalve een gapende leegte, de Oerruimte, het Ginungagap, met in het noorden de ijswereld Niflheim en in het zuiden de vuurwereld Muspellheim. In Niflheim was een bron: de Ruisende Ketel. Uit deze bron stroomden twaalf rivieren, zij droegen samen de naam Elivágar, De Elivágar stroomden weg van de Ruisende Ketel en zij kwamen in ijzige kou terecht, waardoor zij bevroren. De waterdamp die uit deze massa opsteeg sloeg op de rivieren neer en werd bevroren dauw. De ene laag maakte zich vast aan de andere laag en zo groeide de ijslaag in de Oerruimte.
Alles van Niflheim (de ijswereld) was koud en vreselijk, terwijl alles in de buurt van Muspellheim (de vuurwereld) heet en licht was. De Oerruimte was een beschutte plek, dus begon de bevroren dauw te smelten, en dus te druppelen, toen de hete gloed de bevroren dauw bereikte. Door de kracht van degene die deze hitte stuurde begonnen de druppels te leven en werden ze een man. Een vreselijk wezen was dit, maar wel het eerste levende wezen in de chaotische wereld, dus was het onze stamvader. Ymir werd hij genoemd. Ymir zweette in zijn slaap, en uit dat zweet kwamen een man en een vrouw, zij waren de stamouders van de reuzen.
Waar de bevroren dauw druppelde ontstond een koe, Audhumla, en uit haar uiers stroomden vier melkrivieren, en met deze rivieren voedde zij Ymir. Zijzelf voedde zich met de zoute rijpstenen. De eerste dag dat zij aan de steen likte, kwam daar tegen de avond een haardos tevoorschijn, de volgende avond was ook het lijf verschenen en tegen de avond van de derde dag was daar een man ontstaan, Búri heette hij, zijn zoon heette Bor. Bor trouwde een zekere Bestla en zij kregen drie zonen: Odin, Vili en Vé. Zij doodden Ymir, omdat hij het licht wegnam. Uit het lichaam van Ymir stroomde zoveel bloed dat alle reuzen, op één familie na, verdronken. De drie broers brachten Ymir naar de Oerruimte, en maakten van zijn lichaam de aarde zoals wij die kennen. Zijn bloed werden de wateren, de aarde was eerst zijn vlees en de bergen zijn botten. Stenen en keien waren uit zijn kiezen en botsplinters gemaakt. De zee werd gemaakt om de Aarde bij elkaar te houden. De drie broers, (Odin, Vili en Vé) maakten van Ymirs schedel de hemel. Deze werd over de wereld geplaatst en werd verlicht door zonnen, manen, sterren en kometen. Zon en sterren waren gemaakt uit vonken die opstegen vanuit Muspellheim, de maan was een spiegel die het zonlicht reflecteerde. Zon en maan werden bereden door een man en een vrouw, de zon door een vrouw, de maan door een man. Zij bewegen, want zij worden achterna gezeten door twee wolven. De wereld werd gedragen door vier dwergen. De dwergen waren ooit maden, die in het vlees van Ymir leefden. Door een toverspreuk van de goden ontpopten zij zich tot dwergen: zij kregen verstand en uiterlijk. Sommigen zijn slecht, deze moeten ondergronds leven, in de rotsen en aarde en verstenen als zij zonlicht zien. Daarom leven zij in het duistere Útgard. De anderen dwergen helpen de goden.
Het binnenland in maakten de drie broers (Odin, Vili en Vé) van Ymirs wenkbrauwen een wal, om 2 gebieden van elkaar te scheiden, zodat de reuzen zo niet de midden-aarde konden betreden. Zo werden de mensen tegen de chaoskrachten beschermd. Die mensen werden uit hout gemaakt, Odin, Vili en Vé vonden hen aan het strand. Zonder leven waren zij: Odin gaf hen adem, leven en zorgde dat ze konden praten, Vili gaf hen bewustzijn en beweeglijkheid, Vé gaf hen uiterlijk, en gehoor. Zij samen gaven hen kleding en een naam: Ask en Embla, Es en Klimop, naar de band die deze twee planten hebben. Ask was de man, hij staat, Embla de vrouw, zij klimt om de man heen. Zo zagen de Germanen de band tussen man en vrouw. Van Ask en Embla stamde de mens af.