Gemberbier
Traditioneel gemberbier (Engels: Ginger Ale) is een gezoete en koolzuur-houdende, meestal niet-alcoholische drank. Van oudsher werd het gemaakt door de natuurlijke fermentatie (gisting) van bereide gemberkruiden, gist en suiker.
Huidige gemberbieren worden vaak vervaardigd in plaats van gebrouwen, vaak met smaak- en kleurtoevoegingen, met kunstmatige koolzuurgas toevoeging. Gemberbieren worden niet gebrouwen.
De oorsprong van gemberbier dateert uit de koloniale specerijenhandel met het Oosten en de suikerproducerende eilanden van het Caribisch gebied. Het was vanaf de 18e eeuw populair in Groot-Brittannië en zijn koloniën. Andere kruiden werden op verschillende manieren toegevoegd en elk alcoholgehalte werd in 1855 door accijnswetten beperkt tot 2%. Er zijn maar weinig brouwers die een alcoholisch product hebben behouden.
Gemberbier wordt nog steeds thuis geproduceerd met behulp van gist en een Lactobacillus (bacterie) die bekend staat als een "gemberbierplant" of van een "gingerbug"-starter (een mengsel van water, biergist of bakkersgist) gemaakt, waarmee de gember en suiker wordt vergist. Dit wordt een week of langer bewaard, waarbij regelmatig suiker wordt toegevoegd, bijvoorbeeld dagelijks, om het alcoholgehalte te verhogen. Er kan ook meer gember worden toegevoegd. Als je klaar bent, wordt deze geconcentreerde mix gezeefd, verdund met water en citroensap en gebotteld (in flessen gedaan).
Ginger ale (niet te verwarren met gemberbier) is een koolzuurhoudende frisdrank op smaak gebracht met gember.
Geschiedenis
Al in 500 voor Christus werd gember gebruikt als medicijn en als smaakmaker in het oude China en India . Op het westelijk halfrond werd gember gebruikt om drankjes op smaak te brengen.
Gebrouwen gemberbier is ontstaan in Yorkshire in Engeland in het midden van de 18e eeuw en werd populair in Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Ierland, Zuid-Afrika en Canada, met een hoogtepunt in populariteit in het begin van de 20e eeuw.
Een bekend Nederlands merk is Nobel Gemberbier.