Gabriel García Márquez
Gabriel García Márquez (geboren te Aracataca op 6 maart 1927 - gestorven te Mexico-Stad op 17 april 2014) was een Colombiaans schrijver. Márquez is een van de belangrijkste Spaanstalige en Latijns-Amerikaanse schrijvers. Hij won in 1982 dan ook de Nobelprijs voor literatuur. Hij was naast schrijver, ook journalist en actief in de politiek. Márquez wist boeken te schrijven waar de mensen in Latijns-Amerika zich voor het eerst helemaal in konden vinden: zijn verhalen gingen over typische Latijns-Amerikaanse gezinnen en personen, burgeroorlogen en bijgeloof. Zijn bekendste werk Honderd jaar eenzaamheid (1972). Qua schrijfstijl past Márquez onder het magisch realisme, waarbij realiteit en dingen die onmogelijk kunnen gebeuren op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn.
Levensloop
Márquez wilde eerst geen schrijver worden, maar wilde iets met rechten doen. Echter, dit interesseerde hem niet zo. In Bogotá las hij op een dag het boek De Gedaanteverwisseling van Franz Kafka. Dit boek zou hem hebben aangespoord om schrijver te worden. Tevens ging hij voor de media werken als journalist en versloeg onder meer de Cubaanse revolutie. Dit leidde ertoe dat Márquez goede banden had met Fidel Castro. In 1961 verhuisde hij naar New York, waar hij zijn meesterwerk Honderd jaar eenzaamheid publiceerde. Aangezien de CIA en Cubaanse vluchtelingen hem bedreigden, verhuisde hij naar Mexico. Hij mocht de VS niet meer in, al mocht het vanaf 1971 weer. Vanaf 1975 reisde hij tussen verschillende steden en in 1982 ontving hij de Nobelprijs. In 2002 publiceerde hij zijn autobiografie. Márquez kreeg uiteindelijk last van dementie en was daarom niet in staat om nieuwe werken te publiceren. Uiteindelijk overleed hij in 2014 op 87-jarige leeftijd.
Gabriel García Márquez had een unieke schrijfstijl, waarbij hij aparte gebeurtenissen vertelde alsof ze doodgewoon waren. Hij liet zich inspireren door de Spaanse schrijver Miguel de Cervantes wat humor en ironie betreft. Hij maakte vaak gebruik van ingewikkelde verhaalstructuren en intriges. Zijn grootste voorbeelden waren William Faulkner en Ernest Hemingway. Het bekendste boek dat Márquez schreef was Honderd jaar eenzaamheid. Het boek is een vrij complex verhaal over de familie Buendía en het Colombiaanse stadje Macondo. Het boek volgt zeven generaties gedurende een periode van honderd jaar en geeft een beeld van de Latijns-Amerikaanse levenswijze, cultuur en geschiedenis. Naast controversiële thema's, zoals incestueuze relaties, spelen ook massale stakingen, de Industriële revolutie en diverse geesten een rol. Er was voor die tijd nog nooit een boek geschreven dat zo de Latijns-Amerikaanse cultuur weergaf. Márquez was dan ook de trots van Colombia, een land dat vanwege oorlogen en drugs vaak negatief in het nieuws komt.
Werken
| Bibliografie | |||||
| Jaar | Titel | Vertaling | Uitgeverij | ISBN | Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| 1962 | Het kwade uur | La mala hora | |||
| 1967 | Honderd jaar eenzaamheid | Cien años de soledad | |||
| 1975 | De herfst van de patriarch | El otoño del patriarca | |||
| 1981 | Kroniek van een aangekondigde dood | Crónica de una muerte anunciada | |||
| 1985 | Liefde in tijden van cholera | El amor en los tiempos del cólera | |||
| 1989 | De generaal in zijn labyrint | El general en su laberinto | |||
| 1994 | Over de liefde en andere duivels | Del amor y otros demonios | |||
| 1996 | Ontvoeringsbericht | Noticia de un secuestro | |||
| 2004 | Herinnering aan mijn droeve hoeren | Memoria de mis putas tristes | |||