Frankische Rijk
Regnum Francorum of Imperium Francorum
 Het Frankische Rijk | |
|---|---|
| Hoofdstad | Doornik (458-486) Parijs (486-888) |
| Munteenheid | Solidus en Triens |
| Bestuursvorm | Monarchie |
| Dynastie | Merovingen en de later de Karolingen |
Portaal  Geschiedenis
| |
Het Frankische Rijk of Koninkrijk der Franken, later Keizerrijk der Franken is een voormalig land dat in Europa lag. Het rijk bestond van 358/481 tot en met 887/888. De exacte data zijn verschillend. In 358 viel het West-Romeinse Rijk en bestond het gebied uit allemaal staatjes. In 481 werd het Frankische Rijk officieel gesticht. Tussen 887 en 888 viel het langzamerhand uit elkaar. Hierna werd het rijk verdeeld in West-Francië (later Frankrijk), Midden-Francië (Nederland, België, Luxemburg, Italië en Zwitserland) en Oost-Francië (Later Duitsland). De hoofdstad was Doornik, maar dit werd later Parijs.
Geschiedenis
Het Romeinse Rijk
Zie Romeinse Rijk voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Het Romeinse Rijk bestond honderden jaren lang en ontstond vanuit de stad Rome. De Romeinen veroverden veel gebieden. Italië, Griekenland, de Balkan, Duitsland, Israël, Egypte en nog veel meer. Aangezien het Romeinse Rijk zo erg groot werd, werd het rijk in tweeën verdeeld, het Oost-Romeinse Rijk en het West-Romeinse Rijk. De hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk was Constantinopel, het huidige Istanboel. De hoofdstad van het West-Romeinse Rijk was Rome. Uit viel het West-Romeinse Rijk in 476. Het Oost-Romeinse Rijk bestond nog een aantal eeuwen en stond ook bekend als het Byzantijnse Rijk. Het West-Romeinse Rijk viel vanwege de Grote Volksverhuizing. De verschillende volkeren hadden nog lang oorlog over de gebieden. Een van die volkeren waren de Franken. Die kregen het gebied in en rond de stad Doornik. In 481 werd het Frankische Rijk gesticht door de Franken. Zij hadden een koning die uit het koningshuis de Merovingen kwam. De koning zou later met zijn leger een groot gebied veroverd. Het gebied zou steeds meer naar het zuiden gaan. Naar de Seine en Gallië. Ook vielen Nederland, België en het Duitse Rijnland onder het Frankische Rijk.
De Merovingen
Van 447 tot en met 751 waren de Merovingen koning van het Frankische Rijk. In het jaar 482 werd Clovis I koning der Franken. Hij wist te zorgen dat hij over het hele rijk geregeerde. Ook schakelde hij al zijn tegenstanders uit. Nadat hij de laatste West-Romeinse keizer had uitgeschakeld, kreeg hij de rest van Gallië in handen. Hierdoor werd ook de stad Parijs van hem en dit werd de nieuwe hoofdstad. Ook zorgde hij er voor dat Bretagne bij het rijk kwam te horen en vele andere gebieden van het West-Romeinse Rijk. Toen hij stierf in 511, werd het rijk verdeeld onder zijn zonen. Zo ging het steeds als er een koning overleed. Toch wist soms een koning ook andere gebieden in bezit te krijgen en soms werd het rijk dan weer bestuurd door één iemand. Tot 751 werden er nog een aantal gebieden veroverd. Zoals Koninkrijk Bourgondië, Koninkrijk Thüringen, Beieren, West-Friesland en Longobarden. Veel van deze gebieden probeerde soms onafhankelijk te worden, maar dit lukte niet altijd. De koningen werden steeds zwakker, waardoor de hofmeiers steeds belangrijker werden. Een hofmeier was de belangrijkste bediende van de koning. Omdat de Merovingische koningen steeds zwakker werden, werden de hofmeiers steeds belangrijker.
De Karolingen
Pepijn van Herstal was de eerste belangrijke hofmeier. In feite nam hij het bestuur van het Frankische Rijk over. Zijn zoon Karel Martel ging daarin verder. Karel Martel was een echte vechtersbaas die vaak bezittingen van de kerk afnam om met het geld oorlog te kunnen voeren met de omliggende volkeren. Paus Gregorius II dacht erover om Karel Martel uit de Katholieke Kerk te zetten. Bonifatius pleitte echter voor Karel Martel, want dankzij hem konden hij en Willibrord het christendom prediken. Later bleek dat hij belangrijk was om de islamitische opmars te stuiten, want ze wilden het Frankische Rijk in zijn geheel veroveren. Karel Martel versloeg de Moren in 732 tussen Tours en Poitiers. Zijn zoon heette Pepijn de Korte. Hij was een bekwaam bestuurder die ervoor zorgde dat het Frankische Rijk verder kon groeien. In 751 gaf paus Zacharias zijn goedkeuring aan de officiële machtsovername door de Karolingen. In 768 stierf de koning Pepijn de Korte. Zijn rijk werd verdeeld onder Karel de Grote en Carloman I. Omdat Carloman jong stierf, werd Karel de Grote de alleenheerser. Hij zou een van de grootste koningen uit de Europese geschiedenis worden. De nieuwe koningen heetten daarom Karolingen. In de Kerstmis van het jaar 800 werd Karel de Grote tot keizer gekroond door paus Leo III.
Verdrag van Verdun
Uiteindelijk zou tijdens het Verdrag van Verdun in het plaatsje Verdun het rijk in drieën worden verdeeld. Hierbij kwamen er drie stukken. West-Francië zou later een koninkrijk worden met de naam Frankrijk, wat weer na de Franse Revolutie een republiek werd en nog een aantal keren wisselden. Midden-Francië was het middenstuk en bestond uit Nederland, België, Zwitserland en Italië. Dit stuk zou later bestaan uit allemaal staatjes met een eigen geschiedenis. Als laatste was er nog Oost-Francië. Later zou dit het Heilige Roomse Rijk worden en zou eeuwen lang hebben bestaan uit in totaal duizenden staatjes. Vandaag de dag kennen wij dit land als Duitsland.