Erhu: verschil tussen versies

Uit Wikikids
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Aanzet erhu)
 
(Erhu afgerond)
Regel 1: Regel 1:
{{Werk}}
 
 
[[Bestand:Erhu.png|miniatuur|241x241px|Een Chinese Erhu]]
 
[[Bestand:Erhu.png|miniatuur|241x241px|Een Chinese Erhu]]
 
De erhu (Chinees: 二胡), is een twee-snarig [[snaarinstrument]], meer in het bijzonder een zogeheten spike viool, die ook een 'Southern Fiddle' wordt genoemd, en wordt soms in de westerse wereld bekend als de Chinese viool of een Chinees viool met twee snaren.
 
De erhu (Chinees: 二胡), is een twee-snarig [[snaarinstrument]], meer in het bijzonder een zogeheten spike viool, die ook een 'Southern Fiddle' wordt genoemd, en wordt soms in de westerse wereld bekend als de Chinese viool of een Chinees viool met twee snaren.
Regel 22: Regel 21:
 
== Links ==
 
== Links ==
 
* YouTube - [https://www.youtube.com/results?search_query=erhu+instrument Erhu instrument]
 
* YouTube - [https://www.youtube.com/results?search_query=erhu+instrument Erhu instrument]
  +
[[Categorie:Muziekinstrumenten]]

Versie van 10 mei 2021 12:32

Een Chinese Erhu

De erhu (Chinees: 二胡), is een twee-snarig snaarinstrument, meer in het bijzonder een zogeheten spike viool, die ook een 'Southern Fiddle' wordt genoemd, en wordt soms in de westerse wereld bekend als de Chinese viool of een Chinees viool met twee snaren.

Het wordt zowel als solo-instrument gebruikt als in kleine ensembles en grote orkesten. Het is de meest populaire van de huqin- familie van traditionele strijkinstrumenten die door verschillende groepen in China worden gebruikt. Als zeer veelzijdig instrument wordt de erhu gebruikt in zowel traditionele als hedendaagse muziekstukken, zoals in pop, rock en jazz.

Hoe het begon

De Erhu is terug te voeren op vroeg-Mongolische instrumenten die voor het eerst in China verschenen tijdens de Tang-dynastie (tussen 618 en 907). Aangenomen wordt dat het is voortgekomen uit de Xiqin (奚 琴). Men denkt dat de xiqin afkomstig is van de Xi-bevolking in het huidige noordoosten van China.

Aangenomen wordt dat het eerste Chinese teken van de naam van het instrument (二, èr , twee) afkomstig is van het feit dat het twee snaren heeft. Een alternatieve verklaring stelt dat het afkomstig is van het feit dat het de op een na hoogste huqin in toonhoogte is voor de gaohu in het moderne Chinese orkest. Het tweede teken (胡, hú ) geeft aan dat het een lid is van de Huqin- familie, waarbij Hu gewoonlijk barbaren betekent. De naam Huqin betekent letterlijk "instrument van de Hu-volkeren", wat aangeeft dat het instrument afkomstig kan zijn uit regio's in het noorden of westen van China die over het algemeen werden bewoond door nomaden aan de uiteinden van vroegere Chinese koninkrijken.

Gedurende het grootste deel van de geschiedenis was de Erhu meestal een volksinstrument dat in Zuid-China werd gebruikt, terwijl de sihu de voorkeur had onder noordelijke muzikanten. In de jaren 1920 introduceerde Liu Tianhua de Erhu echter in Beijing en sindsdien is het de meest populaire van de huqin geworden.

Bouw

De strijkstok en de paardenharen ervan, bewegen tussen de beide snaren

De Erhu bestaat uit een lange verticale stokvormige hals, aan de bovenzijde twee grote stemknoppen, en aan de onderzijde een kleine resonator (klankkast) die aan het voorste (speel) uiteinde is bekleed met het vel van een python. Twee snaren zijn bevestigd aan de 'haringen' aan de basis, en een kleine lus van touw (Qian Jin) die om de hals is geplaatst en twee lussen die net als een kielhoutje (zoals bij een Westerse viool of gitaar) dienen, trekken de snaren naar de huid en houden een minuscuul houten brugje op zijn plaats.

De Erhu heeft een aantal ongebruikelijke kenmerken: 1. Zijn karakteristieke geluid wordt geproduceerd door de vibratie van de pythonhuid. 2. Er is geen zogeheten toets waarop je de snaren zoals bij een viool drukt; de speler verkort de snaren door met de vingertoppen op de snaren te drukken zonder dat de snaren de hals raken. 3. De strijkstok met paardenhaarstrik (soort opgespannen fijne vlecht van de strijkstok) is nooit gescheiden van de snaren. De snaren waren vroeger van gedraaide zijde, maar tegenwoordig meestal van metaal. De strijkstok gaat tussen de beide snaren in plaats van (los) over hen heen (zoals dat het geval is bij westerse strijkinstrumenten). 4. Hoewel er twee snaren zijn, zitten ze erg dicht bij elkaar en speelt de linkerhand van de speler in feite alsof op één snaar. De binnenste snaar (het dichtst bij de speler) is over het algemeen afgestemd op de toonsoort D4 en de buitenste snaar op A4, een vijfde hoger in toon dus. Het maximale bereik van het instrument is drie en een half octaaf (toonladder), van D4 tot A7. Het gebruikelijke speelbereik is ongeveer twee en een halve octaaf.

Bij het maken van de Erhu worden verschillende dichte en zware hardhoutsoorten gebruikt. Volgens Chinese bronnen omvatten de bossen zi tan (紫檀, een soort rood sandelhout en andere houtsoorten van het geslacht Pterocarpus zoals padauk), Lao hong mu (老 红木 verouderd rood hout), wu mu (乌木, zwart hout) en hong mu (红木, rood hout). Bijzonder fijne Erhu 's worden vaak gemaakt van oude meubelen. Een typische Erhu meet 81 cm van boven naar beneden, de lengte van de boog is ook 81 cm.

Links

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Erhu&oldid=666802"