Engels

Landen waar het Engels een officiële taal is.

Het Engels (Engels: English) is een (wereld)taal die over de hele wereld gesproken wordt. Het Engels is in 55 landen en 27 afhankelijke gebieden een officiële taal. De belangrijkste landen waar Engels gesproken wordt zijn het Verenigd Koninkrijk, Ierland, de Verenigde Staten, Canada, Zuid-Afrika, India, Australië en Nieuw-Zeeland. In sommige van deze landen zijn er ook nog andere officiële talen. Het Engels is qua aantal moedertaalsprekers de 3e taal ter wereld; enkel het Chinees en Spaans hebben meer moedertaalsprekers. Als je ook mensen meetelt die Engels als vreemde taal spreken, is het Engels de meest gesproken taal.

De taal is in de 20e eeuw de belangrijkste internationale taal geworden en nam de positie van het Frans over. Dit had te maken met de toenemende macht van de Verenigde Staten in de wereld. De verspreiding van de Engelse taal als moedertaal is te danken aan het Britse Rijk. Het Verenigd Koninkrijk had vele koloniën, waar nu nog steeds Engels wordt gesproken. Daarnaast is het Engels een belangrijke taal geworden door de toenemende internationale handel, de vele boeken, televisieseries en films uit Engelstalige landen en het aanbieden of verplicht stellen van Engels als schoolvak. Ook veel internationale organisaties gebruiken het Engels; bij de Verenigde Naties en de Europese Unie is het Engels één van de vergadertalen.

Het Engels heeft 335 miljoen moedertaalsprekers en daarnaast spreken nog eens 750 miljoen mensen het Engels als vreemde taal. De taal is onderdeel van de Germaanse talen en is verwant aan het Nederlands en het Duits. Het Fries lijkt overigens het meest op het Engels. Het Frans heeft grote invloed gehad bij het ontstaan van het moderne Engels. Engels wordt gezien als een regelmatige taal qua grammatica. Het Engels vervoegt (haast) geen werkwoorden, heeft geen geslachten en heeft daarnaast haast afwijkende meervoudsvormen. Qua spelling is Engels echter minder regelmatig. De schrijfwijze van het Engels is verouderd, terwijl de gesproken taal zich heeft doorontwikkeld. Hierdoor is de taal niet altijd fonetisch; zoals het geschreven wordt, wordt het niet altijd uitgesproken.

Verspreiding

Als officiële taal

Engels is in de volgende landen de officiële taal of één van de officiële talen. In landen met meerdere talen neemt het Engels vaak een belangrijkere positie in:

• Antigua en Barbuda
• Australië
• Bahama's
• Barbados
• Belize
• Botswana
• Burundi
• Canada
• Dominica
• Eswatini
• Fiji
• Filipijnen
• Ghana
• Grenada

• Guyana
• Ierland
• India
• Jamaica
• Kameroen
• Kenia
• Kiribati
• Lesotho
• Liberia
• Malawi
• Malta
• Marshalleilanden
• Mauritius
• Micronesië (land)

• Namibië
• Nieuw-Zeeland
• Nigeria
• Oeganda
• Pakistan
• Palau
• Papoea-Nieuw-Guinea
• Rwanda
•  Saint Lucia
•  Saint Kitts en Nevis
•  Saint Vincent en de Grenadines
• Salomonseilanden
• Samoa

• Seychellen
• Sierra Leone
• Singapore
• Sri Lanka
• Tonga
•  Trinidad en Tobago
• Tuvalu
• Vanuatu
• Verenigd Koninkrijk
• Verenigde Staten
• Zambia
• Zimbabwe
• Zuid-Afrika
• Zuid-Soedan

Onder de afhankelijke gebieden waar Engels wordt gesproken vallen alle Britse (bijv. de Falklandeilanden en Gibraltar) en Amerikaanse overzeese gebieden (bijv. Puerto Rico en Amerikaans-Samoa), de Nederlandse eilanden Curaçao, Saba, Sint Eustatius en Sint Maarten en het Chinese gebied Hongkong.

Waarom de internationale taal?

Daarnaast zijn er nog vele landen waarin het Engels wordt gesproken door een groot gedeelte van de bevolking als tweede taal. Dat het Engels wordt gesproken heeft verschillende redenen. De motiverende factor achter deze redenen is dat Engels de officiële taal is in twee belangrijke landen, namelijk het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Deze twee landen zijn grote economieën met veel macht in de wereld. Engels is tegenwoordig belangrijk, omdat het in veel gevallen gesproken wordt. Voorbeelden zijn:

• Toerisme: Als je op reis gaat naar een ander land, wordt vaak het Engels gebruikt om te communiceren. Hierdoor hoeft de reiziger de officiële taal van het land niet te leren om goed te kunnen communiceren met elkaar. Iemand die op vakantie gaat naar Spanje hoeft hierdoor geen Spaans te kunnen. De reden hiervoor is, dat als men vaak naar een ander land gaat, hij/zij anders niet in staat is te communiceren met iemand (op een hoog niveau). Overigens verschilt het per land hoeveel mensen Engels spreken. In Frankrijk ligt het aantal mensen dat Engels kan bijvoorbeeld lager dan in Zweden.
• Handel: In de internationale handel wordt ook vaak Engels gebruikt. De reden hiervoor is hetzelfde als bij toerisme. Veel internationale bedrijven gebruiken Engels binnen het bedrijf om te communiceren tussen afdelingen in verschillende landen. Ook tussen een bedrijf in bijvoorbeeld België en Griekenland wordt vaak in het Engels gecommuniceerd. Aangezien veel landen de Verenigde Staten als belangrijke handelspartner hebben wordt communiceren in het Engels ook gestimuleerd.
• Politiek: In de internationale politiek wordt ook vaak Engels gebruikt. Veel internationale organisaties gebruiken Engels als vergaderzaal of één van de vergaderzalen. In de Verenigde Naties is Engels samen met Frans, Spaans, Arabisch, Russisch en Chinees een vergaderzaal. Hierdoor zal de president van Frankrijk vaak in het Frans spreken en de president van Argentinië in het Spaans. Landen wiens taal geen vergadertaal is, gebruiken vaak het Engels. Zo zal de premier van Zweden of de president van Suriname eerder het Engels gebruiken.
• Onderwijs: Veel opleidingen verwachten een bepaald niveau Engels. In zowel Nederland als Vlaanderen is Engels een verplicht vak op de middelbare school. In Nederland zijn er daarnaast nog vele opleidingen in het Engels; in Vlaanderen is dat minder het geval. Ook voor studeren in het buitenland is vaak Engels nodig. Doordat Nederlandse opleidingen Engelstalig zijn en vaak goedkoper zijn dan in het Verenigd Koninkrijk, studeren ook veel Britten in Nederland. Ook is het Engels belangrijk bij uitwisselingsprogramma's.
• Media: In de media wordt veel Engels gebruikt. Veel muziek, veel films en televisieseries zijn Engelstalig. In Nederland en België worden deze vaak ondertiteld, behalve de series voor kinderen. In Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje worden deze echter vaak [[[nasynchronisatie|nagesynchroniseerd]]. Dit betekent dat een Engelstalige serie in Duitsland met Duitse stemacteurs opnieuw wordt ingesproken. In landen waar ondertiteling gebruikt wordt, ligt het aantal mensen die Engels spreken vaak hoger. Door de vele media in Engels pikken deze mensen ook snel Engels op en dit draagt ook bij aan de status van het Engels als internationale taal.

In Europa is het Engels de meest verspreide taal. In de Europese Unie spreekt zo'n 51% van de bevolking Engels. Het Engels is in Europa de officiële taal in het Verenigd Koninkrijk, Malta en Ierland. Landen waarin veel mensen Engels als vreemde taal spreken zijn Nederland, Noorwegen, IJsland, Denemarken, Zweden, Finland, België en Cyprus. De landen waar de minste mensen Engels spreken zijn Hongarije, Spanje, Italië, Slowakije en Rusland. Hierbij moet worden opgemerkt dat in Oost-Europa voor de val van het communisme in 1991 het Russisch een belangrijke taal is. Tegenwoordig spreekt voornamelijk de jeugd Engels. Ook hier verschilt het per land; in Estland en Tsjechië zijn er veel hogere aantallen sprekers van het Engels dan in Wit-Rusland.

Grammatica

Lidwoorden (articles)

In het Engels zijn er slechts twee lidwoorden; a(n) (een) en the (het/de). "A" of "an" is een onbepaald lidwoord en kan in het Nederlands vertaald worden met een. Je zal denken dat dit eigenlijk twee onbepaalde lidwoorden zijn, maar het is precies hetzelfde. "A" is de standaardvorm die je gebruikt, bijvoorbeeld "a dog" (een hond) of "a cat" (een kat). Je gebruikt "an" wanneer het woord dat erachter staat begint met een klinker, bijvoorbeeld "an egg" (een ei). Soms gebruik je "an" ook wanneer er wel een klinker staat. Dit heeft te maken met de uitspraak. Je zegt bijvoorbeeld "an hour" (een uur) in plaats van "a hour". Waarom? Bij het woord "hour" wordt de h niet uitgesproken, dus gebruik je "an" in plaats van "a".

Het tweede lidwoord is "the" en kun je in het Nederlands vertalen met het of de. The is een bepaald lidwoord en er bestaan geen andere versies van. The kun je in principe voor elk woord zetten, bijvoorbeeld "the dog", "the cat", "the egg" en "the hour".

Meervoud (plural)

De Engelse meervoudsvormen zijn erg regelmatig. Het overgrote gedeelte van de woorden wordt in meervoud gezet door een "-s" achter het woord te zetten. Bijvoorbeeld dog wordt dogs en cat wordt cats. Bij sommige worden die een f als laatste of één na laatste letter hebben wordt "-(e)s" gebruikt en wordt de "f" omgezet in een "v". Het woord "shelf" (plank) wordt "shelves" en "knife" (mes) wordt "knives".

Daarnaast zijn er nog een aantal uitzonderingen, maar dit is een klein lijstje. In veel Engelse boeken bestaat zo'n laatste uit nog geen 10 woorden. De meest gebruikte zijn; "man" (man) wordt "men", "woman" (vrouw) wordt "women", "mouse" (muis) wordt "mice", "foot" (voet) wordt "feet", "tooth" (tand) wordt "teeth", "child" (kind) wordt "children", "goose" (gans) wordt "geese", "quiz" (quiz) wordt "quizzes", "person" (persoon) wordt "people", "datum" (datum) wordt "data" en "ox" (os) wordt "oxen". Het woord "fish" (vis) heeft zowel "fish" (zonder verandering) en "fishes" als meervoudsvorm. De woorden "sheep" (schaap), "tuna" (tonijn), "bison" (bison) en "swine" (zwijn) blijven hetzelfde in meervoud. Sommige leenwoorden uit het Latijn hebben tevens een afwijkende meervoudsvorm.

Werkwoorden (verbs)

De werkwoorden in het Engels worden over het algemeen nauwelijks vervoegd. Ze worden verdeeld over de tijd waarin ze staan (tense) en de persoon waarin ze staan (person). Het Engels heeft verschillende werkwoordtijden, die soms iets van het Nederlands afwijken. Je hebt - net als in het Nederlands - de verleden tijd (past), de huidige tijd/heden (present) en de toekomstige tijd (future). Deze kun je weer combineren met "onvoltooid" (simple), "voltooid" (perfect) en "of het bezig is" (continuous).

Het Engels heeft zowel regelmatige werkwoorden als onregelmatige werkwoorden. De onregelmatige werkwoorden moet men apart leren. Bij de onregelmatige werkwoorden gaat het echter alleen om een afwijkende verledentijdsvorm en een afwijkend voltooid deelwoord. Een voorbeeld van een regelmatig werkwoord is "to work" (werken). Het rijtje dat bij "work" is; work(s) (heden), worked (verleden) en worked (voltooid deelwoord). Bij regelmatige werkwoorden wordt in de verleden tijd en bij de verleden tijd "-ed" krijgen als achtervoegsel. Dit is bij alle regelmatige werkwoorden het geval. De "-s" bij de huidige tijd/heden wordt enkel gebruikt wanneer je spreekt van "he/she/it" (hij/zij/het). De "-s" wordt zowel bij regelmatige als onregelmatige werkwoorden gebruikt in de huidige tijd. In de verleden tijd komt deze niet voor. Onregelmatige werkwoorden hebben een afwijkende verleden tijd en een afwijkend voltooid deelwoord. Deze moet men uit het hoofd leren; er zijn geen regels voor. Een voorbeeld is het werkwoord "to take" ((mee)nemen). Hierbij is het rijtje; take (heden), took (verleden) en taken (voltooid deelwoord).

Je ziet dat als werkwoorden in infinitief staan, dat men "to" voor het werkwoord zet. Dit is om duidelijk te maken dat er het een werkwoord is. Wanneer men het werkwoord gebruikt laat men dit (vaak) weg. De reden voor het gebruik van "to" is, dat veel werkwoorden ook een zelfstandig naamwoord zijn. "Work" betekent namelijk ook "werk" (als in een baan of een plaats waar men werkt). Bij "to work" weet men dat het om een werkwoord gaat. Overigens gebruikt men "to" vaak in leerboeken van Engels.

Drie werkwoorden die helemaal afwijken zijn "to be" (zijn), "to have" (hebben/moeten) en "to will" (zullen). De werkwoorden moeten van buiten worden geleerd. Overigens zijn dit de enige drie werkwoorden die helemaal afwijkend zijn en worden redelijk vaak gebruikt. De twee werkwoorden zijn hulpwerkwoorden en worden soms in combinatie met andere werkwoorden gebruikt. In de voltooide tijd gebruikt men namelijk "to have" om duidelijk te maken dat het voltooid is. "To be" gebruikt men om te zeggen dat "iets nog bezig is/was". "To will" gebruikt in de toekomstige tijd gebruikt om duidelijk te maken dat iets in de toekomst zal gebeuren. "To will" betekent overigens niet "willen"; daarvoor is het werkwoord "to want" (dat regelmatig is).

De drie hulpwerkwoorden kunnen worden afgekort tot één woord in veel gevallen. Dit gebeurd in informeel taalgebruik en niet in formeel taalgebruik. Een voorbeeld is "I am" (ik ben), wat afgekort (I'm) wordt. De betekenis blijft hetzelfde, maar de eerste is formeler dan de tweede. "I am" wordt vaak gezegd in officiële gevallen, zoals op werk of bij het schrijven van brieven naar een overheidsinstelling. "I'm" wordt gebruikt met vrienden en familie.

Woordenschat

Algemeen
Nederlands woord	Engelse woord	Uitspraak	Nederlands woord	Engelse woord	Uitspraak
Hallo	Hello	Hellow	Dag (afscheidsgroet)	Bye	Bahj
Naam	Name	Neem	Achternaam	Lastname	Lastneem
Man	Man	Men	Mannen	Men	Menn
Vrouw	Woman	Woeman	Vrouwen	Women	Wimen
Goed	Good	Goed (met de g als in het woord goal)	Slecht	Bad	bæd
Ja	Yes	Jes	Nee	No	No
Kleuren
Rood	Red	Rèhd	Blauw	Blue	Bloe
Geel	Yellow	Jello	Zwart	Black	Blèk
Wit	White	Waait	Groen	Green	Grien (met zachte g)
Oranje	Orange	Orundzj	Paars	Purple	Roze Pink Pink
Tastbaar
Eten	Food	Foewd	Kleding	Clothes	Klow-ths
Thuis	Home	Hoom	Plaats	Place	Plees
Ding	Thing	Thing (zet je tong tegen je tanden)	Iets	Something	Somthing

Alfabet/Letters uitspraak en schrijven

Engels is qua schrijven is niet vrij makkelijk omdat het niet fonetisch is! Hier een overzicht er van letters en andere combinaties.

• A-klank voor de letters A, U
• E-klank voor de letters A, E, en combinaties EA
• F-klank voor de letter F en combinatie PH
• Uitspraak van Dzj voor de letters G en J en combinatie DG
• H-klank gewoon voor de letter H, soms is de H stom
• I-klank voor de letters E, I, Y en combinaties EE, EA, IE, EI
• J-klank voor de letters Y en I
• K-klank voor de letters K, Q, C en combinatie CK
• S-klank voor de letters S en C