Diets
Diets of Dietsch is de verzamelnaam voor de regionale dialecten van het Middelnederlands. Het is de taal die tussen 1200 en 1500 gesproken en geschreven werd in de lage landen. De Vlamingen noemde hun taal Diets. De Brabanders en Hollanders spraken van Duutsch. Een standaard Nederlands kwam pas met het verschijnen van de Statenvertaling (1637) van de Bijbel. Dit werd geschreven in een mengeling van Brabants en Hollands. Van de term Nederlandsche tale werd voor het eerst geschreven in 1482. De term Diets werd gebruikt om aan te geven dat het om de volkstaal ging en niet het Latijn of het Frans (Walsch) van de gegoede burgerij. Gedurende de 16e eeuw werd het Diets vervangen door wat we nu kennen als het Nederlands. Het Engels woord Dutch en en het Duitse Deutsch verwijzen nog naar het woord Diets. Dat wordt nogal eens verward met 'Duits', maar er wordt dus het (oud) Nederlands bedoeld.
Diets stamt af van het Middelnederlandse woord diet, dat volk of in ruimere zin volkstaal betekent. Het verwijst vooral naar het zuidelijke dialect. Het Noordelijke heette Duutsch. Het woord Duits verwijst nu naar de taal van de Duitsers. Het verwarrende is dus dat Diets nooit het moderne Duits (hoogduits) kan beteken, maar het vroegere Duits kon wel ook Diets betekenen. Tot diep in de 19e eeuw zijn we onze taal Nederduits blijven noemen. Voor die tijd sprak en schreef men vooral in hun eigen dialect. In de 19e eeuw ontstond pas het Algemeen Beschaafd Nederlands (ABN) als standaardtaal.
Wilhelmus
Het woord Duitsen komt nog voor in het Wilhelmus ... "ben ik van Duitsen bloed", werd vroeger als ... "ben ik van Dietsen bloed" gezongen. Het geuzenlied werd dan ook in de tijd geschreven (1570) dat Diets nog de bovenstaande betekenis had.