De Vliegende Fakir

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De Vliegende Fakir in de Efteling

De Vliegende Fakir of de Tuinman en de Fakir is een sprookje bedacht door de Efteling zelf. De Vliegende Fakir is uitgebeeld in het Sprookjesbos als 29e sprookje volgens de voorstelling. De Vliegende Fakir ligt tussen de Sprookjesboom en de De Chinese Nachtegaal. Hiermee is de Vliegende Fakir het een na laatste sprookje. Het sprookje bestaat sinds 1958. Oorspronkelijk werd de Vliegende Fakir als zelfstandige attractie gezien in de Siertuin, maar sinds 1998 is het onderdeel van het Sprookjesbos.

In de jaren 1970 schreef Martine Bijl een verhaal bij de attractie; de Tuinman en de Fakir. Dit verhaal wordt echter niet bij de attractie. De uitbeelding bestaat uit twee torens met een twee tulpenvelden. De fakir "vliegt" steeds van de ene naar de andere toren. Bij iedere toren blaast de fakir een lied op zijn fluit, waarna het tulpenveld aan die kant omhoog gaat. Hierna vliegt de fakir naar de andere toren, waarna de fakir hier hetzelfde doet.

Sprookje

Tijdens de opening van de attractie had de attractie nog geen verhaal. Tegenwoordig is er wel een verhaal bij de attractie; er zijn zelfs drie verschillende versies. De eerste versie was gemaakt door Bob Venmans in 1961, de tweede versie Truus Sparla in 1967 en de huidige en laatste versie door Martine Bijl in 1973. De versie van Martine Bijl wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt voor sprookjesboeken en staat ook bij de attractie te lezen. De versie van Martine Bijl volgende een moraal (wijze les) toe aan het sprookje. Toch klopt het verhaal niet echt bij de uitbeelding, aangezien men niet weet waarom de fakir steeds op en neer moet gaan.

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

Er was eens een sultan die heerste over het land Simarstan. Zo nu en dan komt er een emir op bezoek om de sultan te vertellen over wat er in het land gaande is. De emir brengt een zak met tulpenbollen mee, maar de sultan is niet onder de indruk. Hij vergeet de tulpenbollen en de tuinman besluit een van de tulpenbollen in de grond te doen bij zijn hutje. Die avond komt er een zwerver aan en de tuinman geeft deze te eten. De zwerver blijkt echter een fakir te zijn. Wanneer hij een lied speelt op zijn fluit, schiet er een tulp uit de tulpenbol. De tuinman wil dat de sultan dit ziet. De sultan is door zijn macht en rijkdom erg ziek geworden. Hierdoor ziet hij niet meer de schoonheid van eenvoudige, simpele dingen.

De sultan is onder de indruk van de tulp. De hele nacht door planten de fakir en de tuinman de tulpenbollen. Wanneer het ochtend is geworden, staat de sultan voor het eerst weer op uit zijn bed. Hij loopt naar de paleistuin toe, waar de fakir op een vliegend tapijt een lied fluit op zijn fluit. Hierdoor verschijnen honderden rode en gele tulpen. Dit is zo erg mooi dat de sultan meteen geneest. Hij geeft de opdracht om zijn rijkdommen te verdelen onder alle arme inwoners van zijn land. Op de vlag van Simarstan is sindsdien een tulp afgebeeld; het symbool van wijsheid en geluk.

Weblinks

• Van Dongen en Grooten (2009). "De Tuinman en de Fakir" uit Sprookjesboek van de Efteling. Uitgeverij Ploegsma.
• De website van de Efteling
• Het artikel op www.eftepedia.nl