Darmstadtium

Portaal Scheikunde
Chemisch element

Symbool van Darmstadtium
Naam	Darmstadtium
Latijn
Symbool	Ds
Atoomnummer	110
Soort	Overgangsmetaal
Kleur	Waarschijnlijk zilverwit
Smeltpunt	? ^oC
Kookpunt	? ^oC

Darmstadtium is een kunstmatig gemaakt chemisch element met het symbool Ds en atoomnummer 110 in het Periodiek Systeem van de scheikunde.

Voorkomen en eigenschappen

Het is een extreem radioactief element. De meest stabiele bekende zogeheten isotoop, darmstadtium-281, heeft een halfwaardetijd van ongeveer 12,7 seconden. Na dit korte bestaan vervalt het, waarbij radioactiviteit en energie vrij komt.

In het periodiek systeem is het een d-blok transactinide-element. Het is een lid van de 7e periode (rij) en wordt in de elementen van groep (kolom) 10 geplaatst, hoewel er nog geen chemische proeven zijn uitgevoerd om te bevestigen dat het zich gedraagt als de zwaardere "versie" van platina in groep 10 als het achtste lid van de 6d-reeks van overgangsmetalen. Van Darmstadtium wordt berekend dat het vergelijkbare eigenschappen moet hebben als de lichtere elementen in groep 10; nikkel, palladium en platina.

Het bestaan van het isotoop is maar zo kort, dat het niet mogelijk is om het als metaal vrij te maken. Waarschijnlijk ziet het er uit als zilverwit metaal.

Geschiedenis

Darmstadtium werd voor het eerst gemaakt in 1994 door het GSI Helmholtz Center for Heavy Ion Research in de stad Darmstadt, Duitsland, waarna het werd genoemd. Dit werd gedaan door Peter Armbruster en Gottfried Münzenberg , onder leiding van Sigurd Hofmann. Het team beschoot het isotoop lood- 208 doelwit met versnelde kernen van nikkel-62 in een zware lineaire deeltjesversneller en ontdekte een enkel atoom van de isotoop darmstadtium-269. Op 12 en 17 november 1994 volgden nog twee atomen.

Daarvoor waren er mislukte kernfusie pogingen geweest in 1986-1987 bij het Joint Institute for Nuclear Research (JINR) in Dubna (toen in de Sovjet-Unie ) en in 1990 bij de GSI. Een poging in 1995 in het Lawrence Berkeley National Laboratory in Californië resulteerde in tekenen die leken, maar niet afdoende wezen op de ontdekking van een nieuwe isotoop darmstadtium-267. Hierbij werd Bismut-209 beschoten met Kobalt-59. In 1994 probeerde het JINR het nog eens met het beschieten van Plutonium-244 met zwavel-34. Ook hier leken er tekenen te zijn, maar onvoldoende bewijs.

Elk team stelde zijn eigen naam voor element 110 voor: het Amerikaanse team stelde hahnium voor naar Otto Hahn in een poging om de situatie op element 105 (dubnium) op te lossen (waarvoor ze de naam hahnium al eerder voorstelden), het Russische team stelde becquerelium voor naar Henri Becquerel, en het Duitse team stelde darmstadtium voor naar Darmstadt, de stad waar hun instituut zich bevindt. De IUPAC/IUPAP Joint Working Party (JWP) erkende uiteindelijk het GSI-team als ontdekkers in hun rapport uit 2001, en gaf hen het recht om een naam voor het element voor te stellen.