Curragh: verschil tussen versies
(Aanzet currach) |
(Curragh afgerond) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | {{Werk}} |
||
[[Bestand:TwoFishermenIn CurrachIreland1986.jpg|miniatuur|Een Ierse Currach met buitenboordmotor]] |
[[Bestand:TwoFishermenIn CurrachIreland1986.jpg|miniatuur|Een Ierse Currach met buitenboordmotor]] |
||
Een '''currach''' is een soort Ierse boot met een houten frame, waarover vroeger dierenhuiden werden gespannen, maar nu is canvas gebruikelijker. |
Een '''currach''' is een soort Ierse boot met een houten frame, waarover vroeger dierenhuiden werden gespannen, maar nu is canvas gebruikelijker. |
||
De currach is van oudsher zowel een zeeboot als een vaartuig voor de binnenwateren. De rivier de ''Currach'' stond vooral bekend om zijn geringe diepgang en meanders (bochten). Het geraamte van de currach was gemaakt van hazelaarstakken, bedekt met een enkele ossenhuid, die niet alleen de currach isoleerde, maar ook voor de vorm zorgde. Deze currachs kwamen veel voor op de rivieren van Zuid-Wales, en in Ierland werden ze vaak Boyne currachs genoemd naar de rivier de Boyne. Toen Ierland echter in 1948 het vangen van zalm en andere zoetwatervissen met netten illegaal verklaarde, viel het bootje al snel buiten gebruik. |
De currach is van oudsher zowel een zeeboot als een vaartuig voor de binnenwateren. De rivier de ''Currach'' stond vooral bekend om zijn geringe diepgang en meanders (bochten). Het geraamte van de currach was gemaakt van hazelaarstakken, bedekt met een enkele ossenhuid, die niet alleen de currach isoleerde, maar ook voor de vorm zorgde. Deze currachs kwamen veel voor op de rivieren van Zuid-Wales, en in Ierland werden ze vaak Boyne currachs genoemd naar de rivier de Boyne. Toen Ierland echter in 1948 het vangen van zalm en andere zoetwatervissen met netten illegaal verklaarde, viel het bootje al snel buiten gebruik. |
||
| + | [[Bestand:Stbrendanscurrach.jpg|miniatuur|Model van de grote curragh waarmee St. Brandon zou hebben gevaren]] |
||
| + | Vergelijkbare bootjes bestonden er waarschijnlijk al toen de eerste bewoners in het neolitische tijdperk Ierland bereikte. Rond 500 na Chr. reisden de eerste missionarissen er mee, zoals de in Ierland bekende St. Brendan. In een Latijns geschrift staat zijn boot beschreven:<blockquote> |
||
| + | "Met behulp van ijzeren gereedschappen maakten de monniken een schip met dunne zijkanten en houten ribben, ''sicut most est in illis partibus'' ("zoals de gewoonte is in die delen"), en bedekten het met huiden behandeld met eikenschors. Teer werd gebruikt om de plaatsen waar de huiden samenkwamen af te dichten. Vervolgens werd een mast in het midden van het schip opgericht en een zeil er aan gehangen." |
||
| + | </blockquote>Men heeft aan de hand van die beschrijving een boot opnieuw gebouwd en deze bleek behoorlijk zeewaardig te zijn. Dit werd bewezen door het van Ierland naar de nieuwe wereld (Amerika) te zeilen. |
||
| + | |||
| + | De curragh lijkt veel op de [[Coracles|coracle]], maar deze is ronder. |
||
| + | |||
| + | Normaal werd de cureagh voortbewogen met roeispanen of op zeil, maar tegenwoordig worden er ook buitenboordmotoren gebruikt. |
||
| + | |||
| + | Currachs werden in de moderne tijd gebruikt om te vissen, als veerboten en voor het vervoer van goederen en vee, waaronder schapen en runderen. |
||
| + | [[Categorie:Boot]] |
||
Versie van 22 nov 2022 22:35
Een currach is een soort Ierse boot met een houten frame, waarover vroeger dierenhuiden werden gespannen, maar nu is canvas gebruikelijker.
De currach is van oudsher zowel een zeeboot als een vaartuig voor de binnenwateren. De rivier de Currach stond vooral bekend om zijn geringe diepgang en meanders (bochten). Het geraamte van de currach was gemaakt van hazelaarstakken, bedekt met een enkele ossenhuid, die niet alleen de currach isoleerde, maar ook voor de vorm zorgde. Deze currachs kwamen veel voor op de rivieren van Zuid-Wales, en in Ierland werden ze vaak Boyne currachs genoemd naar de rivier de Boyne. Toen Ierland echter in 1948 het vangen van zalm en andere zoetwatervissen met netten illegaal verklaarde, viel het bootje al snel buiten gebruik.
Vergelijkbare bootjes bestonden er waarschijnlijk al toen de eerste bewoners in het neolitische tijdperk Ierland bereikte. Rond 500 na Chr. reisden de eerste missionarissen er mee, zoals de in Ierland bekende St. Brendan. In een Latijns geschrift staat zijn boot beschreven:
"Met behulp van ijzeren gereedschappen maakten de monniken een schip met dunne zijkanten en houten ribben, sicut most est in illis partibus ("zoals de gewoonte is in die delen"), en bedekten het met huiden behandeld met eikenschors. Teer werd gebruikt om de plaatsen waar de huiden samenkwamen af te dichten. Vervolgens werd een mast in het midden van het schip opgericht en een zeil er aan gehangen."
Men heeft aan de hand van die beschrijving een boot opnieuw gebouwd en deze bleek behoorlijk zeewaardig te zijn. Dit werd bewezen door het van Ierland naar de nieuwe wereld (Amerika) te zeilen.
De curragh lijkt veel op de coracle, maar deze is ronder.
Normaal werd de cureagh voortbewogen met roeispanen of op zeil, maar tegenwoordig worden er ook buitenboordmotoren gebruikt.
Currachs werden in de moderne tijd gebruikt om te vissen, als veerboten en voor het vervoer van goederen en vee, waaronder schapen en runderen.