Clavichord

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Clavichord

Het clavichord of clavicordo is een muziekinstrument met snaren, met het toetsenbord. Het is dus zowel een snaarinstrument als een toetsinstrument. Het is al meer dan vierhonderd jaar een van de hoofdrolspelers van de Europese klassieke muziek, dat wil zeggen van de veertiende eeuw tot de zeventiende eeuw en daarna. Mogelijk is het ontstaan vanuit het middeleeuwse monochord wat maar één enkele snaar had gespannen over een klankkast. In 1434 wordt de clavichord al genoemd in documenten. Het wordt beschreven als een instrument met tien snaren en is uitgerust met een toetsenbord. Er zouden melodieën op gespeeld worden als oefening voor het orgel. Na verloop van tijd werd het instrument groter en had het vier octaven (vier opeenvolgende toonladders). De lage tonen hadden koperen snaren en de hoge tonen stalen snaren. Tegen het einde van de 16e eeuw was het clavichordtoetsenbord volledig chromatisch geworden (toonladders met hele en halve noten), terwijl de uitbreiding vier en een halve octaaf bereikte, vergelijkbaar met andere toetsinstrumenten uit die tijd zoals het klavecimbel. De kast waarop het instrument was gemonteerd, was ongeveer 130 cm bij 30 cm diep. Wat de klank betreft lijkt het op het klavecimbel, maar is zachter. Het werd dan ook vooral in de huiskamer van de rijken gebruikt.

Het werd dus al gebruikt in de middeleeuwse muziek, de renaissance muziek en de barokke muziek. Na 1850 wordt het instrument niet veel meer gebruikt.

Links

• YouTube - Clavichord
• Muziekweb - Clavichord