Chinese geschiedenis

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De vroegst bekende schriftelijke verslagen van de Chinese geschiedenis dateren al van 1250 voor Christus.

Inleiding

De schriftelijke verslagen van de Shang-dynastie (ca. 1600-1046 voor Christus), beschrijven het bewind van koning Wu Ding als de 21e koning van Shang. Daarvoor was er dus ook al een dynastie. Oude historische teksten zoals het Documentenboek (vroege hoofdstukken, 11e eeuw v. Chr.), de Bamboe Annalen (ca. 296 v. Chr.) en de Geschriften van de grote historici (ca. 91 v. Chr.) vermelden en beschrijven een Xia-dynastie (c. 2070-1600 voor Christus) vóór de Shang, maar er is geen geschrift bekend uit die periode, en Shang-geschriften wijzen niet op het bestaan ​​van de Xia. De Shang regeerde in de Gele Rivier-vallei, die algemeen wordt beschouwd als de bakermat van de Chinese beschaving. Neolithische beschavingen zijn echter ontstaan ​​in verschillende culturele centra langs zowel de Gele Rivier als de Yangtze-rivier. Deze beschavingen van de Gele Rivier en de Yangtze ontstonden duizende jaren vóór de Shang. Met duizenden jaren aan ononderbroken geschiedenis, is China één van de oudste beschavingen ter wereld en wordt het beschouwd als één van de bakermaten van de beschaving.

De Zhou-dynastie (1046-256 voor Christus) verving de Shang en er kwam het concept (idee) dat de heerser door god aangewezen was. De centrale Zhou-regering begon in de 8e eeuw voor Christus te verzwakken als gevolg van druk van binnenuit en buitenaf, en het land versplinterde uiteindelijk in kleinere staten tijdens de lente- en herfstperiode (was een periode in de Chinese geschiedenis van ongeveer 770 tot 476 v. Chr.). Deze staten en staatjes werden onafhankelijk en vochten met elkaar in de volgende oorlogvoerende staten periode. Veel van de traditionele Chinese cultuur, literatuur en filosofie ontwikkelde zich voor het eerst tijdens die moeilijke tijden.

In 221 v.Chr. veroverde Qin Shi Huang de verschillende oorlogvoerende staten en creëerde voor zichzelf de titel van Huangdi of " keizer " van de Qin, wat het begin markeerde van het keizerlijke China, de Qin-dynastie. De onderdrukkende regering viel echter kort na zijn dood en werd verdrongen door de langer bestaande Han-dynastie (206 v.Chr. - 220 n.Chr.). Opeenvolgende dynastieën ontwikkelden bureaucratische bestuursvormen die de keizer in staat stelden uitgestrekte gebieden rechtstreeks te controleren. In de 21 eeuwen van 206 voor Christus tot 1912 na Christus werden routinematige administratieve taken uitgevoerd door een speciale elite van hoge en geleerde-ambtenaren. Jonge mannen, goed thuis in kalligrafie, geschiedenis, literatuur en filosofie, werden zorgvuldig geselecteerd door middel van moeilijke overheidsexamens. De laatste dynastie van China was de Qing-dynastie (1644-1912), die in 1912 werd vervangen door de Republiek China (nu Taiwan) en vervolgens in 1949 op het vasteland door de Volksrepubliek China. De Republiek China trok zich in 1949 terug op het eiland Taiwan. Zowel de Volksrepubliek China (VRC) als de Republiek China (ROC) beweren momenteel de enige echte regering van China te zijn, wat resulteert in een voortdurend geharrewar, zelfs nadat de Verenigde Naties de VRC erkende als de regering die China vertegenwoordigt op alle VN-conferenties in 1971. Hong Kong en Macau droegen in 1997 en 1999 de soevereiniteit over van respectievelijk het Verenigd Koninkrijk en Portugal aan China en werden speciale administratieve regio's (SAR's) van de VRC.

De Chinese geschiedenis is afgewisseld tussen perioden van politieke eenheid en vrede, en perioden van oorlog en een mislukte staat - de meest recente was de Chinese burgeroorlog (1927-1949). China werd af en toe gedomineerd door steppevolken, van wie de meesten uiteindelijk werden opgenomen in de Han-Chinese cultuur en bevolking. Tussen tijdperken van meerdere koninkrijken en krijgsheren hebben Chinese dynastieën over delen van of heel China geregeerd; in sommige tijdperken strekte de controle zich uit tot Xinjiang, Tibet en Binnen-Mongolië, zoals nu. Traditionele cultuur en invloeden uit andere delen van Azië en de westerse wereld (mede door immigratie-golven, culturele aanpassing, uitbreiding en buitenlands contact), vormen de basis van de moderne cultuur van China.

Prehistorie

Paleolithicum

Wat nu China is, werd meer dan een miljoen jaar geleden bewoond door Homo erectus. Recent onderzoek toont aan dat de stenen werktuigen die op de vindplaats Xiaochangliang zijn gevonden gedateerd zijn op 1,36 miljoen jaar geleden. De archeologische vindplaats Xihoudu in de provincie Shanxi heeft bewijs van gebruik van vuur door Homo erectus dat 1,27 miljoen jaar geleden is gedateerd, en Homo erectus- fossielen in China omvatten de Yuanmou-man, de Lantian-man en de Pekingman. Versteende tanden van Homo sapiens daterend uit 125.000-80.000 voor Christus zijn ontdekt in Fuyan Cave in Dao County in Hunan.

Neolithicum

Het Neolithicum in China gaat terug tot ongeveer 10.000 voor Christus. Een van de kenmerkende eigenschappen van het Neolithicum is landbouw. De landbouw in China ontwikkelde zich geleidelijk, waarbij aanvankelijk een paar granen werden gedomesticeerd en tam gemaakte dieren geleidelijk werden uitgebreid in de daaropvolgende millennia. Het vroegste bewijs van door de mens verbouwde rijst, gevonden bij de Yangtze-rivier, is gedateerd op 8000 jaar geleden. Vroeg bewijs voor vroeg-Chinese gierstlandbouw is gedateerd op ongeveer 7000 voor Christus. Door de landbouw ontstond de Jiahu-cultuur (7000 tot 5800 v.Chr.). Bij Damaidi in Ningxia, zijn 3172 rotstekeningen daterend uit 6000-5000 voor Christus ontdekt, "met 8.453 individuele karakters zoals de zon, maan, sterren, goden en scènes van jagen of grazen". Deze pictogrammen staan ​​bekend als vergelijkbaar met de vroegste tekens waarvan is bevestigd dat ze Chinees zijn geschreven. Vroeg-Chinees schrift bestond in Jiahu rond 7000 voor Christus. Met de landbouw kwam een ​​grotere bevolking, de mogelijkheid om gewassen op te slaan en te herverdelen, en de mogelijkheid om gespecialiseerde ambachtslieden en bestuurders te ondersteunen. De culturen van het keramisch Neolithicum en laat-neolithicum in de centrale vallei van de Gele Rivier staan ​​respectievelijk bekend als de Yangshao-cultuur (5000 v. Chr. tot 3000 v. Chr.) en de Longshan-cultuur (3000 v. Chr. tot 2000 v. Chr.). Tijdens de laatste periode kwamen er gedomesticeerde runderen en schapen uit West-Azië. Tarwe kwam ook, maar kon alleen nog in kleine hoeveelheden worden geoogst.