Boshond

Boshond Speothos venaticus
Kwetsbaar
Leefgebied	centraal Zuid-Amerika
Leefomgeving	bosgebieden
Behoort tot de	Hondachtigen
Portaal Biologie

De boshond (Speothos venaticus) is een carnivoor hondachtige die voorkomt in Midden- en Zuid-Amerika.  Ondanks zijn uitgebreide verspreidingsgebied is hij in de meeste gebieden zeer zeldzaam behalve in Suriname, Guyana en Peru;  het werd voor het eerst geïdentificeerd door Peter Wilhelm Lund uit fossielen in Braziliaanse grotten en men dacht dat hij uitgestorven was. De boshond is de enige levende soort in het geslacht Speothos, en genetisch DNA bewijs suggereert dat zijn naaste levende verwant de manenwolf van centraal Zuid-Amerika of de Afrikaanse wilde hond is. De soort wordt door de IUCN vermeld als bijna bedreigd.

Kenmerken

Volwassen boshonden hebben een zachte lange bruin-bruine vacht, met een lichtere roodachtige tint op het hoofd, de nek en de rug en een borstelige staart, terwijl de onderkant donker is, soms met een lichtere keelvlek. Jongere individuen hebben echter een zwarte vacht over hun hele lichaam. Volwassenen hebben doorgaans een kop-lichaamslengte van 57–75 cm, met een staart van 12,5–15 cm Ze hebben een schouderhoogte van 20–30 cm en wegen 5–8 kg.  Ze hebben korte poten in verhouding tot hun lichaam, evenals een korte snuit en relatief kleine oren.

De tanden zijn aangepast aan zijn vleesetende gewoonten.

Boshonden hebben tenen gedeeltelijk zwemvliezen, waardoor ze beter kunnen zwemmen.

Ze bewonen voornamelijk laaglandbossen tot een hoogte van 1.900 meter.

Ze jagen overdag op knaagdieren.