Boerenopstanden in West-Europa
In de 14de eeuw ging er van alles mis in Europa. Het begon met een grote hongersnood van 1315 tot 1317; daarna doodde de Zwarte Dood een derde van Europa's bevolking en zorgde de Honderdjarige Oorlog (Engeland tegen Frankrijk) voor veel doden. Slachtoffers van dit allemaal waren niet vaak de koningen of de edelen, zij leidden nog steeds een luxe leventje. Het is ook niet raar dat de onderdrukte boeren de dit niet meer pikten, en zo ontstonden de boerenopstanden in West-Europa.
Frankrijk
In 1358 brak de zogenaamde Jacquerie uit in Frankrijk. Frankrijk was al half verwoest door de binnenvallende Engelsen en de reputatie van de edelen werd er niet beter op. Onder leiding van de wat rijkere boer Guillaume Cale werden kastelen bestormd en edelen vermoord. De boeren hadden hier het geluk dat in Parijs inmiddels ook een revolutie was, daar had Étienne Marcel de macht in handen genomen. In plaats van de boeren te steunen deed deze echter niet voor de boeren en zo kon koning Karel de Boze van Navarra wraak nemen op de boeren. Hij viel de boeren aan bij Mello met zo'n 2500 ridders. Hij nodigde Guillaume Cale uit om als een echte edelman te komen onderhandelen over vrede, Karel gaf zijn woord: hij zou Cale niks doen. Toen Cale kwam was het plotseling afgelopen met het succes van de boeren. De ridders namen hem gevangen en zonder leider werden de boeren makkelijk verslagen. In de strafexpedities die volgden werden 20.000 boeren gedood.
Engeland
In Engeland brak in 1381 opstand uit onder leiding van Wat Tyler. Eerst leek het alsof het de boeren nog zou lukken ook. Veel beloftes werden gedaan, maar nu werden de boeren overmoedig. Ze gingen nog meer eisen stellen, waaronder sommige die praktisch niet konden (de boeren wilden al het land van de Kerk onder het volk verdeeld, als de Engelse koning dit zou doen zou hij in grote problemen komen met de paus). Wat Tyler werd opeens vermoord en zonder leider werden de boeren makkelijk verslagen en hun opstand onderdrukt.