Bestorming van de Bastille

De Bestorming van de Bastille is een bestorming dat onderdeel is van Franse Revolutie en wordt gezien als het begin daarvan. De bestorming vond plaats in de Bastille Saint-Antoine, een middeleeuws fort dat als gevangenis werd gebruikt, de Bastille Saint-Antoine bevindt zich in Parijs. De bestorming vond plaats op 14 juli 1789. De bestorming was een gevecht tussen de Franse overheid en Franse milities die ook wel bekend staan als opstandelingen. Het resultaat van de bestorming: Bastille werd veroverd door de milities en toen begon de Franse Revolutie.

Bernard-René de Launay, de commandant van de Bastille, was bang. Er waren slechts 114 mannen om deze oude gevangenis en munitie-opslagplaats te verdedigen. Onderaan de muren waren meer dan duizend bloeddorstige Parijzenaars samen gekomen. Vastbesloten om de Bastille binnen te geraken, hadden zij hun kanon gericht op de houten ophaalbrug van de vesting.

De Launay overdacht zijn opties. Hij kon de Bastille opblazen, zich een weg naar buiten vechten of zich overgeven. Om ongeveer vijf uur 's middags was hij eruit. De soldaten in de Bastille stopten met schieten en terwijl met een witte zakdoek werd gewuifd vanaf één van de hoge torens werd er een briefje door een opening in de houten ophaalbrug gestoken. De belegeraars legden een plank over de slotgracht. Balancerend op deze geïmproviseerde brug pakte een jongeman dit briefje en las het. De Bastille gaf zich over! Enkele minuten later drong de menigte de Bastille binnen.

De bestorming

Overwinning

De Bastille viel op 14 juli 1789. Hoewel deze niet de Franse Revolutie inleidde, was het wel een belangrijk keerpunt. De Bastille was het symbool van de monarchie en de tirannie. De verovering betekende de eerste overwinning van het volk op koning Lodewijk XVI. De overwinning van de burgerij zou een voorbode zijn voor het geweld dat zich in de komende jaren zou manifesteren. De Franse Revolutie veranderde Frankrijk voor altijd. Ook had deze gebeurtenis grote gevolgen voor Europa en zelfs daarbuiten. Daarom wordt de bestorming van Bastille tegenwoordig gezien als één van de belangrijkste gebeurtenissen uit de moderne geschiedenis.

Te wapen

Koning Lodewijk XVI beval dat hij een legermacht van 20.000 soldaten nodig had om Parijs te omsingelen. De koning zei dat hij de troepen nodig had in de regio van Parijs om de Nationale Vergadering (lagerhuis of de Tweede Kamer) te beschermen. Maar de afgevaardigden geloofden hem niet. Toen zij Lodewijk vroegen zijn troepen terug te roepen weigerde hij dat. De meeste Fransen steunden de Vergadering, maar de uiteindelijk macht bleef in handen van de koning en het leger. Dus, tenzij er iets onwaarschijnlijks zou gebeuren leek elke hoop op een revolutie vervlogen. Maar in de tweede week van juli 1789 gebeurde er iets onwaarschijnlijks.

De gewone mensen in Parijs volgden de gebeurtenissen in Versailles met veel belangstelling. Ze hadden honger en vertrouwden de koning en de adel niet meer. De Nationale Vergadering zagen zij als hun laatste hoop. Ze geloofden (en dat was juist) dat het leger werd samengetrokken om de Patriottische beweging neer te slaan. De laatste maanden was er veel geweld gepleegd toen hongerige menigten graanschuren, bakkerijen en molenaars overvielen. Op 11 juli ontsloeg de koning Jacques Necker, de populaire minister van Financiën. Toen dit nieuws de volgende dag in Parijs bekend werd gemaakt ontstak de bevolking in woede.

De macht van het volk

Opgejut door redenaars als Camille Desmoulins ging de bevolking van Parijs flink te keer in de stad. Toen het leger probeerde om orde op zaken te stellen werd het door soldaten die de bevolking steunden verjaagd. Woedende burgers, bewapend met gestolen wapens, verwoestten belastingkantoren van de regering. Een uitgehongerde menigste viel het klooster van Saint-Lazare, tevens een voedselopslagplaats, binnen en nam graan, wijn en kaas mee.

Elk moment kon men een tegenaanval verwachten van het leger van de koning. Om deze te kunnen weerstaan had men wapens nodig. De bevolking wist in het Hôtel des Invalides enkele kanonnen en 30.000 geweren buit te maken op het daar gelegerde garnizoen. Maar ze hadden nog geen buskruit. In de Bastille, een oud fort dat als gevangenis dienst deed, lagen 250 vaten opgeslagen. In de morgen van de 14de juli ging de menigte op weg om het buskruit de bemachtigen.

À nous la Bastille!

Een menigte van bijna 1000 mensen kwamen aan bij de Bastille. Onder hen waren ook leden van de bourgeoisie en een aantal soldaten die overgelopen waren. De meesten waren echter maar gewone mensen, sommigen dachten zelfs dat de Bastille gebruikt werd als voedselopslagplaats. Vertegenwoordigers uit de menigte begonnen eerst aan onderhandelingen met De Launay. Toen deze gesprekken niets bleken op te leveren werd de menigte ongeduldig. Onder geroep: 'À nous la Bastille!' (geef ons de Bastille!) drong een aantal revolutionairen door de buitenste verdedigingswallen tot aan de ophaalbrug.

Halverwege de middag arriveerden er nog meer soldaten die de opstandelingen steunden. Onder hen waren ook veteranen uit de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog die de leiding namen over de operatie en een aantal kanonnen opstelden om te kunnen vuren op de ophaalbrug. Zich realiserend dat het allemaal verloren was overdacht De Launay de optie om de buskruitvoorraden op te blazen. Als hij dit zou doen zou hij de Bastille en een aantal straten in de omgeving opblazen. Uiteindelijk besloot hij dit niet te doen en gaf hij zich over.

Na de verovering

Direct na de verovering van de Bastille namen de verovering van de Bastille namen de revolutionairen het buskruit in en bevrijdden ze de gevangenen. Hoewel er 98 opstandelingen tijdens de belegering omkwamen kwamen de garnizoenssoldaten er nog redelijk vanaf, slechts een klein aantal vond de dood. De Launay werd echter het mikpunt van de woede van de menigte.

Hij werd door de stad gesleept in de richting van het stadscentrum. De schreeuwende menigte schopte hem en hij werd door iedereen bespuwd. Uiteindelijk kon hij niet meer en vroeg of ze hem wilden doden. Direct werd hij gestoken met messen, zwaarden en bajonetten. Z'n lichaam werd in een greppel geschopt. Net als de gevangenen in de Bastille werd hij schuldig bevonden zonder enige vorm van proces.

Gevolgen

Schuldenlast

Uiteindelijk viel de regering van Lodewijk XVI omdat men bankroet was. Dit kwam niet omdat Frankrijk zo arm was - het was het rijkste land op het Europese vasteland. Het grote probleem was dat de regering jaren achtereen meer geld uit had gegeven dan zij had. Om het verschil goed te maken moest de regering geld lenen. Toen Lodewijk XVI in 1774 de troon besteeg erfde hij een schuld van 4 miljard livre. De regering betaalde rente over het geld dat men geleend had. Om deze rente te kunnen betalen moest men nog meer geld lenen....dus er ontstond een vicieuze cirkel. In 1789 gaf de regering 300 miljoen livres uit aan rente, meer dan de helft van de totale inkomen van de staat. De schuld van Frankrijk werd nog verder vergroot door de deelname in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1775-1783).

Er waren twee manieren om de problemen van de regering op te lossen: zorgen dat er minder werd uitgegeven of proberen meer inkomsten te verweren. Onder het zwakke leiderschap van Lodewijk gebeurde geen van beide. Het grootste deel van de staatsinkomsten was afkomstig uit de belastingen. Er waren twee soorten belasting. Indirecte belastingen zoals de invoerrechten en de gobelle (zoutbelasting), werden door iedereen betaald. Er waren ook directe belastingen op basis van het inkomen, die door de boeren en de bourgeoisie moesten worden betaald. De adel hoefde deze belasting echter niet te betalen. Veel mensen vonden dit erg oneerlijk, vooral omdat de adel het erg goed had en de meeste boeren erg arm waren.