Antisemitisme
Het woord semiet is in 1781 geïntroduceerd door de Duitse historicus August Ludwig Schlözer.
Het woord betekent afstammeling van Sem. Dat was één van de drie zonen van Noach volgens de bijbel.
De Semieten zijn de Semitisch sprekende volkeren in het Midden-Oosten, Ethiopië , Eritrea en Noord-Somalië. De taalovereenkomst lijkt op een gezamenlijke afstamming te duiden.
Het woord Antisemitisme is in de 19e in Europa ontstaan. bedoeld wordt discriminatie en racisme tegen Joden. Niet tegen de andere Semitische volkeren.
Wilhelm Marr richte in 1879 de Antisemiten-Liga op. Hij doelde enkel op de Joden.
De Joden waren in Europa het enige Semitisch sprekende volk. Daarom worden alleen Joden bedoeld.
Er was antisemitisme overal waar joden woonden, door de hele geschiedenis. Vooral in Europa. Maar, op een paar uitzonderingen na, hadden de Joden het over het algemeen in de islamitische wereld beter. Tot de oprichting van Israel werden Joden lange tijd gezien als ‘Mensen van het Boek’, niet-islamitische gelovigen, die bescherming verdienden.
In de christelijke wereld waren Joden als Godsmoordenaars vaak vogelvrij. Antisemitisme kwam veel voor in het middeleeuwse Europa. In de 19e eeuw werd vervolging van de joden in Europa weer erger. Vooral in Oost-Europa. Veel Joden emigreerden daarom naar de Verenigde Staten. Sommigen gingen ook naar andere Europese landen, of het Ottomaanse rijk.
Antisemitisme leidde in de Tweede Wereldoorlog tot de Holocaust, waarin de nazi's probeerden de Joden uit te roeien.
Deze Jodenster uit 1942 werd in Nederland gebruikt tijdens de tweede wereldoorlog en is een goed voorbeeld van antisemitisme
Bron
https://nl.wikipedia.org/wiki/Semieten
https://jalta.nl/geschiedenis/antisemitisme-een-beknopt-historisch-overzicht-1/