Anthony Eden
Anthony Eden (1897-1977) was premier van het Verenigd Koninkrijk tussen 1955 en 1957.
Eden studeerde in Eton en Oxford. Hij nam als militair deel aan de Eerste Wereldoorlog, waar hij een onderscheid (Militaire Cross) werd. In 1923 werd hij verkozen als lid van het Lagerhuis voor Warwick en Leamington. Waarvan hij 34 jaar lid zou blijven. Zijn specialiteit was de buitenlandse staatskunde, Eden werd in 1926 privesecretaris van de toenmalige minister van buitenlandse zaken austen Chamberlain ook diende hij meerdere keren in het kabinet, van 1931tot 1933 was hij onderstaatsecretaris voor buitenlandse zaken waardoor hij veel in Genève verbleef en van 1933tot 1935 was hij Lord Privy seal en van 1935 tot 1938 minister van buitenlandse zaken , ten tijde van zijn benoeming tot minister van buitenlandse zaken was hij slechts 38 jaar oud.
Hij was een van de eersten die erkenden dat
Vrede niet kon worden bewaard door het
Volgen van een appeasementpolitiek
Tegenover Nazi's in Duitsland en de
fascisten in Italië. Hij was gekant tegen de politiek van toenmalig minister van buitenlandse zaken Samuel Hoare om de
invasie van Italië in abyssinie door de vingers te zien. Na het fallen van het verdrag van Hoare-Laval,dat beoogde een eind te maken aan de Tweede Italiaanse-Ethopische oorlog ,
nam Samuel Hoarse ontslag en volgde Antony Eden hem in december 1935 op als minister van Buitenlandse Zaken. Hij steunde de politiek om zich niet te mengen in de Spaanse Burgeroorlog ondersteunde Premier Neville Chamberlain om de vrede te bewaren door middel van concessies aan nazi-Duitsland en protesteerde niet toen Hitler het Rijnland militariseerd in 1936. In 1938 stapte hij uit de toenmalige regering omdat hij niet eens was met Chamberlains onderhandelingen met Italië. Er is vaak ten onrechte beweerd dat hij aftrad uit protest tegen het Verdrag van München, waarbij Tsjechoslowakije in 1938 werd `verkwanseld' aan nazi Duitsland.