Annemiek van Vleuten: verschil tussen versies
(update) |
k |
||
| Regel 39: | Regel 39: | ||
== 2021 == |
== 2021 == |
||
| − | Olympische wegrace "Tokyo 2020": |
+ | Olympische wegrace "Tokyo 2020": goud voor de Oostenrijkse Anna Kiesenhofer, die al vroeg in de aanval was gegaan en een ruime voorsprong de gehele koers wist vast te houden. Voor Van Vleuten, die door desinformatie aanvankelijk dacht, dat ze gewonnen had, was zilver nu het hoogst haalbare. |
| − | In Tokio veroverde Annemiek van Vleuten op imposante wijze de olympische titel op de tijdrit. Ze verpletterde de concurrentie. Ze raffelde de 22,1 km af in 30.13 minuut en was daarmee bijna een minuut sneller dan de Zwitserse Marlen Reusser, die zilver pakte. Het brons was voor [[Anna van der Breggen]] op 1 |
+ | In Tokio veroverde Annemiek van Vleuten op imposante wijze de olympische titel op de tijdrit. Ze verpletterde de concurrentie. Ze raffelde de 22,1 km af in 30.13 minuut en was daarmee bijna een minuut sneller dan de Zwitserse Marlen Reusser, die zilver pakte. Het brons was voor [[Anna van der Breggen]] op 1.01. |
[[Categorie:Nederlands wielrenner]] |
[[Categorie:Nederlands wielrenner]] |
||
Versie van 28 jul 2021 11:19
| Annemiek van Vleuten | |||||||
| |||||||
| Annemiek van Vleuten (foto 2017) | |||||||
| Persoonlijke informatie | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nationaliteit | Nederland | ||||||
| Geboren | 8 oktober 1982 | ||||||
| Geboren te | Vleuten | ||||||
| Woonplaats | Wageningen | ||||||
| Lengte | 168 cm | ||||||
| Specialisme | wegwedstrijd, wegtijdrit | ||||||
| Prestaties | |||||||
| |||||||
Portaal  Sport
| |||||||
Annemiek van Vleuten (geboren 1982) is een Nederlandse wielrenster, die deel uitmaakt van de formatie Bigla Pro Cycling Team (2016). Sinds ze haar profcarrière in 2009 begon, fietste ze een indrukwekkende erelijst bij elkaar. Ze boekte successen in meerdere grote rondes en behaalde topklasseringen in klassiekers. Meermaals werd ze Nederlands kampioen bij de individuele tijdrit en in 2017 werd ze op dit onderdeel wereldkampioen in het Noorse Bergen.
Studie
Je zou Van Vleuten een laatbloeier kunnen noemen, want voor ze zich fulltime op de wielersport toelegde, voltooide ze een masterstudie aan de Wageningen Universiteit.
Horrorcrash
Bij de olympische wegwedstrijd in Rio de Janeiro in 2016 bleek Annemiek in topvorm te verkeren. Ze lag ruim aan kop en had het goud – zo leek het – voor het grijpen. Met nog 10 kilometer naar de meet ging ze echter op het natte wegdek bij een steile afdaling op volle snelheid onderuit en klapte tegen een betonnen afscheiding langs de weg. De achtervolgsters, onder wie Anna van der Breggen, kregen de schrik van hun leven, toen ze Van Vleuten voor dood zagen liggen. Die had een hersenschudding en gebarsten ruggenwervels opgelopen, maar een maand later koerste ze alweer.
Tijdens het WK 2018 kwam Annemiek zwaar ten val (gebroken knieschijf), maar wist toch nog als 7de te eindigen. Na maanden revalidatie vond ze haar oude vorm weer terug en won in 2019 de Strade Bianche (een hooggeschatte Italiaanse wegwedstrijd).
2019
De ondanks alle tegenslagen altijd vrolijke Annemiek reed in 2019 bijzonder sterk in de voorjaarsklassiekers. Na 2de plaatsen in de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl won ze Luik-Bastenaken-Luik!
Ongelooflijk. Zo kun je de prestatie van Annemiek van Vleuten wel noemen toen ze in 2019 bij het WK in het Engelse Yorkshire de titel op de weg veroverde. Had ze als torenhoge favoriete haar titel op de tijdrit tijdens datzelfde WK aan de Amerikaanse Dygert moeten laten, nu nam ze revanche door met een solo van liefst 105 kilometer goud te grijpen. Anna van der Breggen maakte het Nederlandse feestje compleet door op 2.15 minuten tweede te worden. Een wanhoopspoging van Dygert die in een achtervolgend groepje zat om Van Vleuten bij te halen, faalde. Ze werd 4de op 3.24.
2020
De eerste serieuze krachtmeting na de maandenlange gedwongen rustpauze door de coronapandemie, de semiklassieker "Strade Bianche", was - evenals vorig jaar - een prooi voor Van Vleuten. Ook het in Bretagne gehouden EK op de weg (27 augustus 2020) besliste Van Vleuten in een bloedstollende sprint à deux met de Italiaanse Longo Borghini in haar voordeel. Door een gebroken pols moest ze in 2020 de Ronde van Italië voor vrouwen in de voorlaatste etappe verlaten toen ze ruim het klassement aanvoerde.
2021
Olympische wegrace "Tokyo 2020": goud voor de Oostenrijkse Anna Kiesenhofer, die al vroeg in de aanval was gegaan en een ruime voorsprong de gehele koers wist vast te houden. Voor Van Vleuten, die door desinformatie aanvankelijk dacht, dat ze gewonnen had, was zilver nu het hoogst haalbare.
In Tokio veroverde Annemiek van Vleuten op imposante wijze de olympische titel op de tijdrit. Ze verpletterde de concurrentie. Ze raffelde de 22,1 km af in 30.13 minuut en was daarmee bijna een minuut sneller dan de Zwitserse Marlen Reusser, die zilver pakte. Het brons was voor Anna van der Breggen op 1.01.