Anna van der Breggen: verschil tussen versies
(update) |
k |
||
| Regel 26: | Regel 26: | ||
== Wereldkampioen op de weg == |
== Wereldkampioen op de weg == |
||
| − | In 2018 behaalde Van der Breggen in Innsbruck na een indrukwekkende solo van 40 kilometer het wereldkampioenschap op de weg. Ook in 2020 pakte ze (in het Italiaanse Imola) die titel, na een solo van 41 kilometer dit keer. Twee dagen eerder had ze bij datzelfde WK al de titel bij de tijdrit voor zich opgeëist, alhoewel niet zonder enig geluk. Daar had de Amerikaanse [[Chloé Dygert]] verreweg de snelste tussentijd geklokt en leek op de overwinning af te stevenen, tot ze uit de bocht vloog en over de vangrail verdween. Maar het meest profiteerde ze volgens sommigen nog van de tegenslagen die [[Annemiek van Vleuten]] troffen. In 2016 werd Van der Breggen olympisch kampioen op de weg nadat Van Vleuten, die de titel voor het grijpen leek te hebben, onderuit ging en tegen het asfalt smakte. En in 2018 dan bij het WK in Innsbruck dat Van der Breggen op imponerende wijze won, maar niet nadat topfavoriete Van Vleuten zwaar ten val was gekomen. In 2020 won Van der Breggen de Ronde van Italië voor vrouwen, maar nu moest Van Vleuten, die het klassement aanvoerde, op de voorlaatste dag opgeven met een gebroken pols. Daardoor kon ze ook niet aan het WK tijdrijden deelnemen maar slaagde er toch nog in mee te doen aan het WK op de weg met de gebroken pols in een brace. Ondanks die handicap werd ze |
+ | In 2018 behaalde Van der Breggen in Innsbruck na een indrukwekkende solo van 40 kilometer het wereldkampioenschap op de weg. Ook in 2020 pakte ze (in het Italiaanse Imola) die titel, na een solo van 41 kilometer dit keer. Twee dagen eerder had ze bij datzelfde WK al de titel bij de tijdrit voor zich opgeëist, alhoewel niet zonder enig geluk. Daar had de Amerikaanse [[Chloé Dygert]] verreweg de snelste tussentijd geklokt en leek op de overwinning af te stevenen, tot ze uit de bocht vloog en over de vangrail verdween. Maar het meest profiteerde ze volgens sommigen nog van de tegenslagen die [[Annemiek van Vleuten]] troffen. In 2016 werd Van der Breggen olympisch kampioen op de weg nadat Van Vleuten, die de titel voor het grijpen leek te hebben, onderuit ging en tegen het asfalt smakte. En in 2018 dan bij het WK in Innsbruck dat Van der Breggen op imponerende wijze won, maar niet nadat topfavoriete Van Vleuten zwaar ten val was gekomen. In 2020 won Van der Breggen de Ronde van Italië voor vrouwen, maar nu moest Van Vleuten, die het klassement aanvoerde, op de voorlaatste dag opgeven met een gebroken pols. Daardoor kon ze ook niet aan het WK tijdrijden kort daarop deelnemen maar slaagde er toch nog in mee te doen aan het WK op de weg met de gebroken pols in een brace. Ondanks die handicap werd ze niettemin tweede door de Italiaanse Longo Borghini (die haar nog poogde in de boarding te drukken) in de sprint te kloppen. Dat doet natuurlijk niets af van de prestaties van Van der Breggen, maar je hebt geluksvogels en pechvogels en Anna hoorde duidelijk tot de eerste categorie en Annemiek tot de tweede. |
[[Categorie:Nederlands wielrenner]] |
[[Categorie:Nederlands wielrenner]] |
||
Versie van 27 sep 2020 10:14
| Anna van der Breggen | |||||||
| |||||||
| Anna van der Breggen (foto 2017) | |||||||
| Persoonlijke informatie | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam voluit | Anna van der Breggen | ||||||
| Nationaliteit | Nederland | ||||||
| Geboren | 18 april 1990 | ||||||
| Geboren te | Zwolle | ||||||
| Lengte | 167 cm | ||||||
| Gewicht | 56 kg | ||||||
| Specialisme | wegwedstrijd | ||||||
| Prestaties | |||||||
| |||||||
Portaal  Sport
| |||||||
Anna van der Breggen is een van de succesvolste Nederlandse wielrensters van dit moment (2018). Ze maakt deel uit van de (Nederlands-) Limburgse wielerformatie Boels Dolmans Cycling Team. De wegrenster kan zowel bij de eendaagse als de meerdaagse rittenkoersen goed uit de voeten. Zo won ze verscheidene voorjaarsklassiekers, zoals Luik-Bastenaken-Luik ("Liège-Bastogne-Liège") en de "Waalse Pijl", de "Flèche wallonne". Die laatste zelfs vijf keer en als je ziet hoe steil de aankomst is, begrijp je wel dat de zege daar slechts voor de allersterksten is weggelegd. Maar ook in grote rondes zoals de Ronde van Italië voor vrouwen (de "Giro Rosa") was ze succesvol.
Olympisch kampioen
Ze werd in 2016 in Brazilië olympisch kampioen op de weg. Een wedstrijd die een dramatische ontknoping kende. De Nederlandse Annemiek van Vleuten had een ruime voorsprong opgebouwd en had de titel voor het grijpen. Tot het noodlot toesloeg en Van Vleuten op een steile afdaling hard onderuit ging en tegen een stoeprand smakte. Van der Breggen won, maar kon-natuurlijk niet echt blij zijn met de zege…
Wereldkampioen op de weg
In 2018 behaalde Van der Breggen in Innsbruck na een indrukwekkende solo van 40 kilometer het wereldkampioenschap op de weg. Ook in 2020 pakte ze (in het Italiaanse Imola) die titel, na een solo van 41 kilometer dit keer. Twee dagen eerder had ze bij datzelfde WK al de titel bij de tijdrit voor zich opgeëist, alhoewel niet zonder enig geluk. Daar had de Amerikaanse Chloé Dygert verreweg de snelste tussentijd geklokt en leek op de overwinning af te stevenen, tot ze uit de bocht vloog en over de vangrail verdween. Maar het meest profiteerde ze volgens sommigen nog van de tegenslagen die Annemiek van Vleuten troffen. In 2016 werd Van der Breggen olympisch kampioen op de weg nadat Van Vleuten, die de titel voor het grijpen leek te hebben, onderuit ging en tegen het asfalt smakte. En in 2018 dan bij het WK in Innsbruck dat Van der Breggen op imponerende wijze won, maar niet nadat topfavoriete Van Vleuten zwaar ten val was gekomen. In 2020 won Van der Breggen de Ronde van Italië voor vrouwen, maar nu moest Van Vleuten, die het klassement aanvoerde, op de voorlaatste dag opgeven met een gebroken pols. Daardoor kon ze ook niet aan het WK tijdrijden kort daarop deelnemen maar slaagde er toch nog in mee te doen aan het WK op de weg met de gebroken pols in een brace. Ondanks die handicap werd ze niettemin tweede door de Italiaanse Longo Borghini (die haar nog poogde in de boarding te drukken) in de sprint te kloppen. Dat doet natuurlijk niets af van de prestaties van Van der Breggen, maar je hebt geluksvogels en pechvogels en Anna hoorde duidelijk tot de eerste categorie en Annemiek tot de tweede.