Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016
 |
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016 werden gedurende 2015 en 2016. De verkiezingen brachten een nieuwe kandidaat; de excentrieke vastgoedbaron Donald J. Trump. Oud-senator, oud-presidentsvrouw en voormalig minister van Buitenlandse Zaken meldde zich weer als Democratische kandidaat,
Belangrijkste kandidaten
De belangrijkste kandidaten bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn altijd de kandidaat van de Republikeinse Partij en die van de Democratische Partij. Er zijn altijd ook wel andere kandidaten, van kleinere partijen, maar daar hoor je in de media niet zoveel over. Veel van die kleinere partijen zijn ook niet overal in de VS bekend. Soms is zo'n kandidaat best groot in zijn eigen regio of deelstaat, maar niet in de rest van het land. Meedoen aan de verkiezingen is voor hen een belangrijke manier om aandacht te krijgen voor hun partijen. Maar je zou kunnen zeggen dat de strijd om het presidentschap eigenlijk gaat tussen de Democratische en de Republikeinse kandidaat.
In 2016 was voor de Democratische Partij Hillary Clinton presidentskandidaat en voor de Republikeinse Partij Donald Trump.
Voorverkiezingen
De twee grote partijen willen natuurlijk de meest geschikte persoon binnen hun eigen partij vinden. Dat wordt dan hun presidentskandidaat. Om te bepalen wie zich de Democratische en Republikeinse kandidaten mogen noemen, houden de partijen voorverkiezingen. In het begin zijn er dus verschillende Democraten die zich aanmelden. Ze voeren dan eerst nog campagne tegen elkaar, dus tegen de andere mensen van hun eigen partij. Bij de Republikeinen gaat het precies zo. Meestal blijkt al snel dat sommige kandidaten lang niet populair genoeg zijn. Die trekken zich meestal al vrij snel terug.
De laatste kandidaten bij de Democraten waren Hillary Clinton en Bernie Sanders. Hoewel Clinton een grote voorsprong had op haar rivaal, bleef Sanders campagne voeren. Uiteindelijk gaf Sanders op. Bij de Republikeinen waren onder andere Donald Trump en Ted Cruz de laatste kandidaten. Trump liep echter ver voor op zijn tegenstanders en werd, weliswaar tegen de zin van veel Republikeinen (daarbij hoorde ook de leiding), officieel gekozen tot presidentskandidaat.
Running mates
Elke kandidaat heeft een running mate: de vicepresidentskandidaat. Als de kandidaat wint en dus na de verkiezingen president wordt dan wordt zijn of haar running mate vicepresident. Meestal is de running mate een van de andere kandidaten uit de voorverkiezingen, maar dat hoeft niet per se. Clinton koos Tim Kaine als haar running mate. Ze zei: Hij is precies (...) iemand die bij mij past". Donald Trump had weinig keus, maar hij maakte bekend dat Mike Pence zijn running mate werd.
Stijl van het debat
- Donald Trump was een rijke vastgoedmagnaat. Hij was ook zeer excentriek; hij trouwde drie maal en had een vreemd soort kapsel. Trump was een man die bijzonder onbeleefd zijn tegenstanders aanpakte. Daarnaast presenteerde hij niet echt veel plannen, maar was desalniettemin razend populair bij de Republikeinen. Hij kreeg veel kritiek om zijn standpunt tegenover migranten (hij noemde ze "schurken" en "verkrachters"), maakte iedereen in de politiek kwaad, noemde Hillary Clinton corrupt en riep zijn aanhangers op haar dood te schieten, beschuldigde Cruz' vader ervan John F. Kennedy te hebben doodgeschoten en zei dat de Verenigde Staten zijn NAVO-bondgenoten niet (meer) hoefde te beschermen. Trump stond bij zijn vijanden bekend als een ongemanierde politicus (en werd daar door zijn tegenstanders op aangesproken), maar bij zijn aanhangers als de redder in nood.
Bijzonder was dat een deel van Trumps eigen partij zich niet comfortabel voelde met Trump als presidentskandidaat. Ook bij de leiding van de Republikeinen knarsten veel tanden. Trump was dus presidentskandidaat van een verdeelde partij.