Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016: verschil tussen versies
| Regel 27: | Regel 27: | ||
== Stijl van het debat == |
== Stijl van het debat == |
||
| + | Bij de verkiezingen is er altijd veel (zowel positieve als negatieve) kritiek op de kandidaten. De verschillende kandidaten en hun aanhangers proberen hun tegenstanders minder populair te maken door negatieve dingen over ze te zeggen. Bij de verkiezingen in 2016 was dat niet minder. De kandidaten verweten en beschuldigden elkaar van alles. Zeker in 2016 werd er, naast kritiek, ook veel gescholden en beledigd. |
||
| − | *'''Donald Trump''' was een rijke vastgoedmagnaat. Hij was ook zeer excentriek; hij trouwde drie maal en had een vreemd soort kapsel. Trump was een man die bijzonder onbeleefd zijn tegenstanders aanpakte. Daarnaast presenteerde hij niet echt veel plannen, maar was desalniettemin razend populair bij de Republikeinen. Hij kreeg veel kritiek om zijn standpunt tegenover migranten (hij noemde ze "schurken" en "verkrachters"), maakte iedereen in de politiek kwaad, noemde Hillary Clinton corrupt en riep zijn aanhangers op haar dood te schieten, beschuldigde Cruz' vader ervan [[John F. Kennedy]] te [[Moord op John F. Kennedy|hebben doodgeschoten]] en zei dat de Verenigde Staten zijn [[NAVO]]-bondgenoten niet (meer) hoefde te beschermen. Trump stond bij zijn vijanden bekend als een ongemanierde politicus (en werd daar door zijn tegenstanders op aangesproken), maar bij zijn aanhangers als de redder in nood. |
||
| + | |||
| − | :Bijzonder was dat een deel van Trumps eigen partij zich niet [[comfortabel]] voelde met Trump als presidentskandidaat. Ook bij de leiding van de Republikeinen knarsten veel tanden. Trump was dus presidentskandidaat van een verdeelde partij. Trumps beledigingen leverden hem veel kritiek op, ook internationaal. Het werd al niet veel beter toen Trumps vrouw op de [[conventie]] een speech voorlas die zij kopieerde van [[Michelle Obama]]. |
||
| + | Bijzonder was ook de verdeeldheid in de politieke partijen. Bij de Democratische Partij bleven er uiteindelijk twee kandidaten over: Hillary Clinton en Bernie Sanders. Sanders, die een grote achterstand had op Clinton, gaf er uiteindelijk de brui aan. Later werd bekend dat de leiding van de Democratische Partij Sanders zoveel als mogelijk tegenwerkte. Binnen de Democraten ontstond het Clinton-kamp en Sanders-kamp. Uiteindelijk werd Clinton presidentskandidaat, maar ze had wel grote moeite om iedereen op één lijn te krijgen (wat soms zelfs niet lukte). |
||
| − | *'''Hillary Clinton''' was een politica van de Democraten, maar was in de ogen van haar tegenstanders [[corruptie|corrupt]]. Als minister had zij e-mails verkeerd verstuurd en werd daarvoor ook verhoord door de [[FBI]]. Maar als ervaren politica en voormalig presidentsvrouw maakte ze niettemin indruk op de Democraten en de leiding van de Democratische Partij. Hillary Clinton presenteerde, anders dan Trump, plannen voor een presidentschap. Het verschil tussen de kandidaten was dat Trump vond dat de VS op het randje van de afgrond stond en dat de VS daarom een andere koers diende te varen. Clinton meende dat de VS in een prima staat was en dat een Democratische president goed was voor het land. Tijdens de voorverkiezingen was haar partij ook verdeeld; de ene helft had liever Bernie Sanders als presidentskandidaat gehad, terwijl het andere deel in Clinton een prima kandidaat zag. De leiding van de partij (zo werd later bekend) zat echter in het Clinton-kamp en deed er achter de schermen alles aan om Sanders' campagne te vernietigen. Toen Clinton officieel gekozen werd leidde het tot een keiharde strijd tussen haar en Trump. |
||
| + | |||
| + | Bij de Republikeinen was de verdeeldheid niet minder. Bij de voorverkiezingen had Trump afgerekend met zijn tegenstanders, maar vanwege zijn extreme uitspraken maakte hij veel Republikeinen kwaad. De partijleiding knarste met zijn tanden om het succes van Trump. Binnen de Republikeinse partij richtten een paar Amerikanen het "''Never-Trump''" (''Trump-Nooit'') op. De partijleiding en partijleden probeerden Trump op alle mogelijke manieren tegen te werken, maar net als Hillary, werd Trump officieel verkozen tot presidentskandidaat. Ook hij slaagde er niet in om de partij op één lijn te krijgen en sommige senatoren weigerden Trump zelfs nog te steunen. |
||
== Kritiek == |
== Kritiek == |
||
Versie van 16 aug 2016 12:33
 |
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016 werden gedurende 2015 en 2016. De verkiezingen brachten een nieuwe kandidaat; de excentrieke vastgoedbaron Donald J. Trump. Oud-senator, oud-presidentsvrouw en voormalig minister van Buitenlandse Zaken meldde zich weer als Democratische kandidaat,
Belangrijkste kandidaten
De belangrijkste kandidaten bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn altijd de kandidaat van de Republikeinse Partij en die van de Democratische Partij. Er zijn altijd ook wel andere kandidaten, van kleinere partijen, maar daar hoor je in de media niet zoveel over. Veel van die kleinere partijen zijn ook niet overal in de VS bekend. Soms is zo'n kandidaat best groot in zijn eigen regio of deelstaat, maar niet in de rest van het land. Meedoen aan de verkiezingen is voor hen een belangrijke manier om aandacht te krijgen voor hun partijen. Maar je zou kunnen zeggen dat de strijd om het presidentschap eigenlijk gaat tussen de Democratische en de Republikeinse kandidaat.
In 2016 was voor de Democratische Partij Hillary Clinton presidentskandidaat en voor de Republikeinse Partij Donald Trump.
Overzicht
| Partij | Presidentskandidaat | Running Mate |
|---|---|---|
| Democratische Partij (DP) | Hillary Clinton | Tim Kaine |
| Republikeinse Partij (RP) | Donald Trump | Mike Spence |
Voorverkiezingen
De twee grote partijen willen natuurlijk de meest geschikte persoon binnen hun eigen partij vinden. Dat wordt dan hun presidentskandidaat. Om te bepalen wie zich de Democratische en Republikeinse kandidaten mogen noemen, houden de partijen voorverkiezingen. In het begin zijn er dus verschillende Democraten die zich aanmelden. Ze voeren dan eerst nog campagne tegen elkaar, dus tegen de andere mensen van hun eigen partij. Bij de Republikeinen gaat het precies zo. Meestal blijkt al snel dat sommige kandidaten lang niet populair genoeg zijn. Die trekken zich meestal al vrij snel terug.
De laatste kandidaten bij de Democraten waren Hillary Clinton en Bernie Sanders. Hoewel Clinton een grote voorsprong had op haar rivaal, bleef Sanders campagne voeren. Uiteindelijk gaf Sanders op. Bij de Republikeinen waren onder andere Donald Trump en Ted Cruz de laatste kandidaten. Trump liep echter ver voor op zijn tegenstanders en werd, weliswaar tegen de zin van veel Republikeinen (daarbij hoorde ook de leiding), officieel gekozen tot presidentskandidaat.
Running mates
Elke kandidaat heeft een running mate: de vicepresidentskandidaat. Als de kandidaat wint en dus na de verkiezingen president wordt dan wordt zijn of haar running mate vicepresident. Meestal is de running mate een van de andere kandidaten uit de voorverkiezingen, maar dat hoeft niet per se. Clinton koos Tim Kaine als haar running mate. Ze zei: Hij is precies (...) iemand die bij mij past". Donald Trump had weinig keus, maar hij maakte bekend dat Mike Pence zijn running mate werd.
Stijl van het debat
Bij de verkiezingen is er altijd veel (zowel positieve als negatieve) kritiek op de kandidaten. De verschillende kandidaten en hun aanhangers proberen hun tegenstanders minder populair te maken door negatieve dingen over ze te zeggen. Bij de verkiezingen in 2016 was dat niet minder. De kandidaten verweten en beschuldigden elkaar van alles. Zeker in 2016 werd er, naast kritiek, ook veel gescholden en beledigd.
Bijzonder was ook de verdeeldheid in de politieke partijen. Bij de Democratische Partij bleven er uiteindelijk twee kandidaten over: Hillary Clinton en Bernie Sanders. Sanders, die een grote achterstand had op Clinton, gaf er uiteindelijk de brui aan. Later werd bekend dat de leiding van de Democratische Partij Sanders zoveel als mogelijk tegenwerkte. Binnen de Democraten ontstond het Clinton-kamp en Sanders-kamp. Uiteindelijk werd Clinton presidentskandidaat, maar ze had wel grote moeite om iedereen op één lijn te krijgen (wat soms zelfs niet lukte).
Bij de Republikeinen was de verdeeldheid niet minder. Bij de voorverkiezingen had Trump afgerekend met zijn tegenstanders, maar vanwege zijn extreme uitspraken maakte hij veel Republikeinen kwaad. De partijleiding knarste met zijn tanden om het succes van Trump. Binnen de Republikeinse partij richtten een paar Amerikanen het "Never-Trump" (Trump-Nooit) op. De partijleiding en partijleden probeerden Trump op alle mogelijke manieren tegen te werken, maar net als Hillary, werd Trump officieel verkozen tot presidentskandidaat. Ook hij slaagde er niet in om de partij op één lijn te krijgen en sommige senatoren weigerden Trump zelfs nog te steunen.