Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016

In het nieuwsDit artikel bevat onderwerpen die in het nieuws zijn. De informatie in dit artikel kan dus al snel verouderd zijn! Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.

De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016 werden gedurende 2015 en 2016 gehouden. De verkiezingen brachten twee nieuwe kandidaten; de excentrieke vastgoedbaron Donald Trump en oud-senator, oud-presidentsvrouw en voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton.

Belangrijkste kandidaten

Logo van de Republikeinse partij

Het logo van de Democratische partij

De belangrijkste kandidaten bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn altijd de kandidaat van de Republikeinse Partij en die van de Democratische Partij. Er zijn altijd ook wel andere kandidaten, van kleinere partijen, maar daar hoor je in de media niet zoveel over. Veel van die kleinere partijen zijn ook niet overal in de VS bekend. Soms is zo'n kandidaat best groot in zijn eigen regio of deelstaat, maar niet in de rest van het land. Meedoen aan de verkiezingen is voor hen een belangrijke manier om aandacht te krijgen voor hun partijen. Maar je zou kunnen zeggen dat de strijd om het presidentschap eigenlijk gaat tussen de Democratische en de Republikeinse kandidaat.

In 2016 was voor de Democratische Partij Hillary Clinton presidentskandidaat en voor de Republikeinse Partij Donald Trump.

Voorverkiezingen

De twee grote partijen willen natuurlijk de meest geschikte persoon binnen hun eigen partij vinden. Dat wordt dan hun presidentskandidaat. Om te bepalen wie zich de Democratische en Republikeinse kandidaten mogen noemen, houden de partijen voorverkiezingen. In het begin zijn er dus verschillende Democraten die zich aanmelden. Ze voeren dan eerst nog campagne tegen elkaar, dus tegen de andere mensen van hun eigen partij. Dat heet: voorverkiezingen. Bij de Republikeinen gaat het precies zo. Meestal blijkt al snel dat sommige kandidaten lang niet populair genoeg zijn. Die trekken zich meestal al vrij snel terug.

De laatste kandidaten bij de Democraten waren Hillary Clinton en Bernie Sanders. Hoewel Clinton een grote voorsprong had op haar rivaal, bleef Sanders campagne voeren. Uiteindelijk gaf Sanders op. Bij de Republikeinen waren onder andere Donald Trump en Ted Cruz de laatste kandidaten. Trump liep echter ver voor op zijn tegenstanders en zijn tegenstanders trokken zich al vrij snel terug. Trump werd officieel gekozen tot presidentskandidaat van de Republikeinen.

Running mates

Elke kandidaat heeft een running mate: de vicepresidentskandidaat. Als de kandidaat wint en dus na de verkiezingen president wordt dan wordt zijn of haar running mate vicepresident. Meestal is de running mate een van de andere kandidaten uit de voorverkiezingen, maar dat hoeft niet per se. Clinton koos Tim Kaine als haar running mate. Ze zei: "Hij is precies (...) iemand die bij mij past". De running mate van Donald Trump werd Mike Spence.

Overzicht presidentskandidaten 2016

Dit is een overzicht van alle presidentskandidaten, met inbegrip van de kandidaten van de kleine(re) partijen.

Democratische Partij
Uiterlijk	Presidentskandidaat	Uiterlijk running mate	Running Mate
	Hillary Clinton		Tim Kaine

Republikeinse Partij
Uiterlijk	Presidentskandidaat	Uiterlijk running mate	Running Mate
	Donald Trump		Mike Spence

Libertarische Partij
Uiterlijk	Presidentskandidaat	Uiterlijk running mate	Running Mate
	Gary Johnson		Bill Weld

Green Party
Uiterlijk	Presidentskandidaat	Uiterlijk running mate	Running Mate
	Jill Stein		Ajuma Baraka

Stijl van het debat

Bij de verkiezingen is er altijd veel (zowel positieve als negatieve) kritiek op de kandidaten. De verschillende kandidaten en hun aanhangers proberen hun tegenstanders minder populair te maken door negatieve dingen over ze te zeggen. Bij de verkiezingen in 2016 was dat niet minder. De kandidaten verweten en beschuldigden elkaar van alles.

Partijleden hebben onderling ruzie

Bijzonder was ook de verdeeldheid in de politieke partijen.

• Bij de Democratische Partij bleven er uiteindelijk twee kandidaten over: Hillary Clinton en Bernie Sanders. Sanders, die een grote achterstand had op Clinton, gaf er uiteindelijk de brui aan. Later werd bekend dat de leiding van de Democratische Partij Sanders zoveel als mogelijk had tegengewerkt. Daarmee wilde zij voorkomen dat Sanders ooit presidentskandidaat zou worden. Binnen de Democraten ontstond al gauw het Clinton-kamp en Sanders-kamp; de aanhangers van Clinton en Sanders. Uiteindelijk werd Clinton presidentskandidaat, maar ze had wel grote moeite om iedereen op één lijn te krijgen (wat soms zelfs niet lukte).

• Bij de Republikeinen was de verdeeldheid niet minder. Tijdens de voorverkiezingen had Trump afgerekend met zijn tegenstanders, maar vanwege zijn extreme uitspraken maakte hij het veel Republikeinen niet naar zijn zin. De partijleiding knarste met zijn tanden om het succes van Trump. Binnen de Republikeinse partij richtten een paar Amerikanen het "Never-Trump" (Trump-Nooit) op. Het kwam er op neer dat de partijleiding en partijleden Trump probeerden tegen te werken, maar net als Hillary werd Trump officieel verkozen tot presidentskandidaat. Ook hij slaagde er niet in om de gebroken partij te helen. Sommige senatoren weigerden Trump zelfs nog te steunen.

De kritiek op Hillary Clinton en Donald Trump

Donald Trump

Hillary Clinton

Uiteindelijk spitste de verkiezingen zich toe op twee presidentskandidaten: Donald J. Trump (+ zijn running mate) versus Hillary Clinton (+ haar running mate). Ze probeerden van alles om elkaar zwart te maken.

Dit gebeurt bij alle presidentsverkiezingen. Bij vorige verkiezingen had de tegenstander van Barak Obama Obama verweten dat zijn vader een moslim zou zijn. En George W. Bush kreeg ervan langs, omdat hij niet deelnam aan de dienstplicht.

Donald Trump

Donald J. Trump werd door de pers veelal belachelijk gemaakt om zijn haar. Hij kamde het op een manier waardoor het net leek alsof hij een pruik droeg. Hij kreeg een ongekend hoog kritiek op zijn uitspraken. Zo had hij gezegd dat buitenlanders "ziektes meebrengen" en "verkrachters [zijn]"; dit schoot bij (im)migranten en zelfs bij Republikeinen tamelijk in het verkeerde keelgat.

Trump kreeg ook kritiek van de zittend president Barack Obama. Hij had namelijk gezegd dat Obama "Islamitische Staat had gemaakt" en dat viel bij Obama niet in de goede aarde. John McCain, die al eens eerder presidentskandidaat was, weigerde Trump nog te steunen toen Trump zei dat McCain geen oorlogsheld was. De paus gaf ook af op Trump. Hij vond dat Trump geen "bruggenbouwer" was, waarop Trump de paus te grazen nam in één van zijn speeches

Een gedeelte van de Republikeinen, die genoeg had van Trumps uitspraken, schaarden zichzelf aan de kant van Trumps tegenstanders in de voorverkiezingen. De kandidaten in de voorverkiezingen sloten zelfs een "verbond" om Trump zoveel als mogelijk dwars te zitten.

Hillary Clinton

De uitdrukking "Crooked Hillary" ("corrupte Hillary [Clinton]") werd een bekende uitspraak van Donald Trump bij de Republikeinen. Trump verweet Hillary dat ze gesjoemeld had met e-mails, omdat het algemeen bekend was dat ze onzorgvuldig omgegaan was met vertrouwelijke gegevens toen ze minister van Buitenlandse Zaken was.

Mensen vonden het schandalig dat ze president wilde worden, terwijl de FBI haar over de e-mails had verhoord. De Republikeinen benadrukten keer op keer dat Hillary Clinton niet te vertrouwen was als ze president zou worden. Er werden spotprenten over haar ontworpen waarop ze afgebeeld was als een dief die in de cel zat. Toen de FBI bekend maakte dat zij Clinton niet zou vervolgen vonden Republikeinen dat ze "boven de wet stond" en de gevangenis in moest.

Swing States

In veel staten wonen zoveel aanhangers van de Republikeinen of juist van de Democraten, dat die partij in die die staat altijd wel wint. In Mississippi en Alabama wint bijvoorbeeld zo goed als altijd de Republikeinse kandidaat. Maar in bijvoorbeeld Californië en New York winnen juist altijd de Democraten. Aan deze staten wordt niet zoveel aandacht besteed, omdat de strijd daar eigenlijk al zo'n beetje beslist is. Meer aandacht wordt er besteed aan de zogenoemde Swing States: daar winnen niet automatisch de Democraten, maar ook niet automatisch de Republikeinen. De kandidaten moeten dan deze Swing States voor zich winnen door er veel campagne te voeren. Wie de meeste stemmen in zo'n staat krijgt, wint alle kiesmannen van die staat.

De Swing States.

Dit zijn de Swing States:

• Arizona
• Colorado
• Florida
• Georgia
• Indiana
• Missouri
• Montana
• Nevada
• North Carolina
• North Dakota
• Ohio
• Virginia

Bronnen

• NOS
• Nieuwsberichten
• Krant