Albertus Magnus
De heilige Albertus Magnus, ook wel Albertus de Grote en Albert van Lauingen (geboren in Lauingen rond 1200 - gestorven in Keulen op 15 november 1280) was filosoof, theoloog en heilige uit het Heilige Roomse Rijk.
Leven
Albertus van Lauingen werd rond 1200 geboren als zoon van Markward van Lauingen, een lagere edelman. Albertus ging naar de universiteit van Padua en die van Bologna en gaf les in theologie in verschillende kloosters. In 1223 werd hij lid van de Dominicanen. Albertus werkte samen met Thomas van Aquino en maakte van Keulen een centrum van geleerdheid. Albertus kon ongelofelijk goed ruzies stoppen en werd in 1260 bisschop van Regensburg. H in vond het niet fijn om bisschop te zijn en in 1262 mocht hij er dan ook mee stoppen. Hierna riep hij de Duitsers nog op tot de Achtste Kruistocht, die niet succesvol was. Zes jaar voor zijn dood deed hij nog mee met het Tweede concilie van Lyon en hij verdedigde zijn oud-leerling Thomas van Aquino toen die in 1274 stierf, niet iedereen vond zijn werk namelijk goed. Zelf overleed Albertus in 1280.
In 1622 werd Albertus zalig verklaard en in 1931 heilig. Hij is patroonheilige van de wetenschap. Zo maakte hij een uitgebreide studie van mineralen. Hij is de ontdekker van het element arseen.