Akkoord (muziek)

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Gitarist die een C-akkoord speelt

Een akkoord is in muziek een combinatie van toonhoogtes die dus bestaat uit meerdere noten die hoorbaar zijn alsof ze tegelijkertijd klinken. De tonen kunnen zo klinken dat ze (gevoelsmatig) bij elkaar passen. In harmonie met elkaar zijn. Is dat niet het geval, dan klinken ze in disharmonie. Akkoorden en akkoordenreeksen komen veel voor in de westerse klassieke muziek en populaire muziek, maar er zijn delen van de wereld waar ze niet voorkomen.

Meestal gaat het om een drietal tonen die samen een akkoord vormen. Bij een gitaar kunnen de zes snaren (of minder) een akkoord vormen (zie afbeelding). De laagste toon van zo'n akkoord (of greep zoals bij een gitaar) wordt vaak de grondtoon of grondbas genoemd. De andere tonen van het akkoord vormen samen een meerklank. Speel je om beurten de grondtoon en de meerklank, dan ontstaat er een basritme of begeleidingsritme. Neem bijvoorbeeld een 'blij klinkend' C-majeur-akkoord, dan kun je de grondtoon aangeven op papier met een hoofletter 'C' en de majeur meerklank (de rest van het C-akkoord) kun je aangeven met een kleine 'c'. Staat er dan C-c-c, dan is het grondtoon C - meerklank c - meerklank c. Een driekwartsmaat dus (ofwel een wals). Je hebt ook een 'droevig klinkend' C-mineur-akkoord.

Akkoord betekent van oorsprong al overeenkomst. Later betekende het ook harmonieus geluid.

Hieronder enkele akkoorden zoals op piano, gitaar en als op bladmuziek (g-sleutel). Klik op het plaatje voor een vergroting:

•