Élysée

Het Élysée vanaf het voorkant.

De toegangspoort naar het Élysée

Het Élysée of het Palais de l'Élysée is een paleis in de Franse hoofdstad Parijs. Het is de ambtswoning van de president van Frankrijk. Dit betekent dat de Franse president het land bestuurd vanuit het paleis. Hij gebruikt het voornamelijk als kantoor en heeft daarnaast nog verschillende andere gebouwen ter beschikking.

Oorspronkelijk werd het gebouw in 1772 gebouwd door de Franse koninklijke familie. Verschillende edelen woonden in het paleis, waaronder Madame de Pompadour. Sinds 1848 is het in gebruik als de woning van de Franse president. Het is ook de plaats waar alle ministers wekelijks samenkomen om te vergaderen.

Geschiedenis

1718-1789

Oorspronkelijk heette het paleis Hôtel d'Évreux. Het werd gebouwd door architect Armand-Claude Mollet en was in bezit van de graaf van Évreux. Het paleis werd gebouwd tussen 1718 en 1722. In die tijd werd het gebouw als een van de mooiste buitenhuizen in Parijs gezien. Door de jaren is het verschillende keren verbouwd. Toch werd er weinig aan de gevel veranderd.

De tuin van de Élysée

Na de dood van de graaf van Évreux in 1753 werd het door koning Lodewijk XV. Hij gaf het paleis aan zijn minnares, Madame de Pompadour. Voordat zij in het paleis ging wonen, werd het gehele paleis verbouwd. Madame de Pompadour overleed in 1764. Hierna werd het paleis vooral als opslagplaats voor meubels gebruikt. Ook logeerden buitenlandse gasten in het paleis. Uiteindelijk werd het paleis in 1773 gekocht door Nicolas Beaujean. Hij liet het paleis verbouwen en inrichten als tentoonstelling. In het Élysée waren allerlei schilderijen te zien.

In 1787 kreeg het gebouw zijn huidige naam. Het werd vernoemd naar de Champs-Élysées die nabij het gebouw was.

1789-1848

Na de Franse Revolutie werd het Élysée eigendom van de staat. Het werd gebruikt als opslagplaats, maar uiteindelijk werden er ook feesten gehouden. Later werd het opgedeeld in winkels en appartementen. In 1803 werd het gebouw gekocht door Joachim Murat, de man van de zus van Napoleon Bonaparte. Hij liet het paleis verbouwen tot luxe woning voor zichzelf. In 1808 gaf hij het paleis aan de Franse staat. Napoleon gaf het paleis vervolgens in 1809 aan zijn vrouw, Joséphine de Beauharnais, waarvan hij scheidde. Joséphine de Beauharnais heeft nooit in het paleis gewoond en in 1812 gaf zij het paleis terug aan Napoleon in ruil voor het kasteel van Laken in Brussel. Napoleon woonde af en toe in het paleis.

Een andere binnenplaats van de Élysée

In 1814 verbleef de Russische tsaar Alexander I in het paleis. Napoleon woonde tijdens zijn 100 dagen als keizer opnieuw in het paleis. Uiteindelijk trad hij ook af in het paleis in 1815. Hierna bleef het paleis eigendom van de Franse staat. In 1815 werd het paleis geschonken aan de hertog van Berry die in 1820 werd vermoord. Hierna stond het paleis leeg.

Presidentieel paleis

Dit veranderde met het afschaffen van de monarchie in 1848. Het Élysée werd toen de officiële woning van de Franse president. De eerste Franse president, Louis-Napoléon Bonaparte, woonde in het paleis. Toen hij zich tot keizer Napoleon III kroonde in 1852 verhuisde hij naar het Tuilerieënpaleis. Het Élysée werd toen voor buitenlandse gasten gebruikt en het Élysée werd verbouwd.

In 1870 werd Frankrijk definitief een republiek. Sinds 1874 woont de Franse president opnieuw in de Élysée. Sinds 1879 staat dit ook in de Franse grondwet. De Franse presidenten voegden ook dingen toe aan het paleis. Zo liet president Jules Crévy de wintertuin toevoegen. President Vincent Auriol liet het paleis restaureren en onder president Charles de Gaulle kwamen de originele meubels terug in het paleis. President Georges Pompidou liet het paleis verbouwen en François Mitterrand verbouwde de privévertrekken. Onder Nicolas Sarkozy werd het gehele paleis van de buitenkant gerestaureerd.

Sinds de jaren 1960 zijn er plannen om ander paleis te kiezen voor de president. Het Élysée zou niet veilig genoeg zijn. Er waren plannen om van het Hôtel des Invalides en het kasteel van Vincennes het nieuwe presidentiële paleis te maken. Van deze plannen is nooit iets uitgevoerd.

Beschrijving

De Élysée ligt aan de rue du Faubourg Saint-Honoré, waar zich de toegangspoort naar de binnenplaats (Cour d'honneur) bevindt. Het hele paleis ligt aan de kant van deze straat. Naast de grote binnenplaats zijn er nog twee kleinere binnenplaatsen; de Cour de l'Est en de Cour de l'Ouest. Het complex ligt ingeklemd tussen de Avenue de Marigny en de Rue de l'Élysée.

In het zuidwesten liggen de tuinen van het paleis. Dit is de kant van de Avenue Gabriel. Een klein parkje scheidt de Élysée van de beroemde boulevard Champs-Élysées, waar het paleis naar vernoemd is. De tuinen zijn vaak niet voor het publiek toegankelijk, maar hebben wel een aparte toegangspoort. De tuinen hebben een oppervlakte van 1,5 hectare.

Het paleis heeft 365 kamers, waarvan er 90 ondergronds zijn. Hierdoor heeft het paleis een oppervlakte van 11.000 km². In het paleis werken zo'n duizend mensen. Dit komt doordat de Franse president enorm belangrijk is. Er is niet genoeg plek voor al deze mensen. Hierdoor zitten sommige (vaak minder belangrijke) zaken in gebouwen naast de Élysée.

Plattegrond

Belangrijke kamers

De Salon Murat waar de Franse regering vergaderd.

De Salon Doré, de werkkamer van de Franse president. Het bureau werd voor het eerst gebruikt door president Charles de Gaulle.

Enkele belangrijke kamers in de Élysée zijn:

De Salon d'Argent (Zilveren Kamer) waar alle decoraties van zilver gemaakt zijn. De kamer is destijds gedecoreerd door Caroline Murat. De wandplaten, open haarden en meubels hebben zilveren versieringen. In de zaal trad Napoleon Bonaparte in 1815 officieel af nadat hij de Slag bij Waterloo verloor. Ook is het de plaats waar president Louis-Napoléon Bonaparte (de latere Napoleon III) zijn staatsgreep uitvoerde.
De Salon des Portraits (Portrettenkamer) is de plaats waar de portretten van de belangrijkste wereldleiders te zien ten tijde van Napoleon III. Dezelfde portretten hangen er nog steeds. Het zijn de portretten van paus Pius IX, de Oostenrijks-Hongaarse keizer Frans Jozef I, de Britse koningin Victoria, de Italiaanse koning Victor Emanuel II, de Russische tsaar Nicolaas I, de Pruisische koning Frederik Willem IV, de Spaanse koningin Isabella II en de Württembergse koning Willem I.
De Salon Murat (Muratkamer) is de vergaderzaal van de Franse regering. Iedere woensdag vergadert de Franse president met zijn regering in de zaal.
De Salon des Ambassadeurs (Ambassadeurskamer) is de zaal waar de Franse president ambassadeurs uit andere landen ontmoet.
De Salon Bleu (Blauwe Kamer) is de werkkamer van de vrouw van de Franse president.
De Salon Doré (Gouden Kamer) is de werkkamer van de Franse president. Iedere Franse president werkte in deze kamer met uitzondering van Valéry Giscard d'Estaing en Emmanuel Macron.

Andere ambtswoningen

De Élysée is niet de enige ambtswoning van de Franse president. Hij heeft er nog een paar:

Een landgoed in het plaatsje Souzy-la-Briche. Dit is heel erg privé.
Een paviljoen in het kasteel van Versailles. President Nicolas Sarkozy ging in het weekend altijd heen.
Het fort van Brégançon, wat de officiële vakantiewoning is van de Franse president.