Christiane Felscherinow

Christiane Vera Felscherinow (Christiane F., Hamburg, 20 mei 1962) is Duitslands bekendste heroïneverslaafde en schrijver. Ze kwam eind jaren 70 in de publiciteit onder de schuilnaam Christiane F.

Jeugd

Christiane groeide op in een gezin waarin liefdeloosheid en geweld overheersten. Ze werd geslagen door haar vader, die alcoholverslaafd was, en haar moeders afhankelijkheid bepaalde het dagelijks leven van het jonge meisje.

Op zesjarige leeftijd verhuisde ze met de familie van het platteland naar Berlijn. Ze belandde in Gropiusstadt, een forensenwijk in het zuiden van de stad. In het appartement op de elfde verdieping van een flat speelden zich dramatische dingen af. Tijdens één van de mishandelingsessies was Christianes doodsangst zo groot dat ze uit het raam wilde springen om zichzelf in veiligheid te brengen, maar het lukte haar niet.

Toen ze 12 was nam ze al verschillende soorten drugs, zoals hasj, verschillende soorten pillen en LSD. (LSD is een afkorting van het Duitse woord Lysergsäure-diäthylamid, wat in het Nederlands vertaald wordt als lyserginezuurdiëthylamide. Toen Christiane 14 jaar was had ze een verslaving aan heroïne en tippelde op de "Kinderstrich" (kinderzone) bij het Berlijnse station Zoologischer Garten. Christianes moeder kwam er pas na 2 jaar achter het dubbelleven van haar dochter en ging de strijd aan met de verslaving. Christiane ging later een biografie boek over haar leven schrijven in 1978 en werd verfilmd.

De film

Haar boek werd verfilmd onder de naam Christiane F. in 1981 en had goede beoordelingen. Door de film werd discotheek Sound, waarin veel scènes zich afspelen en zijn opgenomen, internationaal bekend. De Sound is eind jaren 80 door brand verwoest. Er is anno 2006 een gelijknamige discotheek in Berlijn, maar deze heeft niets meer met de oude "Sound" van doen. In de film zit ook een opname van het concert van David Bowie, dat speciaal voor de film is gegeven.

Later

Christiane speelde in de film Neonstadt (1981), een film over het leven van eindexamenkandidaten aan de Münchener Film-hogeschool, en in Decoder (1983). Deze laatste film heeft als hoofdthema muziek en klank. Na jaren in de Verenigde Staten en in Griekenland te hebben gewoond, woont Christiane nu als boekbinder in Berlijn-Neukölln en schijnt weer regelmatig in contact te komen met de drugsscene. In een van de meest recente interviews met Christiane, vertrekt ze regelrecht naar metrostation Kottbusser Tor (een van de meest beruchte drugs ontmoetingsplaatsen van Berlijn) om daar "nog wat te regelen". Ook heeft ze een zoon: Jan-Niklas (1996)