Oorlogsroman
Een oorlogsroman is een roman waarin oorlog een belangrijke rol speelt. Het verhaal zelf hoeft niet per se plaats te vinden tijdens de oorlog. Zo kan de roman zich na de oorlog afspelen (wat zijn de gevolgen? Hoe gaat het de personages verder af?) of naar aanloop van een oorlog (waardoor ontstond de oorlog? Was er geen andere uitweg?).
Een oorlogsroman kan gaan over een echte oorlog. Onder meer de oorlogen van Napoleon, de Amerikaanse Burgeroorlog, de Vietnamoorlog, de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog hebben een diepe indruk achtergelaten op de literatuur. Daarnaast kan een oorlogsroman gaan over een verzonnen oorlog, iets wat vaak gebruikt wordt in fantasy en sciencefiction. Een schrijver hoeft niet per se de oorlog te hebben meegemaakt om de roman te schrijven, aangezien hij/zij kan beschikken over kennis en bronnen uit die tijd (bijvoorbeeld info uit boeken of van internet).
Een literaire oorlogsroman gaat meestal dieper in op de oorlog. De aanslag van Harry Mulisch gaat bijvoorbeeld diep in op wat oorlog met de mens doet en wie echt schuldig is. Oorlog en vrede van Leo Tolstoj gaat bijvoorbeeld erg in op oorlogen zelf door onder meer te vragen wat de beste technieken zijn om een oorlog te winnen en waarom er eigenlijk oorlogen zijn.
Voorbeelden
- Verjaagd door de wind van Margareth Mitchell
- De donkere kamer van Damokles van Willem Frederik Hermans
- Het verdriet van België van Hugo Claus
- Het stenen bruidsbed van Harry Mulisch
- De blikken trommel van Günter Grass
- De tweeling van Tessa de Loo
- Van het westelijk front geen nieuws van Erich Maria Remarque
- Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay
- Het achterhuis van Anne Frank
- Het geluid en de drift van William Faulkner
- Voor wie de klokken luiden van Ernest Hemmingway
- Catch-22 van Joseph Heller
Andere boeken kunnen een oorlog wel behandelen, maar gaan hoofdzakelijk over een groter onderwerp dan oorlog alleen. Voorbeelden hiervan zijn Mrs. Dalloway, Indische duinen en Honderd jaar eenzaamheid.