Surfplank
| Surfplank RS-X | |
| |
| Moderne RS-X surfplank | |
| Boot informatie | |
| Lengte | 2,86 m |
| Breedte | 0,93 m |
| Massa | 15,5 kg |
| Bemanning | 1 persoon |
| Status | Olympischeklasse 2008-2020 |
| Grootzeil | Heren 9,5 m²/ Dames 8,5 m² |
| Architect | Jean Bouldoires & Robert Stroj |
| Jaar | 2004 |
| Website | |
| https://kitesurfpro.nl/tag/rsx-klasse/ | |
|---|---|
Portaal  Binnen- en zeevaart
| |
De surfplank of zeilplank is een kunststof plank met een kleine kielvin waarop een mast met een zeil is gemonteerd. Hiermee kun je windsurfen. Daarnaast wordt een giek gebruikt om het zeil te bedienen. Dit wordt windsurfen genoemd. Het golfsurfen bestand al langer en werd zonder zeil gedaan. Een variant is het kitesurfen, waarbij in plaats van een zeil een vlieger (kite) de surfer voortbeweegt.
Geschiedenis
Peter Chilvers bedacht reeds in 1958 een prototype (allereerste uitgevoerde ontwerp) van een zeilplank. Maar het pionierswerk op het gebied van plankzeilen werd geleverd door de Amerikanen Jim Drake en Hoyle Schweitzer. NASA-ingenieur Drake experimenteerde met nieuwe vormen van zeilen en ontmoette eind van de jaren zestig golfsurfer Schweitzer. Ze wilden een zeil op een surfplank plaatsen, zodat het zeil wind zou vangen en vooruit zou gaan. Het bleek eenvoudiger te zijn dan de zeilsport, omdat de plank en het tuig veel makkelijker te vervoeren waren. In 1968 vroegen zij patent aan op hun uitvinding. De eerste planken - van "Windsurfer", het merk van Schweitzer - verschenen op de Europese markt in 1972. In de jaren daarna werd de surfplank en de bijbehorende sport windsurfen enorm populair. Rond 2000 nam de populariteit af.
Olympische spelen
In 1984 was windsurfen voor het eerst een onderdeel op de Olympische Spelen. De surfplank was destijds een Windglider. Tijdens de volgende Spelen werd er gevaren op de Lechner Olympische Zeilplank. Deze werd opgevolgd door de Mistral. Sinds 2008 wordt er gevaren op de RS:X-zeilplank tot 2020. Vanaf dan wordt de IQFoil (windfoiler) gebruikt. Dit is een zeilplank met een extra kleine plank of vleugel eronder die bij hoge snelheden de grote plank uit het water drukt, net als een draagvleugelboot.
Tot op heden wonnen drie Nederlanders op de Spelen in de Olympische Klasse (Formula) goud. Stephan van den Berg in 1984, Dorian Van Rijsselberghe in 2012 en 2016 en Kiran Badloe in 2021.